ห้องพักสุดหลอน เล่าจากประสบการณ์จริง

ขอบคุณภาพหน้าปกจาก cr.https://images.app.goo.gl/TQGPUmDe7Wti4jVw8

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน้ำฝน  วันนี้ฉันมีเรื่องประหลาด          จะมาเล่าให้ฟัง            ซึ่งทุกวันนี้ฉันก็ยัง     หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ และไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันได้พบเจอนั้น เป็นผีสางนางไม้หรือคนแกล้งหรือเรื่องบังเอิญกันแน่

ฉันเป็นสาวต่างจังหวัด พึ่งเรียนจบมัธยมปลายมา ทางพี่สาวก็ชวนฉัน มาทำโรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี ในเดือนแรกที่มาทำงานที่นี่ ฉันพักอยู่กับพี่สาวในห้องพักแห่งหนึ่ง พอเงินเดือนฉันออก ฉันก็หาห้องพักอยู่ใหม่ เนื่องด้วยพี่สาวก็มีแฟนแล้ว ฉันจะอยู่ด้วยต่อไปก็คงไม่เป็นการดี และในการหาห้องพักใหม่มันก็ไม่ยากเลย เพราะแถวที่พี่สาวฉันอยู่ก็มีห้องพักเยอะมากๆ ราคาก็แทบจะไม่แตกต่างกันเลย จนฉันเองก็ยังลังเลอยู่หลายที่ แต่ไม่รู้ด้วยเหตุอะไรดลใจ เมื่อฉันขับรถผ่านหอพักแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับถนนใหญ่เลยแหละ แต่ทว่าข้างหลังหอพักดูท่าจะเป็นป่าทึบ ฉันเองก็ยังงงว่าทำไมถึงปักใจเลือกที่นี่ได้ ฉันตัดสินใจปุ๊ปก็ลงไปคุยค่าห้องและค่ามัดจำกับเจ้าของห้องพักเลย และตกลงเซ็นต์สัญญาเช่าห้องพัก เสร็จแล้วฉันก็กลับไปบอกพี่สาว พี่สาวและแฟนของเขาก็ช่วยขนของมาที่นี่ และแอบแซวฉันให้กลัวตามประสา

ฉัน : " ป้าคะ หนูเอาข้าวผัดหมูพิเศษหนึ่งจานค่ะ "

เจ้าของร้าน : " ไปนั่งรอเลยหนู เดี๋ยวป้าเอาไปเสิร์ฟให้นะ "

รอไม่นานประมาณ 10 นาที ข้าวผัดร้อนๆ ก็หอมโชยมา จนมาถึงโต๊ะของฉัน

เจ้าของร้าน : " อ่ะ ข้าวผัดหมูร้อนๆ จ้าหนู "

ฉัน : " ขอบคุณค่ะป้า "

เจ้าของร้าน : " พึ่งย้ายมาอยู่หรอ ป้าไม่เคยเห็นหน้าเลย "

ฉัน : " พึ่งย้ายมาเมื่อวานค่ะป้า "

เจ้าของร้าน : " อยู่ห้องไหนละหนู นี่ ! โทรสั่งข้าวร้านป้าได้นะ เดี๋ยวป้าเอาไปส่งให้ "

ฉัน : " ห้อง 402 จ่ะป้า "

พอฉันพูดจบ จู่ๆป้าแกก็ทำหน้าแปลกๆแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทิ้งให้ฉันทำหน้างงไปเลย

คนเรานี่ก็นะ พอกินอิ่มแล้ว หนังตามันก็เริ่มหย่อน ง่วงขึ้นมาเชียว ฉันขึ้นมาถึงที่ห้องปุ๊ป ก็ล้มตัวนอนเลยทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย คงด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน ฉันหลับไปนาน ตื่นอีกทีก็ตี 2 แล้ว รู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัวเลย กะว่าจะอาบน้ำสักหน่อย

ขอบคุณภาพจาก cr.https://images.app.goo.gl/7NpDYD8mRfPXr5xt5

" พรึ่บ !! " จู่ๆไฟในห้องก็ดับ มันมืดไปหมด มืดซะจนแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย ฉันเลยเดินคลำจับนู่นนี่ไปเรื่อย เพื่อจะไปที่ระเบียงหลังห้อง พอถึงระเบียงฉันก็ชะโงกดูห้องอื่นๆ ก็ไม่เห็นมีไฟห้องไหนดับเหมือนฉันเลย แล้วจู่ๆลมเย็นๆวูบวาบก็พัดโชยมาโดนตัวฉันจนฉันสะดุ้ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้อากาศมันร้อนซะแทบละลายเป็นไอติม

