อื่นๆ

ไซด์ไลน์ขนหัวลุก

241
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ไซด์ไลน์ขนหัวลุก

ปน หรือ คำปน  ลดความเร็วของรถกระบะบรรทุกสินค้าแน่นเอี๊ยดเพื่อจะเลี้ยวเข้าพักโรงแรมแห่งหนึ่งในเขตอำเภอเมืองมหาสารคาม    ปกติเขาจะมากับเซล  แต่วันนี้ต้องลุยเดี่ยว  เพราะบริษัทกำลังมีปัญหาภายใน  คำปนจึงได้อีกหน้าที่หนึ่งนอกจากคนขับรถ  บริษัทเล็กๆแห่งนี้เปิดโอกาสให้แสดงฝีมือได้อย่างเต็มที่   และสำหรับคำปนผู้ไร้ประกาศนียบัตรใดๆมาการันตีความรู้ความสามารถ  ย่อมเป็นหนทางเลือกที่ดีที่สุดอยู่แล้ว

คำปนขับรถเป็นตั้งแต่อายุยังน้อย  และชีวิตของเขาก็เริ่มต้นขึ้นกับการเป็นพลขับหลังพวงมาลัยนับแต่นั้นมา  ไม่เคยเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น  เขาแทบไม่เคยประสบอุบัติเหตุ   ถึงมีบ้างก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น  คำปนเป็นคนศรีสะเกษ  ติดชายแดนเขมร   ยังไม่มีครอบครัว  คนในรุ่นเดียวกันมีลูกโตกันหมดแล้ว  ด้วยความที่รับรู้รสชาติของความอดอยาก  เพราะเกิดในครอบครัวยากจน  จึงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้คำปนไม่ได้คิดอยากมี

Advertisement

Advertisement

หนุ่มใหญ่วัย  35  ปีอย่างคำปน  มีรายได้อาจไม่มากนัก  แต่ด้วยนิสัยที่ไม่เคยประมาทต่อการใช้ชีวิต  เขาจึงพอมีเงินเก็บอยู่บ้างสำหรับเลี้ยงตัวเอง   คำปนเช็กอินเข้าห้องพัก  อาบน้ำแล้วใส่เสื้อผ้าชุดเดิม  เอนร่างนอนลงบนเตียง  รู้สึกล้าอยู่บ้าง  แต่หลับสักตื่นหนึ่งคงจะดีขึ้น  ปกติไม่ว่าเข้าพักที่ไหน  ก่อนนอน  คำปนจะต้องไหว้พระสวดมนต์  เพื่อขอพึ่งพิงบารมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์  มาวันนี้เขากลับไม่ได้ทำ  พอเริ่มจะเคลิ้มหลับ  ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเคาะประตูเรียก

คำปนพยายามลืมตา  คล้ายกับตัวเองมีสติรับรู้ตลอดเวลา  แต่ปรากฏว่าหนังตาหนักอึ้งราวกับกับมีอะไรบางอย่างผูกถ่วงอยู่ 

“เอี๊ยดดด…”

แว่วได้ยินเหมือนเสียงประตูเปิดออกเอง  และลมจากข้างนอกก็โชยเข้ามา  คำปนรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาสัมผัสกับลมโชยจากข้างนอก  ไม่ใช่ลมจากพัดลมที่กำลังหมุนบนเพดาน  แล้วประตูก็ถูกปิดลง  คำปนใจเต้น  คิดว่าโดนเข้าให้แล้ว

Advertisement

Advertisement

เตียงที่คำปนนอนยุบลงไปในตำแหน่งปลายเตียง  เหมือนมีร่างของใครคนหนึ่งวางก้นนั่งลง  คำปนพยายามลืมตามอง  หัวใจเริ่มเต้นรัวผิดจังหวะ  เกิดอาการหวาดกลัวอะไรบางอย่างขึ้นมาอย่างไม่อาจระงับเอาไว้ได้   แต่สภาพร่างกายของเขาเวลานี้ไม่สามารถตอบสนองคำสั่งจากสมองได้แม้แต่อย่างเดียว  นอกจากอารมณ์ความรู้สึกว่า  ตนเองกำลังเผชิญกับอะไร

พลัน  คำปนได้กลิ่นน้ำหอม  เป็นกลิ่นน้ำหอมราคาถูก  ปกติเวลาได้กลิ่นแบบนี้เขาไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก  ไม่ได้ชอบและไม่ได้ชัง  แต่เวลานี้กลับทำให้คำปนเกิดอาการขนหัวลุก

กลิ่นดังกล่าวจางหายไปอย่างช้าๆ  ขณะนั้นเอง  รอยยุบปลายเตียงก็ค่อยๆนูนขึ้นกลับมาเป็นปกติ  ราวกับคนที่กำลังนั่งได้ลุกขึ้น   คำปนรู้สึก  คำปนรับรู้ว่าภายในห้องไม่ได้มีเขาอยู่ตามลำพัง  แต่มีใครอีกคนที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามาอยู่ร่วมห้อง  จะเป็นใครไปได้ล่ะถ้าไม่ใช่...

