ผู้ชายในห้องกลาง

ห้องกลาง... แม่ของฉันเล่าว่าแต่ก่อนห้องกลางที่ใช้เก็บของเก่าในปัจจุบัน เคยเป็นห้องนอนเก่าของแม่ฉันมาก่อน ห้องนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นห้องนอนของแม่ฉันในสมัยที่แม่ยังวัยรุ่น ยายตัดสินใจสร้างห้องแยกให้แม่เพราะเห็นว่าแม่โตเป็นสาวแล้ว สาเหตุที่เรียกห้องกลางนั่นก็เพราะห้องนี้ถูกสร้างอยู่บริเวณกลางบ้าน เป็นการทำผนังกั้นห้องขึ้นมาแต่ไม่ได้เป็นการสร้างใหม่ทั้งหมดนั่นเอง

(เครดิตภาพ Nhelia - Pixabay)

เมื่อห้องนอนของแม่สร้างเสร็จสรรพ กลางดึกคืนหนึ่ง...วันแรกที่แม่ได้เข้านอนในห้อง จู่ๆ แม่ก็รู้สึกอึดอัดเหมือนมีใครมานั่งทับตรงกลางหน้าอก เมื่อแม่ลืมตาขึ้นมาก็เห็นผู้ชายร่างใหญ่ตัวเขียวอื๋อนั่งทับบริเวณอกแม่อยู่ แม่ขยับตัวไม่ได้ แม้แต่ปากก็ไม่สามารถตะโกนร้องออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากคนในบ้านได้เช่นกัน

ช่วงหัวค่ำ ในขณะที่น้ากำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่ในห้องกลางอยู่นั้น จู่ๆ วิทยุที่เปิดช่องฟังเพลงไว้ก็เกิดอาการรวน เปลี่ยนช่องไปมาทั้งๆ ที่น้าไม่ได้แตะต้องมันเลย แต่น้าก็ยังคงไม่สนใจเลือกที่จะปิดวิทยุและนอนอ่านการ์ตูนต่อไป

ตกดึกน้านอนหลับไปในช่วง 3-4 ทุ่ม จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครมาเขย่าขา จนน้าตื่นขึ้นมา พอมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่พบใคร น้าเริ่มนึกถึงสิ่งที่แม่เคยเจอภายในห้องนี้ ทำให้น้ารีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงด้วยความกลัว เวลาผ่านไปสักพัก น้าเริ่มรู้สึกเหมือนเตียงที่นอนอยู่อีกฝั่งกลับยวบยุบลงไป เหมือนมีใครล้มตัวลงนอน วินาทีนั้นน้าของฉันไม่ต้องเดาอะไรให้ยากก็รู้ทันทีว่าตนกำลังเจอกับอะไร ทำให้น้าเริ่มท่องนะโม 3 จบ ในใจทันที เพราะบทสวดอื่นๆ น้าไม่เคยได้ฝึกท่องมาก่อนเลย

(เครดิตภาพ 8385 - Pixabay)

และสิ่งที่ทำให้น้าตกใจจนแทบช็อกคาเตียงนั่นก็คือ มีเสียงแข็งกร้าวของผู้ชายมากระซิบข้างๆ หูน้าว่า “ที่กู”

เพียงเท่านั้นน้าก็วิ่งพรวดออกมาจากห้องกลางทันที แม่กับยายซึ่งนอนอยู่อีกห้องก็ได้ยินเสียงน้ามาทุบประตูดังปึงปัง ซึ่งทั้งสองก็ไม่แปลกใจเลยว่าน้าโดนอะไรมา...

ตั้งแต่นั้นมาห้องกลางก็กลายเป็นที่เก็บของเก่าที่ไม่ได้ใช้ภายในบ้านแทน และยายเองก็ไม่ลืมที่จะนำหิ้งพระมาไว้ในห้องนั้นด้วย เพื่อความสบายใจของคนในบ้านว่าจะไม่เจอผู้ชายคนนี้มาหลอกหลอนใครอีกนั่นเอง

(เครดิตภาพหน้าปก PDPhotos - Pixabay)