โบกี้ซ่อนศพ

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จ้อยที่จะต้องเดินทางขึ้นรถไฟตามลำพังคนเดียว เด็กหนุ่มก็ดูจะทำอะไรไม่ค่อยถูกก็ทำตามๆ เขาไป จนซื้อตั๋วขึ้นรถไฟจนได้  เขากำลังเดินทางไปหาญาติที่จรังหวัดตรัง เพื่อว่าจะให้ญาติช่วยฝากงานให้  เขาเดินขึ้นมาบนโบกี้รถไฟพร้อมกับกอดกระเป๋าแน่ กวาดสายตาหาที่นั่งว่างๆ แต่เดินไปเกือบจะสุดขบวนก็ยังหาที่นั่งไม่ได้เลย คงเป็นเพราะเป็นช่วงวันหยุดยาวจึงทำให้มีผู้โดยสารมาก  และเขาก็เดินมาจนถึงโบกี้สุดท้ายที่พอจะมีที่นั่งว่างเหลืออยู่ จ้อยนั่งลงและกวาดสายตามองไปรอบๆ โบกี้ก็รู้สึกว่าโบกี้นี้มีแต่ลังใส่ของวางเต็มไปหมด มีคนนั่งอยู่เพียงไม่กี่คนแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร  และเขาก็เผลอหลับไป

เครดิตภาพ https://www.thehouse.online

ระหว่างที่หลับอยู่นั้นเขาได้ฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งร้องให้อยู่ข้างๆ เขา จ้อยจึงถามไปว่าเป็นอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบว่า โดนจับมาขังออกไปไม่ได้  แต่ยังไม่ได้คุยกันต่อจ้อยก็สดุ้งตื่นเมื่อจดไฟจอดที่สถานีชุมพร   พอถึงสถานีนี้คนเริ่มน้อยลงแล้ว และโบกี้ที่เขานั่งก็เหลือเพียงเขาอยู่คนเดียว แต่ก็แปลกที่ว่าสัมภาระอื่นๆ ถูกคนลงไปหมดแล้วเหลือเพียงกล่องลังกระดาษใบใหญ่ที่ยังวางอยู่ที่เดิม ไม่แน่ใจว่าใครมาลืมไว้หรือป่าว  ด้วยความที่จ้อยอยากจะนอนเหยียดขาให้สบายจึงไม่ย้ายไปโบกี้อื่น  เขาได้เผลอหลับไปอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้หลับสนิท ระหว่างสั้นจ้อยก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินมานั่งที่นั่งตรงข้างๆ ลังกระดาษใบนั้น จ้อยมองไปอย่างไม่คิดอะไร สักพักก็เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งร้องให้ ทำให้จ้อยนึกถึงความฝันของเขาที่มีผู้หญิงมานั่งร้องให้

ตำรวจรถไฟจึงวิ่งมาที่จ้อยแล้วถามว่าเป็นอะไร จ้อยจึงบอกว่ามีผีอยู่ในลังที่วางไว้ในโบกี้สุดท้าย  ตำรวจรถไฟจึงไปดูและพบว่าในลังกระดาษใบนี้มีศพของคนถูกหั่นใส่ถุงยัดไว้ในกล่องและไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำมาไว้บนรถไฟ  จ้อยรู้สึกเสียขวัญมากที่ตลอดระยะทางเขานอนอยู่กับศพทั้งคืน