ผีวัว

วันนั้นเป็นวันที่เพือนผมแต่งงาน ผมจึงเดินทางจากจังหวัดชลบุรีเพือไปรวมงานงานแต่งของเพือน โดยชวนเพือนที่ทำงานไปด้วยคนหนึ่ง ชื่อว่า เบิ่ม เราเดินทางไปด้วย รถ ทั่วประจำทาง สาย บ่อวิน # กบิลบุรี  การเดินทางจะประมาน2-3ชั่วโม่งก็จะถึงตัวเมืองสระแก้ว เมือถึงตัวเมืองเราก็ต่อรนถวินมอร์เตอร์ไซร์เข้าบ้าน( เรืองนี้เกิดขึ้นเมือ10กว่าปีที่ผ่านมา) พอเรามาถึงบ้านซึ่งเป็นบ้านของผม ก็จะอยู่ติดกับบ้านงาน เราไปถึงจะประมาน4-5โมงเย็น ตอนนั้นทางนั้นเขาก็จัดเตรียมไว้รอเเล้ว ไปถึงก็มีเพือนออกมารับ ก็นั้งคุยกันกินข้าวไปด้วย เราดืมเบียร์กัน งานก็ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรหรอกครับ แค่บอกเพือนๆสนิทๆกันเเละก็พี่น้อง พี่ ป้า น้า อา ก็พอสมควร พอเริ่มค่ำๆหน่อย เราก็มีการเล่นกี้ต้ารกัน โดยตอนนั้น ผม กับ เบิ่ม เล่นกี้ต้ารคู่กัน เราเอากี้ต้าร์ไปตัวเดียว แต่อีกตัวก็ยืมเพือนๆเเถวนั้นเล่นกันไปได้สักพักใหญ่ๆ พอดีเบียร์ เริ่มจะหมด ช่วงนั้นก็ประมาน22-23 เห็นจะได้ ผมกับเบิ่ม อาสาจะไปชื้อเบียร์ โดยขับมอร์ไชร์ไป กัน ร้านค้าแถวบ้านผม จะอยู่ห่างกันประมานสักสองกิโลนี้แหละ   แล้วผมกับเบิ่มก็ออกไปชื้อเบียร์ โดยมีเบิ่มขับมอร์ไซร์ผมซ้อนท้าย   ขับไป  ขับไปเรือยๆ จะอธิบาย บริเวณบ้านผมให้ก่อนครับ ถนนจะเป็นแบบลูกรัง รถใหญ่วิ่งได้คันเดียว สองข้างทางก็จะเป็นต้น ยูคาลิบตัล  บ้านคนก็จะอยู่ห่างๆกัน จะอยู่ที่ใครที่มัน  หกโมงเย็นหรือทุ่มหนึ่ง ก็จะเข้าบ้านใครบ้านมัน   ทางจะมืดมาก กลับเข้ามาเรืองครับ  พอผมกับเบิ่ม ไปถึงร้านค้า ก็ไปเจอกับเพือนผมอีกกลุ่มหนึ่ง นั้งกันอยู่ เราก็ทักกัน ตามประสาคนไม่เจอกันนาน ไอ้ตุ้ม(ตอนนีมันไปดีแล้ว ขอให้ดวงวิญญานของน้องไปสู่ภพภูมิที่ดีนะ) เป็นเพือนรุ่นน้องผม นั้งอยู่ที่นั้น มันถามผมว่ามาเมือไหร่ ผมก็บอกมันว่า มาเมือเย็นนี้ เพิ่งมาถึง ก็คุยกันได้สักพัก เบิ่งซึ่งได้เข้าไปชื้อเบียร์ก็เดินออกมาพร้อมเบียร์หนึ่งลัง ผมก็เลยชวนไอ้เจ้าตุ๋มเข้าไปในบ้านงานด้วย มันก็บอกว่าเดียวตามไป แต่มันก็จะไปพร้อมกันกับผมนี้ละ โดยขับรถอีกคัน ไป แล้วมันก็ออกหน้าผมแชงผมไปไกล ผมกับเบิ่ม ก็ขับตามหลังไปเรือยๆ    จนจะถึงบ้านอีกประมาน700-800เมตร มีลูกวัวตัวสีขาวยืนขวางทางรถเราอยู่ ผมเลยบอกเบิ่ม เบรคๆ เบิ่มมันก็ค่อยๆเบรคช้าลงจนห่างกันประมาน สีห้าวา นี้ละ วัวตัวนั้นสูงเท่าเอว ยืนนิ่งอยู่ แล้วมันก็คอยๆเดินข้ามมาอีกฝั่ง และตัวมันค่อยๆหด ลง หดลงๆ กลายเป็นหมา พร้อมมีลูกวิ่งกันเป็นพรวน เข้าป่าข้างไป ไอ้เบิ่มร้องขี้น เป็น ภาษาอีสาน ว่า อีหยังวะพี่นนท์  แต่ผมสงสัยมากกว่ากลัว มันเหมือนในหนังเเปะเลย จะว่าตาฝาดก็ไม่ใช่ เพราะเห็นกันสองคน ผมได้สติเลยบอกเบิ่มขับรถต่อไปให้ถึงบ้าน ผมมานึกอีกที่ว่ามันเกิดจากกันนะ เพราะเราไม่ได้เมา พอไปถึงบ่้านก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟัง เขาก็ว่าพวกผมเมา เบิ่มไม่กล้าลงมาจากบ้านเลย นี้หรอเขาว่าผีหลอก ผีหลอกมันเป็นแบบนี้หรอ ครั้งแรกครับที่โดน ตอนบวชก็ไม่มีอะไรนะไม่เจอ บวชพรรษาหนึ่ง ทุกวันนี้ยังจำเรืองนี้ได้ทุกตอน ขอขอบคุณ ภาพประกอบจากพันทิพย์