" ปั้ง !! " เสียงประตูหลังห้องปิดอย่างดัง ฉันหันไปมองที่ประตูอย่างสงสัย ทั้งที่ลมก็ไม่ได้พัดแรง ทำไมนะประตูถึงปิดดังจัง

แต่ไม่นานนัก ไฟก็ติด ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ฉันนึกว่าจะต้องลงไปซื้อเทียนมาจุดซะแล้ว สักพักก็รู้สึกร้อนและเหนียวตัวมากๆ ฉันจึงรีบไปอาบน้ำและนอนหลับสนิทจนถึงเช้า

พอเช้าฉันก็อาบน้ำแต่งตัวจะออกไปทำงาน ระหว่างเดินลงบันได ก็เจอกับเจ้าของห้องพัก

เจ้าของห้อง : " หลับสบายดีไหม ขาดเหลืออะไร บอกได้เลยนะคะ "

เจ้าของห้องพักถามฉันด้วยรอยยิ้มเบิกกว้าง

ฉัน : " หลับสบายดีค่ะ แต่ว่าเมื่อคืนไฟดับอยู่พักนึงค่ะ แต่ไม่นานไฟก็มา อย่างอื่นไม่มีอะไรเสียหรือชำรุดเลยค่ะ "

เจ้าของยิ้มให้ฉันแบบเจื่อนๆ และขอตัวไปดูห้องให้ลูกค้า ฉันเลยเริ่มรู้สึกแปลกๆ ทั้งป้าร้านข้าวและเจ้าของห้องพักทำไมถึงทำชอบหน้าแปลกๆ

วันนี้ทำโอทีเช่นเคย กว่าจะถึงห้องก็ 21.00 น.พอดี พอมาถึงฉันก็เดินไปนั่งกินข้าวร้านเดิม

ฉัน : " ผัดกระเพราหมูหนึ่งจานค่ะป้า "

เจ้าของร้าน : " รอแป๊ปนึงนะหนู "

สักพักป้าแกก็เอาช้าวมาเสิร์ฟ

เจ้าของร้าน : " หลับสบายรึเปล่าหนู "

ฉัน : " สบายดีจ่ะป้า "

ป้ายิ้มให้แบบเจื่อนๆอีกแล้ว แปลกจังเลย

พอกินอิ่มแล้วฉันก็ขึ้นห้อง ถึงห้องปุ๊ปฉันก็อาบน้ำเลย เพราะรู้สึกเหนียวตัวมากๆ พอแต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวนอนเลย

ขอบคุณภาพจาก cr.https://images.app.goo.gl/nyZashaacfWX8XBj8

ตี 2 เวลาเดิมไฟดับอีกแล้ว พัดลมเบอร์สามของฉันไม่หมุนเลย แต่บรรยากาศที่ตอนแรกร้อนๆ ก็เย็นยะเยือกจนฉันหนาวสั่น

" ครืด.. ครืด.. ครืดดด.. " เสียงเหมือนมีใครลากเก้าอี้อยู่ในห้องของฉัน ฉันมองหาเสียงนั้น แต่ก็ไม่มีที่มาของเสียงนั่น ฉันเริ่มรู้สึกกลัว เลยนอนคลุมโปงตัวสั่นทั้งคืน และแน่นอนฉันไม่ได้นอนเลยเพราะเสียงลากเก้าอี้นั้นดังทั้งคืน แต่ทว่าฉันก็ต้องไปทำงาน

เช้ามาฉันรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะได้ออกไปทำงาน ด้วยใบหน้าที่เหมือนคนง่วงนอนมากๆ ฉันได้นั่งรถรับส่ง จนมาถึงที่ทำงาน แล้วลงรถ และมีเพื่อนของฉันยืนรออยู่ เพื่อนของฉันชื่อ ตา ตายิ้มให้กับฉันอย่างเป็นมิตร

ตา : " วันนี้พาใครมาด้วยน่ะ หน้าตาน่ารักจัง "

ฉัน : " บ้ารึปล่าว ฉันก็มาคนเดียวตลอดนะ "

ตาทำหน้าตกใจและก็กลัวมากๆ ฉันคิดว่าตาคงนอนมาน้อย ตาอาจจะฝาดไปก็ได้ ฉันจึงดึงมือตาเดินไปโรงอาหารทันที

