ไอ้ฟ้าผ่า

                    ส​ายๆวันอาทิตย์สมานกับเพื่อนอีกคนนั่งโจ้เบียร์กันตามประสาวันหยุด​ ปูเสื่อใต้ต้นก้ามปูใหญ่หลังหอพักโรงงาน
  "ไงบ้างวะน้องนุชของเอ็งไอ้หมาน"เพื่อนถาม
 " จะไปเหลือเร้อะ​ แต่ก็ว่าไปคนนี้ข้ารักจริงว่ะ.." 
  "รักจริงน่ะมันไม่แปลก​ แต่อย่าลืมนะว่าเอ็ง....." เพื่อนคนนั้นยังพูดไม่จบ  ลมพัดซู่​ ท้องฟ้าที่สดใสกลับมืดดำทมึน​ ฝนกำลังมา​ สองคนรีบเก็บวงอย่างเร่งด่วน​ แต่ทันใดนั้น
 " เปรี้ยงงงงงง!!! "สายฟ้าผ่าลงตูมใหญ่ที่กิ่งก้ามปูฉีกกระจุย​ ท่อนไม้ใหญ่หล่นวูบกลางวง​ สมานไหวตัวหลบเฉียดฉิว​ ทับเอาร่างเพื่อนมันตายคาที่​  

                    สมานเสียใจเป็นหนักหนา​ เพื่อนรักมาตายต่อหน้า​  ศพนั้นถูกจัดอย่างง่ายๆ​ตั้งสวดที่วัดใกล้ๆ​ เขานั่งไหว้ศพพึมพำ​ วูบหนึ่งเห็นจะๆร่างคนห้อยหัวลงมาจากเสาศาลา​ ตาโปนลิ้นยาวจ้องมาที่สมาน
  "ผิดคำสาบาน!!" ผีนั่นเอ่ย​  และในทันใด​ ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาที่โลงศพแตกกระจุย​ ศพกลิ้งขลุกขลักๆตกลงมา​ เสียงคนในงานวี้ดว้ายแตกระงม​ แน่นอนฟ้าผ่าซ้ำลงยังงี้ย่อมไม่ดี​ เกิดอาเพธอะไรแน่ๆ
  "ธรรมชาติลงโทษยังงี้​ โบราณถือนัก​ รีบเผาให้เสร็จๆไปเถอะ" สัปเหร่อคนหนึ่งตัดบท​  สมานยืนหน้าเตาเผาใจคอไม่ดี​ 
  "เปรี้ยงงง!!" สายฟ้าพิโรธลงอีกครั้ง​ คราวนี้เสาเมรุขาดเอนลงมาที่เขา​ สมานกระโดดหลบหวุดหวิด​ "เฮ้ย​ อะไรนักหนาวะ" 

                 คนในงานต่างแตกตื่นไปรวมตัวกัน
"  ทำไมมันซ้ำซากนัก"
" ที่น่าแปลก​ ฟ้ามันจะลงตรงที่ไอ้หมานอยู่​ รึว่าเป้าหมายที่แท้คือ..."  ไม่ทันขาดคำ​ ร่างหญิงสาวอุ้มท้องคนหนึ่งก็ปรากฎตัว​ สมานสะดุ้งเฮือก
  " ไอ้พี่หมาน  ไอ้กระล่อน  ทิ้งฉันกับลูกในท้องมามีเมียใหม่​ บอกจะมาทำงานในเมือง" พลัน​ นุชสรา  สาวคนใหม่ร้องอ๋อทันที
" อุตส่าห์พาไปสาบาน​ ที่แท้พี่เองที่ผิดคำ​ สิ่งศักดิ์สิทธิ์​ถึงตามเข็คบิลยังงี้​ ตอนแรกทุกคนนึกว่าเพื่อนพี่" 
 คนในเหตุการณ์ร้องอ๋อทันที​  และไม่ทันคาดคิด​  ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงอีกที​ ลงที่กลางตัวสมานไหม้เป็นจุล​ควันคละคลุ้ง​ กลิ่นไหม้อบอวล