ร้านอาหารในป่าช้าเก่า

มีเชฟคนหนึ่งได้มาซื้อที่บริเวณข้างบ้านฉัน ที่ห่างออกไปไม่กี่สิบเมตร หลายคนเอ่ยปากเตือนว่าทำเลจะดีหรือ แถมยังมาสร้างยังบริเวณที่เคยเป็นป่าช้าเก่าอีก ทั้งทำเลยังอยู่ในที่ๆ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน จะมีก็แค่ชาวบ้านที่ขับรถผ่านไปมาบนถนนเส้นที่ติดกับบริเวณหน้าร้านซะเป็นส่วนใหญ่ ‘ลุงวิท’ ที่เป็นเชฟซึ่งไม่ได้สนใจก็ยังคงเปิดกิจการร้านอาหารของตัวเองต่อไป

(เครดิตภาพต้นฉบับ : Twighlightzone เว็บไซต์ Pixabay)

วันแรกที่ร้านอาหารสร้างเสร็จ ลุงวิทก็จัดงานเลี้ยงฉลองเปิดร้านทันที โดยปราศจากการทำบุญหรือขอขมาเจ้าที่ใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งเป็นความเชื่อของชาวบ้านแถวนั้นว่าจะทำให้ร้านค้าขายไม่ร่ำรวย ช่วงแรกๆ ผู้คนแห่พากันมาสั่งอาหารร้านของลุงวิทอย่างไม่ขาดสาย ถึงราคาจะแพงไปบ้างแต่รสชาติก็ถือว่าใช้ได้ แต่พอพักหลังๆ คนเริ่มเข้าน้อยลงเรื่อยๆ ร้านอาหารของลุงวิทก็เริ่มเงียบสงบไปตามกาลเวลา ในระยะเวลาแค่ไม่กี่เดือน

(เครดิตภาพต้นฉบับ : Twighlightzone เว็บไซต์ Pixabay)

ตาชลหันไปดูทันควัน... ภาพที่ปรากฏทำให้ตาชลตัวสั่นจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน จนพ่อฉันมาถึง ก็เห็นว่าตาชลยืนหน้าซีดอยู่ พอพ่อถามก็ได้ใจความว่าตาชลเห็นผู้หญิงใส่ชุดสีขาวมายืนอยู่ใต้ต้นไม้ จ้องตาเขม็งมายังตาชลด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว แล้วจู่ๆ ก็หายวับไป...

‐---------------------------------------------------------

(เครดิตต้นฉบับภาพประกอบปก : geralt เว็บไซต์ Pixabay)