หนูหิว

    เรื่องราวสยองขวัญในครั้งนี้เกิดเมื่อ 2ปีที่แล้ว ที่บ้านเกิดของผมในจังหวัดราชบุรี โดยเป็นเรื่องของร้านขายของชำแห่งหนึ่ง ที่ผมขี่รถผ่านเวลากลับจากมหาวิทยาลัยเป็นประจำ แต่เนื่องจากมีกิจกรรมในมหาวิทยาลัยเยอะทำให้บางครั้งการกลับบ้านก็ทำให้ต้องกลับในช่วงเวลามืดหรือดึกมากจนทำให้มีอยู่วันหนึ่งผมได้พบกับเรื่องชวนสยองจากร้านชำแห่งนี้

    ผมเป็นคนที่ร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัยบ่อยครั้งทำให้ต้องเดินทางกลับบ้านเป็นเวลามืดเสียส่วนใหญ่ ทำให้เวลากลับมาจนถึงร้านขายของชำมักจะเป็นเวลาประมาณ 4ทุ่มขึ้นไป ซึ่งร้านขายของชำแห่งนี้ตั้งอยู่ตรงทางสามแพร่งพอดี และเป็นร้านที่ขายทั้งของสดของแห้งด้วย โดยร้านขายของชำจะเปิดถึงประมาณ 5 ทุ่ม ถ้าผมกลับมาทันก็จะซื้อขนมหรือน้ำดื่มเล็กน้อยกลับไปกินที่บ้านในบางครั้ง จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมมีการทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจนดึกจึงทำให้ขี่รถกลับมาถึงร้านขายของชำตอนประมาณ ตี 2 กว่าๆ ผมก็ขี่รถปกติแล้วไฟหน้ารถก็สาดไปยังร้านขายของชำที่ปิดลูกกรงและปิดร้านไปแล้ว ผมกลับมองเห็นร่างของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตัวเปียกแฉะใส่เสื้อตัวใหญ่คลุมถึงขาเหมือนเอาเสื้อของผู้ใหญ่มาใส่และเนื่องจากเปียกน้ำมาทำให้เสื้อตัวนั้นสีออกดำๆ เด็กคนนั้นยืนเกาะลูกกรงของร้านขายของชำ แล้วพูดออกมาว่า "หนูหิว..หนูหิวนม" พร้อมกลับหันมามองแต่ผมมองเห็นหน้าเด็กคนนั้นไม่ชัดเจนด้วยความที่ว่าข้างๆร้านขายของชำมีพวกคุณลุงตั้งวงดื่มสุรากันอยู่ผมเลยคิดไปว่าน่าจะเป็นเด็กแถวนั้นเลยไมได้สนใจแล้วขี่รถกลับเข้าบ้านไป พอเช้าวันต่อมาแม่ผมก็เล่าเรื่องให้ผมฟังว่า เมื่อวานตอนบ่ายมีคนเมาแถวๆร้านขายของชำอยู่ดีๆก็หมดสติแล้วลุกขึ้นมา ร้องไห้ แล้วพูดว่า "หนูหิว..หนูหิวนม" เจ้าของร้านขายของชำก็ด้วยความเห็นใจก็เลยหยิบนมแล้วยื่นให้คนเมาคนนั้น แต่คนเมาคนนั้นพูดกลับมาว่า "กินไม่ได้ แบบนี้กินไม่ได้ ต้องเอาไปกลางแจ้ง ปักธูปให้ด้วย 1ดอก " คนในร้านขายของชำทุกคนต่างตกใจ และเริ่มกลัวว่าคนเมาน่าจะสติไม่ดี แต่เจ้าของร้านก็เลือกที่จะลองทำตามดู หลังจากปักธูปเรียกให้ไปกินนม คนเมาคนนั้นก็หมดสติแล้วฟื้นกลับมาพูดรู้เรื่องเหมือนเดิมและไมได้อยากกินนมแต่อย่างใด ผมก็กลับมาฉุกคิดเรื่องที่เจอเมื่อคืนแต่คิดในใจคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญมากกว่า จนกระทั่งพี่สาวผมเดินเข้ามาหลังจากฟังเรื่องที่แม่เล่าแล้วพูดกับผมว่า "รู้ไหมเขาว่าจิงๆแล้วคนเมาหน่ะโดนผีสิง ผีเด็กผู้หญิงที่จมน้ำตาย ตรงทางสามแพร่งหน้าร้านขายของชำเมื่อเดือนก่อนหน่ะ ด้วยความที่บ้านเด็กคนนี้มันจน เลยชอบเอาเสื้อพ่อของเขาตัวใหญ่ๆสีดำๆมาใส่แล้วก็จมน้ำตายไป น่าสงสารจริงๆ" จบคำพูดของพี่ผมขนลุกเกรียวเลยครับ ถ้าวันนนั้นที่ผมสบตากับเด็กคนนั้นแล้วทักออกไป อาจจะไม่จบลงที่แค่มองหน้ากันก็ได้