พักเที่ยงตายังคงมองหน้าฉันแปลกๆ และสงสัย

ตา : " เธอไปทำอะไรใครไว้รึปล่าว "

ฉัน : " อย่างฉันเนี่ยนะจะไปทำใครได้ "

ตา : " แล้วทำไมเมื่อเช้า ฉันเห็น….หือ พูดแล้วขนลุก "

ฉัน : " เธอน่ะตาฝาดแน่ๆ ใครจะมาเห็นผีกันตอนกลางวันแสกๆห่ะ แล้วเลิกคิดเรื่องนี้และก็เลิกจ้องหน้าฉันแบบแปลกๆได้แล้ว รีบกินเถอะ จะได้ไปหาที่งีบนอนกัน "

ฉันพูดขนาดนั้นแล้ว แต่ดูตายังคงทำหน้าตาสงสัยอยู่อย่างนั้นทั้งวันจนเลิกงาน

เลิกงานแล้ว วันนี้ไม่มีโอที และพรุ่งนี้เป็นวันหยุดฉันรู้สึกดีใจ กะว่าจะนอนพักผ่อนให้เต็มที่ไปเลย ถึงที่พักฉันก็เดินดุ่มๆไปที่ร้านข้าว และสั่งผัดเผ็ดปลาดุกทาน บอกเลยว่าฝีมือป้าแกอร่อยจริงๆนะ กินเสร็จฉันก็ขึ้นห้อง พอถึงห้องแล้วฉันก็อาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็มานอนเล่นโทรศัพท์ชิวล์ๆ กะว่าจะเช็ค Facebook เช็ค Line เช็ค Instagram Twitter ซะหน่อย

ขอบคุณภาพจาก cr.https://images.app.goo.gl/UhoFTzAJjsujqDkK7

" ปั้ง !! " จู่ๆประตูหลังห้องก็ปิดเองเสียงดังลั่น ทั้งๆที่ไม่มีลมเลย

" อี่...อี่..อี่.. " จู่ๆพัดลมเพดานก็หมุน ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เปิดเลย และเริ่มหมุนเร็ว และเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกกลัวมากๆ เลยรีบลุกวิ่งออกมาจากห้องในทันที ในตอนนั้นในหัวของฉันมันก็เริ่มคิดไปต่างๆนานา จู่ๆก็มีสิ่งหนึ่งปรากฎขึ้น ฉันมองไปที่ห้องน้ำ ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสวยเลยทีเดียว ผมเธอยาวมากๆ แทบจะลากพื้นเลยก็ว่าได้ เธอใส่ชุดสีขาวบางๆ และเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉ่าทั้งตัว สายตาของเธอมองมาที่ฉัน จ้องมองด้วยสีหน้าอันเงียบขรึมและไม่ยิ้มหรือพูดอะไรออกมาเลย แต่ไม่นานทุกอย่างในห้องก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ และเธอคนนั้นก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาของฉัน ฉันพยายามตั้งสติ และรวบรวมสติ คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฉันพยามยามสวดมนต์ทุกบท เท่าที่ฉันจะจำได้ และฉันก็คิดว่าฉันจะต้องย้ายออกจากที่นี่ แต่ทว่าติดตรงที่ต้องหาเงินมัดจำห้องใหม่ให้ได้ก่อน ฉันจึงตัดสินใจว่าฉันจะอยู่ที่นี่ จนกว่าจะถึงสิ้นเดือน ซึ่งมันก็อีกหลายอาทิตย์ เพื่อรอเงินเดือนออกก่อน จะได้นำไปมัดจำห้องใหม่ และเคลียค่าห้อง ฉันพยายามรวบรวมความกล้าที่มี ค่อยๆเดินทีละก้าว ทีละก้าวเข้าไปในห้อง ด้วยใจที่เต้นแรง เต้นแรงซะแทบจะกระเด็นออกมาจากอกเลยล่ะ ฉันล้มตัวนอนลงบนที่นอนและรีบดึงผ้าห่มมาคลุมโปงทันที แต่ว่าฉันพยามยามข่มตาให้หลับเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ เพราะในหัวของฉันคิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

พอเช้าปุ๊บ ฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวและรีบบึ่งไปที่วัดใกล้ๆแถวนี้ทันที ฉันถวายสังฆทาน กรวดน้ำ อุทิศบุญกุศลให้แก่ผู้หญิงที่ฉันเห็นเมื่อคืน และหวังว่าเขาจะได้ไม่มาหลอกหลอนฉันอีก และฉันก็คิดว่าวันนั้นที่ตาเพื่อนฉันทักตาอาจจะไม่ได้ตาฝาด ฉันจึงโทรไปหาเธอ

