ว่าที่พนักงานในอดุมคติ ที่ผมเพิ่งเจอ

เป็นวันจันทร์ที่วุ่นวาย เพราะเหตุการณ์ฟ้ารั่ว ทำเมืองสมุทรปราการเป็นอัมพาตไปค่อนเมือง ผมเข้ามาทำงาน นั่งเก้าอี้ก้นยังไม่ทันอุ่น ฝ่ายบุคคลก็ยื่นเอกสารใบสมัครชุดหนึ่งมาให้

"ผู้ชาย สมัครแผนกสโตร์ พี่สัมภาษณ์ให้หนูหน่อย" น้องฝ่ายบุคคล รูปร่างบอบบาง แค่ลมพัดก็พร้อมจะปลิวพูดอ้อนวอน

ผมรับใบสัมครมาดู ความเป็นระเบียบของตัวหนังสือบนใบสมัคร ไม่มีรอยแก้ไขแม้แต่จุดเดียว เรียกความสนใจผมทันที ผมค่อยๆ อ่านรายละเอียด

เป็นชายหนุ่ม วัย 32 พื้นเพมาจากสุรินทร์ การศึกษาระดับมัธยมปลาย เคยผ่านงานมาแล้ว 4 แห่ง เป็นงานด้านสโตร์ทั้งหมด ตำแหน่งล่าสุดเป็นหัวหน้าแผนก

ผมกำลังมองหาพนักงานให้แผนกสโตร์และแผนกควบคุมคุณภาพ แผนกแรกต้องการระดับพนักงาน เน้นใช้กำลังเป็นหลัก แผนกหลังต้องการรับระดับหัวหน้างาน

จากรายละเอียดบนใบสมัครผมก็ตัดสินใจลงไปแล้วว่า ถ้าผมจะรับหนุ่มคนนี้เข้าทำงาน ผมควรให้อยู่ตรงไหนเป็นอันดับแรก

"ไม่สนใจรับราชการบ้างเหรอ" ผมยิงคำถามเข้าใส่ตรงๆ ทันที 

ชายหนุ่มนิ่งไปอึดใจหนึ่ง สบตาผม "ฝ่ายบุคคลหลายที่ก็ถามแบบนี้กับผม แต่ผมขอบอกตรงๆ ว่า ผมชอบงานเอกชนมากกว่าครับ" ชายหนุ่มตอบ ยิ่งประโยคสุดท้าย เขาพูดเน้นเหมือนให้คำพูดนั้นซึมเข้าสมองผมเลยทีเดียว

ผมกลับเข้าออฟฟิศชั้นในอีกครั้ง ตรงเข้าปรึกษากับผู้บริหารทันที อธิบายสิ่งที่ผมคิดและสิ่งที่ได้รับรู้มา แล้วผู้บริหารก็ให้สิทธิ์ขาดแก่ผมเต็มที่ในกรณีนี้

"คำถามสุดท้าย" ผมพูดขึ้น เมื่อนั่งเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อย "พี่จะรับเข้าทำตำแหน่งหัวหน้าแผนกควบคุมคุณภาพนะ สนใจไหม?"

ชายหนุ่มนิ่งไปอีก ท่าทางแปลกใจ เขาคงไม่คิดมาก่อนว่า จากใบสมัครงานที่ระบุว่า พนักงานสโตร์ เหตุใดถึงกลายมาเป็นหัวหน้าแผนกได้หว่า?

"สนใจครับ" ชายหนุ่มตอบ เมื่อตั้งสติได้อีกครั้ง ผมพยักหน้าให้ด้วยความเต็มใจยิ่ง จากนั้นก็เรียกฝ่ายบุคคลมาชี้แจงรายละเอียดต่อ ก่อนจากชายหนุ่มลุกขึ้น ยกมือไหว้ขอบคุณผมอีกครั้ง.

ภาพโดย ผู้เขียน