ตามมาจากป่าช้า

               สมัยก่อนที่วัดไม่ยังไม่มีเมรุเผาศพ เวลาที่มีคนตายจะต้องนำศพมาเผาที่เชิงตะกอนในป่าช้า สัปเหร่อจะเป็นผู้คอยทำพิธีและทำให้ที่เผ้าเชิงตะกอนจนเผาเสร็จเหลือแต่เพียงเศษกระดูก และให้ญาติมาเก็บกระใส่ในโกฎิ  ลุงบุญมีเป็นสัปเหร่อผีมือดีประจำหมู่บ้าน แกมีทั้งประสบการและความเชี่ยวชาญในการจัดการกับไปทุกประเภท ว่ากันว่าแกมีวิชาอาคมสามารถสะกดภูติผีวิญญาณได้

              มีอยู่วันหนึ่งมีศพเข้ามาเผาในป่าช้า ลุงบุญมีก็ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่จัดการด้านพิธีกรรมต่างๆ หลังจากที่พระสวดทำพิธีเสร็จ ลุงบุญมีก็จัดการให้ชาวบ้านช่วยกันยกโลกศพขึ้นเชิงตะกอน และทำการจุดไฟเผาทันทีท่ามกลางความโศกเศร้าเสียใจของญาติ  ซึ่งงานเผาศพครั้งนี้ โต้งที่เป็นเด็กหนุ่มในหมู่บ้านก็มาร่วมในงานนี้ด้วย เนื่องจากเป็นคนที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ชาวบ้านก็จะพากันมาร่วมงานเป็นเรื่องปกติ   เปลวไฟเริ่มเผาโลงศพจนไหม้ไปหมดแต่ศพของชายที่นอนในโลงยังอยู่สภาพดีอยู่ราวกับว่าเผาไม่ไหม้  เมื่อลุงบุญมีเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปสำรวจที่ศพใกล้ๆ ก็เห็นว่าผิวหนังของศพยังไม่ไหม้เลยแม้แต่น้อย 

            ขณะนั้นสัปเหร่อบุญมีได้เดินผ่านมาพอดีเห็นเข้าจึงได้สอบถามสองพ่อลูก่ว่าเป็นอะไรกัน โต้งจึงเล่าเรื่องให้ลุงบุญมีฟัง และพากันไปที่บ้านของโต้ง พอไปถึงลุงบุญมีก็รู้ได้ทันทีว่าผีตนนี้ตามโต้งมาจากป่าช้า จึงให้พ่อของโต้งไปหาธูปและสายสินธ์มาทำพิธีเรียกผีกลับป่าช้า ลุงบุญมีทำพิธีอยู่ไม่นานก็บอกกับโต้งและพ่อว่าเสร็จเรียบร้อยแล้วผีจะไม่มารบกวนพวกเอ็งแล้ว และให้โต้งไปให้หลวงพ่อพรมน้ำมนต์ให้เพราะอาจจะเผลอไปทำอะไรเข้าจึงทำให้ผีตามมา โต้งและพ่อก็รีบขอบคุณลุงบุญมีจากนั้นแกก็เดินจากไป................