อื่นๆ
สองกุมารทอง....

ขึ้นชื่อว่ากุมารทองก็คงหนีไม่พ้น เรื่องภูตผีวิญญาณหรอก กุมารทองเป็นที่มาของวิญญาณเด็กที่ตายในท้องแม่หรืออีกนัยนึงที่เรียกกันว่า “ตายทั้งกลม” และมีผู้มีวิชาอาคมไปนำพาวิญญาณเด็กนั้นมาเลี้ยงไว้เป็นลูก ซึ่งกุมารทองถือได้ว่าเป็นเรื่องที่อยู่คู่กับวิถีชีวิตของคนไทยมาอย่างช้านาน ทุกยุค ทุกสมัย และปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ความเชื่อในเรื่องเครื่องราง ของขลัง รวมไปถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ยังคงมีการจัดสร้างขึ้นมาอย่างหลากหลายรูปแบบ เพื่อตอบสนองความต้องการบางอย่างของมนุษย์
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงและเป็นความเชื่อส่วนบุคคลอาจจะมีส่วนที่แต่งเติมขึ้นแต่เค้าโครงเรื่องคือเรื่องจริง ตั้งแต่จำความได้บ้านของเราอยู่หลังป่าช้า เวลาวัดมีงานอะไรที่บ้านเราก็ไปช่วงงานตลอด เรื่องที่จะเล่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนเราจะลืมตาดูโลก โดยคนที่เล่าเป็นปู่กับย่าของเรา เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงปู่กับย่าไปช่วยงานที่วัด ละไปเจอกับญาติที่เป็นร่างทรงที่พึ่งกลับมาจากต่างจังหวัดเค้าก็ขอคุยด้วย
Advertisement
Advertisement
“นี่พี่เตี้ย ทอยมีเรื่องจะขอให้พี่กับพี่ฉ่ำช่วยหน่อย” ย่าทอยเป็นน้องสาวแท้ๆของย่าเตี้ยที่เป็นย่าแท้ๆของเรา
ปู่เราก็บอกว่า “มีเรื่องอะไรหรอทอย”
ย่าทอยก็หยิบรูปปั้น รูปเด็กสององค์มาวางไว้ให้ตรงหน้าแล้วก็พูดว่า “มีคนฝากมา...แต่ทอยไม่สามารถเลี้ยงได้” ปู่กับย่าบอกว่าย่าทอยเค้าคงมีเหตุผล
ปู่ก็ถามต่อว่า “แล้วจะให้พี่ไปบูชาหรอ”
“ใช่แล้ว.....พวกเขาสองคนมีชื่อนะ” ย่าทอยก็ชี้ไปที่องค์สีแดงละพูดว่า “องค์นี่ชื่อเนตรสุมาลี” ละชี้ไปที่องค์สีเขียว “ส่วนองค์นี้ชื่อวายุ” และย่าทอยก็พูดต่อว่า “ฉันฝากด้วยนะพี่” “เลี้ยงไม่ยากเหมือนเลี้ยงลูกเปลี่ยนน้ำให้ทุกวันและซื้อของให้ตามมีตามเกิดก็พอ”
พอย่าทอยพูดจบย่ากับปู่ก็ลังเล “สุดท้ายก็รับมา”
หลังจากวันนั้นปู่กับย่าก็สบายขึ้น ไม่ใช่เพราะถูกหวยหรอกนะ...ย่าขายของจากที่ขายดีอยู่แล้วทุกวันแทบไม่เหลือของกลับบ้านเลย ส่วนปู่คนในหมู่บ้านก็ให้ความนับถือจนได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน เรื่องนี้ก็เกิดจากพ่อของเราไปเจอกับแม่และกำลังจะมีเรา วันหนึ่งพ่อกับแม่ของเราได้ไปหาย่าทอย พ่อไปเพื่อถามเรื่องงาน และย่าทอยก็ทักแม่กลับมาว่า
Advertisement
Advertisement
“เองไม่ต้องลุ้นหรอกกว่าลูกเพศอะไร เนตรสุมาลีเค้าไปอยู่กับเองนะ เลี้ยงเค้าดี ๆละ” ย่าทอยพูดขึ้นมาทั้ง ๆที่ยังไม่มีใครถามอะไรเลย หลังจากนั้นเราออกมาลืมตาดูโลก ไม่ว่าผู้ใหญ่จะไปอยู่ที่ไหนเราไม่เคยร้องให้เลย ย่าเราบอกว่าบางทีเดินขึ้นบ้านมาเห็นเปลไกวเอง บางทีก็หัวเราะและเล่นคนเดียว พูดง่ายๆ ก็คือผู้ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วงเลย เพราะเรามีพี่เลี้ยงที่มองไม่เห็นตั้งแต่เกิด............พอเราจำความได้ก็ไม่มีใครได้เห็นอีกเลย
เครดิตรูปภาพจากเวปไซต์ : https://www.pexels.com
ความคิดเห็น
