อื่นๆ
รับลม ชมเล บางปู

เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้น มันเป็นเวลาตีห้าของวันอาทิตย์ ผมยังไม่อยากลุกจากที่นอน เอื้อมมือคว้ามือถือมาปิดเสียง พยายามข่มตาหลับอีกรอบ แต่นอนไม่ได้ เพราะเสียงที่คุยกับดาต้าเมื่อวานตอนเย็นมันก้องอยู่ในหัว
“พ่อต้องพาไปให้ได้นะ” เสียงดาต้ากำชับมาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เรื่องที่ผมจะพาไปเดินเล่นที่สถานตากอากาศบางปูในวันอาทิตย์ ผมดีดตัวลุกขึ้น เขย่าปลุกดาต้าจากที่นอน ดาต้าไม่มีอาการงัวเงีย กุลีกุลจอออกจากที่นอนไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็ทะยอยปลุกคนอื่นๆ จนครบ
ระหว่างที่ผมเตรียมรถอยู่ที่หน้าบ้าน บ้านของน้ำฝนบริเวณชั้นล่างเปิดไฟสว่างอยู่ นั่นหมายความว่า เพื่อนซี้ของดาต้าอาจตื่นนอนแล้ว และอาจไปกับบ้านของเราด้วย ตามคำชักชวนของดาต้าเมื่อวานเย็น ผมลังเลและประเมินสถานการณ์อยู่พักหนึ่ง คิดอยู่ว่ารถเก๋งวิออสของเราจะขนกันไปครบทุกคนไหม? ลำพังบ้านเราก็ 5 คนแล้ว เพิ่มน้ำฝนอีกคนที่ร่างอวบไม่น้อย รถจะไหวไหม สุดท้ายก็ตัดใจ “ถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ไหวก็ต้องไหว”
Advertisement
Advertisement
“พ่อไม่ไปก็ได้นะ” ปู่เสนอขึ้น เมื่อรู้ว่าน้ำฝนจะไปด้วย แต่ผมก็ยืนยันคำเดิมว่าทุกคนในบ้านต้องไปพร้อมกัน ผมบอกสุเพื่อให้เปลี่ยนแผน เพราะเดิมมีแผนว่าออกจากตากอากาศบางปูแล้วจะไปทำบุญที่วัดกันต่อเลย ก็กลายเป็นว่าต้องกลับเข้าบ้านเพื่อส่งน้ำฝนก่อน จากนั้นค่อยออกบ้านกันอีกรอบ
ดาต้าและน้ำฝนเตรียมรองเท้าโรลเลอร์เบรดใส่หลังรถ นอกนั้นเพียงแค่ไปเดินเล่นกันเท่านั้น ยังไม่คิดออกกำลังกายกันเป็นจริงเป็นจังอะไร อีก 10 นาทีจะถึง 6 โมง เก๋งวิออสก็ทะยานออกจากหมู่บ้านพร้อมสมาชิก 6 คน ใช้เส้นลัดแล่นผ่านนิคมอตุสาหกรรมบางปู ทะลุออกด้านหน้านิคมอุตสหกรรมฯ ฝั่งถนนสุชุมวิท โดยอยู่เยื้องกับสถานตากอากาศบางปูพอดี
ทันทีที่รถผ่านประตูทางเข้าของสถานตากอาการบางปู ผมจอดรถตามคำสั่งของศรีภรรยา แล้ว 4 สาวก็ลงจาก ดาต้าและน้ำฝนหยิบรองเท้าโรลเลอร์เบรดจากหลังรถมานั่งใส่อยู่บนฟุตบาธ ผมกับพ่อก็ล่วงหน้าเอารถเข้าไปลานจอดใกล้กับวงเวียน
Advertisement
Advertisement
ผมกับปู่ยืนดักรอ 2 สาวอยู่ก่อนถึงวงเวียน ระยะทางไม่น้อยกว่า 500 เมตร ดาต้ากับน้ำฝน สไลด์โรลเลอร์เบรดเคียงคู่กันมา พูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน 2 สาวแล่นผ่านพวกเราตรงไปขึ้นสะพานสุขตาที่อยู่เบื้องหน้า ขณะนั้นมีบรรดาคนรักสุขภาพหนาตาแล้ว ส่วนใหญ่ออกกำลังกายด้วยการวิ่ง เป็นกลุ่มบ้าง เป็นคู่บ้าง ที่ฉายเดี่ยวก็มีไม่น้อย
เราที่เหลือทั้งหมดเดินตามไปสมทบกับ 2 สาวบนสะพาน เนิร์สมีความสุขอยู่กับการใช้มือถือถ่ายภาพมุมต่างๆ บางครั้งก็มาเป็นนางแบบให้ผมถ่ายภาพเก็บไว้ด้วย ปู่มีความสุขอยู่กับการเดินเบาๆ ไปตามความยาวของสะพาน พลางคอยดูแลหลานสาวไปด้วย สุเดินไปหยุดอยู่กลางสะพาน และค่อยเป็นจุดพักให้ 2 สาว ผมก็ไม่ต่างจากเนิร์สที่คอยตามเก็บภาพของทุกคน
ชั่วโมงเต็มๆ ที่ 2 สาวเล่นโรลเลอร์เบลด หน้าตา เนื้อตัว เต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งคู่มานั่งหมดแรงอยู่ที่หัวสะพาน พลางดื่มน้ำเย็นๆ ดับกระหาย
Advertisement
Advertisement
“เป็นยังไงกันบ้าง สะใจไหม” ผมถาม 2 สองที่กำลังนั่งหอบอยู่ ทั้งคู่พยักหน้ารับ เสียงหายใจหอบแรง “อาทิตย์หน้ามากันอีกนะ” ผมถามอีก แทนคำตอบ 2 สาวชูมือขวาขึ้นทำสัญลักษณ์โอเค ผมอดขำไม่ได้กับอาการของทั้ง 2 คน
ผ่าน 7 โมงมาเล็กน้อย เก๋งวิออสคันเดิมก็ทะยานพาเราทุกคนออกจากสถานตากอากาศบางปู มุ่งหน้ากลับเข้าหมู่บ้านของเราอีกครั้ง.
ความคิดเห็น
