นอนเฝ้าศพ

8 ปีที่แล้วซึ่งเป็นปีแห่งการสูญเสียญาติผู้ใหญ่ที่เคารพคนหนึ่ง

ฉันไม่คิดเลยว่าการไปร่วมงานศพของป้าในครั้งนั้นจะทำให้ฉันกลายเป็นคนกลัวผีจนต้องเปิดไฟนอนทุกคืน

ขณะฉันกำลังทำงาน DIY อย่างเพลิดเพลิน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันเห็นเบอร์ที่คุ้นเคยปรากฏหน้าจอก็รู้ว่าเป็นเบอร์ของพี่ปลาซึ่งเป็นลูกสาวของป้าประนอม ญาติผู้ใหญ่ฝั่งแม่

“นิล แม่พี่ตายแล้ว”

“ห๊า! พี่ปลาอย่าล้อนิลเล่นนะ”

ฉันตกใจเมื่อพี่ปลาบอกว่าป้าประนอมตายแล้ว ฉันคิดว่าเธอล้อเล่น แต่พี่ปลายืนยันว่าป้าประนอมตายแล้วจริงๆ แกเป็นลมแล้วล้มหัวฟาดพื้น เส้นเลือดในสมองแตก ตอนนี้ตั้งศพไว้ที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในตัวเมืองของจังหวัดระยอง ฉันรู้ดังนั้นจึงรีบเก็บเสื้อผ้าเดินทางไปช่วยงานศพทันที

ฉันนัดเจอนิดซึ่งเป็นน้องสาวที่วินรถตู้ เมื่อก่อนวินรถอยู่แถวๆ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เมื่อรถตู้ออกไปสู่ถนนเท่านั้นแหละ ฉันกับน้องนั่งใจหายใจคว่ำเพราะรถวิ่งเร็วมาก แต่ก็ถึงที่หมายโดยปลอดภัย

ฉันหลับไปสักพักก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเหมือนคนเอาอะไรบางอย่างเคาะเสา ฉันมองไปรอบๆ ตัว มีแต่ความมืด เมื่อมองไปที่โลงศพเห็นแสงสว่างจากเทียนไฟฟ้าแค่เพียงดวงเดียวเท่านั้น

พลัน! เสียงเคาะเสาดังขึ้นอีก ฉันรู้ว่าไม่ใช่เสียงเคาะเสาหรอกค่ะ แต่เป็นเสียงเคาะโลงศพมากกว่า ตอนนั้นใจฉันเสียและกลัวผีจับใจ

ฉันไม่กล้ามองที่โลงศพ แต่หันไปมองสวนป่าหลังวัดซึ่งมีต้นไม้ใหญ่และปกคลุมไปด้วยหมอกของฤดูหนาว มันทั้งวังเวงและน่ากลัวมาก

ฉันนอนตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว ทว่าฉันหันไปมองที่โลงศพของป้าประนอมก็เห็นใครบางคนก้าวออกจากด้านหลังพวงหรีดแล้วเดินช้าๆ ผ่านทุกคนที่นอนเรียงกัน

กลิ่นธูปฟุ้งขณะคนๆ นั้นเดินผ่านฉันแล้วก็ออกไปนอกประตูเหล็กทั้งที่ประตูไม่ได้เปิด ฉันมองตามทั้งที่กลัวจนใจแทบขาด

คนๆ นั้นหันหน้ามา ฉันสะดุ้ง ใจเต้นระรัวเพราะจำได้ว่าเป็นป้าประนอม

แม้ว่าอยู่ท่ามกลางความมืด แต่ฉันจำป้าประนอมได้ แกมองฉันนิ่งๆ แล้วเดินไปยังสวนป่าแบบลอยๆ เท้าไม่ติดพื้น

ฉันชักผ้าห่มคลุมจนมิดหัวแล้วสวดมนต์ตลอดเวลา คืนนั้นฉันนอนไม่หลับจนกระทั่งทุกคนตื่น ฉันไม่กล้าเข้าห้องน้ำคนเดียวจึงชวนน้องสาวไปด้วย

“เมื่อคืนพี่นิลได้ยินเสียงอะไรไหม”

นิดถามฉันขณะถือขันน้ำเตรียมจะแปรงฟัน

“เสียงอะไร”

“เสียงคนเคาะโลงศพ นิดไม่กล้าดู ได้แต่นอนคลุมโปงอย่างเดียว กลัวเจอป้าประนอม”

ฉันส่ายหน้าไปมาเป็นการปฏิเสธ แต่ไม่กล้าบอกน้องสาวว่า ฉันได้ยินเสียงเคาะโลงและเห็นป้าประนอมอย่างจังๆ ถ้าฉันบอกน้องว่าเห็นป้าประนอม น้องจะต้องกลัวแล้วไม่อยู่ร่วมเผาศพ

จากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ฉันกลายเป็นคนกลัวผีจนไม่กล้าปิดไฟนอนตราบถึงทุกวันนี้!

นิลราตรี