ตื้ด ตื้ด…

ตา : " ว่าไงน้ำฝน "

ฉัน : " วันนั้นที่เธอเห็นคนมากับฉัน เขามีลักษณะยังไงบ้างหรอ "

ตา : " นี่เธอเชื่อฉันแล้วใช่ไหม โอ้ย...คิดแล้วขนลุก "

ฉัน : " เขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรอตา "

ตา : " ผู้หญิงอ่ะแก สวยมาก เออผมเขายาวมากๆเลยล่ะ ใส่ชุดสีขาวอ่ะ "

ฉัน : " โอเคร ขอบใจมากนะ ไม่มีอะไรจะกวนเธอแล้ว วันจันทร์เจอกันนะ "

ตา : " โอเครแก บาย "

ฉันตัดสินใจจะไม่เล่าให้ตาฟัง เพราะเดี๋ยวตาจะพูดให้ฉันจิตตก อีกอย่างฉันยังต้องอยู่ห้องนี้ ฉันจะพยายามทำตัวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน

ฉันยังพยายามทำบุญให้ผู้หญิงคนนั้นทุกอาทิตย์ และหวังว่าเขาจะได้ไปเกิดซะที แต่ฉันก็ไม่เข้าใจ ทำไมเขายังออกมาให้ฉันเห็น ยังเจอเหตุการณ์แปลกๆนี้เหมือนเดิม

ทุกคนเชื่อไหมว่าฉันต้องทนอยู่กับเรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นในห้องมาเกือบเดือน ทั้งเสียงลากเก้าอี้ที่ดังทุกคืนและแทบจะดังทั้งคืน พัดลมที่หมุนเองได้ ทั้งๆที่ไม่มีลม ประตูหลังห้องที่จู่ๆก็เดี๋ยวปิดเองเสียงดังลั่นทุกวัน ฉันไม่เคยได้นอนเต็มอิ่มเลย ไปทำงานมีแต่คนทักว่าได้นอนบ้างไหม ขอบตาฉันดำยิ่งกว่าหมีแพนด้า พอเงินเดือนออกฉันก็ไม่รอช้าเก็บข้าวของ และเคลียร์ค่าห้องทันที และหาห้องพักใหม่ได้ทันที และปัจจุบันก็ยังอยู่ ไม่ได้ย้ายไปไหน และไม่มีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นเลย

ผ่านไป 5 เดือน ผู้หญิงคนนั้นได้มาเข้าฝันฉัน เธอมาในสภาพสวยไม่มีเลือด เธอมาขอให้ฉันทำบุญไปให้เธอหน่อย ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธตอบตกลงทันที รุ่งเช้าฉันก็ได้ไปที่วัดเดิมที่เคยไปทำบุญให้เธอ หลวงพ่อคนเดิมที่เคยถวายสังฆทานท่านได้ทักฉันว่า

หลวงพ่อ : " ทำบุญให้เขาเรื่อยๆเถอะโยม เขามีกรรมหนัก น่าสงสาร กรรมจากการฆ่าตัวตายทำให้เขายังต้องวนเวียนอยู่ที่นั่น ดวงวิญญาณไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีใครทำบุญให้ คิดเสียว่าสงสารเขาเถอะ อาตมาขอบิณฑบาตร "

ฉัน : " ได้ค่ะ หลวงพ่อ "

ฉันทึ่งมาก ทั้งๆที่ฉันไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ฉันเอาคำที่หลวงพ่อท่านบอกมาคิดทั้งวัน  ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างที่หลวงพ่อว่า ชีวิตเธอน่าสงสารมาก ทำไมนะเธอถึงไม่มีใครเลย แล้วตอนที่ตาย เธอก็ตายอย่างโดดเดี่ยว

ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน มีเกิด มีเจ็บ มีป่วย แก่ และตาย วนเวียนว่ายตายเกิด และคนเรามีกรรมติดตัวกันมาทุกคนอยู่แล้ว ขอให้ทุกคนอย่าสร้างกรรมเพิ่มด้วยการ           ฆ่าตัวตายเลย

---

---

---

---

ใช้เวรกรรมที่ตนทำมาให้หมดในชาตินี้ และหมั่นสร้างบุญไว้ใช้ในภายภาคหน้าจะดีกว่า และอย่าลืมเลี้ยงดูบุพการีอันเป็นที่รักของเราด้วยนะ