กรรมตามสนอง

          เช้าวันหนึ่งหลังฉันอาหารเสร็จ หลวงที่ดำได้เดินมาสารภาพกับหลวงพ่อว่า เหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วที่มีหัวขโมยสองคนถูกฆ่าตายอย่างอำมหิต ด้วยการตัดหัวโยนทิ้งลงน้ำ  จนกลายเป็นผีหัวขาดที่เฮี้ยนมากบริเวณโค้งน้ำหลังวัด  ทำให้ชาวบ้านไม่มีใครกล้าผ่านไปแถวนั้นในเวลากลางคืน  นั่นเป็นฝีมือของหลวงพี่ดำเอง  เหตุที่ทำไปก็เพราะว่า หัวขโมยสองคนนี้ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ  คิดวางแผนเผาศาลาวัดเพื่อจะขโมยเงินกองกฐิน  หลวงพี่ดำล่วงรู้ถึงสิ่งที่หัวขโมยทั้งสองจะทำ  จึงเกิดบันดานโทสะวางแผนฆ่าหัวขโมยทั้งสองอย่างโหดเหี้ยม  ตั้งแต่นั้นมาหลวงพี่ดำ อยู่อย่างทุกทรมานกับบาปที่ตนเองทำมาตลอด  และไม่สามารถจะอยู่ในผ้าเหลืองได้อีกต่อไป  จึงจะมาขอลาสิขาบทจากหลวงพ่อ  ซึ่งเมื่อหลวงพ่อได้ฟังก็ได้เตือนสติหลวงพี่ดำว่า "สิ่งที่ท่านได้ทำไปนั้นเป็นกรรมหนัก อย่างไรเสียท่านก็ต้องชดใช้กรรมที่ก่อไว้ แต่ตราบใดที่ท่านยังครองสมณะเพศอยู่นั้น  ท่านก็ยังมีโอกาสที่จะสั่งสมบุญเอาไว้ใช้ในภายภาคหน้า และอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร  แต่หากท่านลาสิกขาไปแล้ว หลวงพ่อเกรงว่า เจ้ากรรมนายเวรของท่านจะตามจองเวรท่านได้นะเพราะเขาอาฆาตแรง"  เมื่อฟังดังนั้น หลวงพี่ดำก็ถามหลวงพ่อไปว่า "หลวงพ่อไม่อยากให้ผมสึกหรอครับ  เพราะผมคิดจะไปมอบตัวกับตำรวจ  ส่วนที่เหลือก็คงต้องปล่อยไปตามกรรมครับหลวงพ่อ"  เมื่อหลวงพ่อได้ยินดังนั้นก็พูดต่อว่า "หลวงพ่อไม่สามารถเปลี่ยนแปลงกรรมของใครได้ หากเมื่อท่านตัดสินใจเช่นนั้นแล้ว หลวงพ่อก็จะสึกให้ แต่ก็พึงระลึกถึงคุณงามความดีไว้เสมอ อย่างน้อยหากเกิดอะไรขึ้นก็อาจจะช่วยผ่อนหนักเป็นเบาได้"