กระจกวิญญาณ

เมื่อถึงบ้านตุ้มรีบแบกกระจกลงรถไปตั้งไว้กลางบ้านพอดี  เขาบรรจงแกะกระดาษหนังสือออกอย่างระมัดระวัง และเอาน้ำยามาขัดที่กระจกจนใสสะอาด  เขารู้สึกถูกใจกระจกบานนี้มาก นานๆ ทีจะได้เจอของเก่าที่ถูกใจแบบนี้  จากนั้นเขาจึงเข้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จเขาก็เดินมส่องกระจกโบราณบานนั้นด้วยความภูมิใจ แต่ด้วยว่ากระจกบานนี้ตั้งหันหน้าออกไปทางหน้าต่างบ้าน  ตอนที่ส่องกระจกตุ้มเห็นเงาของผู้หญิงยืนอยู่นอกบ้านตรงหน้าต่างด้านหลังของเขา  ตุ้มจึงรีบหันมามองแต่ก็ไม่เห็นอะไร จึงหันไปมองกระจกอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรเห็นเพียงแค่เงาของเขาคนเดียว  เขาก็คิดว่าเขาคงตาฝาดไป

ขณะที่ตุ้มกำลังนอนหลับอยู่นั้นอยู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเหมือนใครเดินไปเดินมาอยู่ในบ้านของเขา  เขาจึงเดินออกจากห้องมาดูก็ไม่เห็นใคร  แต่ได้ยินเหมือนเสียงคนเปิดประตูหลังบ้านเขาจึงเดินตามไปดู ขณะที่เขาเดินผ่านกระจกบานใหญ่เขาก็ต้องชะงัก เพราะรู้สึกเหมือนกับว่า เงาในกระจกไม่ใช่เงาของเขาแต่เหมือนเป็นเงาผู้หญิง เขาลองถอยกลับไปดูกระจกเหมือนเดิมแต่ก็ไม่มีอะไร เขาจึงเดินไปดูที่บริเวณหลังบ้านก็ไม่เห็นมีใครจึงเดินกลับเข้ามาในบ้านและเข้าห้องนอนตามปกติ  แต่ยังไม่ทันจะล้มตัวนอน ก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินในบ้านอีก เขาจึงรีบเปิดประตูออกมาดู ทำให้เขาเห็นผู้หญิงร่างผอม ใส่ชุดสีขาว ผมยาวจรดพืัน เดินวนไปวนมาอยู่ในบ้าน  ตุ้มตกใจมากเพราะรู้ว่าต้องเป็นผีแน่ ยืนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก  จนหญิงสาวคนนั้นเดินหายเข้าไปในกระจก  เมื่อหายตกใจตุ้มก็ได้คว้ากุญแจรถขับรถออกไปที่บ้านวิทย์ทันที เมื่อวิทย์เห็นตุ้มก็ทำหน้างงๆ ว่าทำไมตุ้มถึงมาหาตนตอนดึกๆ ตุ้มจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้วิทย์ฟัง  วิทย์จึงพูดขึ้นมาว่า "จริงๆแล้ว กูว่าพรุ่งนี้เช้าจะโทรหามึงพอดีเลยว่าจะให้เอากระจกมาคืน เพราะแม่กูบอกว่ากระจกบานนั้นเป็นของโบราณที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นทวดประวัติความเป็นมาก็ไม่มีใครรู้หรอก แต่แม่กูบอกว่าย่าหวงกระจกบานนี้มากมไม่ให้ใครเอาไปใช้เลย ย่าบอกว่าถ้าแกตายก็ก็ให้เอาไปเผาหรือทำลายเสีย อย่าให้ใคราเอาไปใช้ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมีผี"  ตุ้มได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจว่าที่ยายไม่อยากให้ใครเอาไปใช้ก็เพราะว่ามันเป็นกระจกผีสิงนั้นเอง