Advertisement

Advertisement

คราวนี้คำปนรู้สึกเหมือนองคาพยพสั่นระริก  มันเกิดขึ้นเองเหนือการควบคุมปกติ  เสียงใบพัดจากพัดลมเพดานยังคงทำงาน  รับรู้ถึงกระแสลมอันเกิดจากใบพัดไฟฟ้าดังกล่าว  เพียงแต่ไม่ได้ช่วยให้คำปนเย็นลงแต่อย่างใด   เหงื่อเริ่มผุดซึมขึ้นมาจากใต้ผิวหนัง  และโสตประสาทก็เริ่มได้ยินเสียงอีกครั้ง

ที่ห้องน้ำ...  ประตูเปิดออกอย่างช้าๆ  แล้วค่อยๆปิดตัวเองลง  ลักษณะเหมือนกับมีคนกำลังก้าวเข้าไปแล้วปิดประตูนั่นเอง 

และที่ทำให้คำปนสะท้านเฮือก  พยายามฝืนสุดกำลังเพื่อจะลืมตาตื่นแต่ไม่สำเร็จอยู่ดีก็คือ  เสียงฮำเพลง... ผู้หญิงฮำเพลง

ขอใจเธอแลกเบอร์โทร.  ของหญิง  ลี 

น้ำเสียงนั้นเบิกบานร่าเริง  แต่ไม่ได้ทำให้คนได้ยินรู้สึกอย่างนั้นไปด้วยอย่างเด็ดขาด   เหงื่อเม็ดโป้งๆกำลังผุดพรายขึ้นจนชุ่มแผ่นหลังของคำปน  ความน่าสะพรึงกลัวอาจไม่ได้อยู่ที่เสียง  แต่อยู่ที่เขาเหมือนถูกบังคับให้แน่นิ่ง  กระดุกกระดิกไม่ได้  ทว่ารับรู้ได้ทุกอย่าง

ท่อนฮุกของเพลงขอใจเธอแลกเบอร์โทร.เร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ  พร้อมกับเสียงสายน้ำจากฝักบัวดังแทรกขึ้น   บรรยากาศยามนี้  หากสามารถกลั้นใจตายได้  คำปนคงทำไปแล้ว   เขาพยายามตั้งสตินึกทบทวนบทพุทธคุณ  แต่ไม่สำเร็จ

เสียงฮำเพลงและเสียงสายน้ำจากฝักบัวเงียบลงไปในที่สุด...  หรืออาจเป็นเพราะบทสวดตะกุกตะกักภายในความคิดของคำปน

หนุ่มใหญ่ใจชื้นขึ้นมาบ้าง  ถึงแม้ว่าเวลานี้เขายังอยู่ในสภาพของคนถูกสะกดให้ปิดตา  แต่ไม่หลับ  เพราะยังคงรับรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น  พอเริ่มตั้งสติได้บ้าง  บทสวดมนต์ที่เคยจำได้อย่างขึ้นใจก็เริ่มปรากฏในมโน 

บรรยากาศของห้องเวลานี้จึงมีเพียงเสียงพัดลมเพดาน  ร่างกายสัมผัสกระแสลมอันเกิดจากพัดลม  เหงื่อที่ผุดซึมมาจนชุ่มเสื้อเริ่มระเหือดหายออกไป  คำปนคิดต่อว่า  หากสามารถลืมตาตื่นขึ้นได้เมื่อไรคงต้องเช็กเอาท์ออกจากโรงแรมเดี๋ยวนั้น  นอนไม่เต็มตาก็ไปงีบหลับต่อในรถจะดีกว่า

จิตเริ่มปกติ   พร้อมกับๆความรู้สึกค่อยๆวูบดับ...  คำปนหลับสนิทจริงๆ  แต่ได้แค่ไม่เท่าไหร่  ก็มีอันต้องสะดุ้งตื่นอีกครั้ง  คราวนี้เขาสามารถลืมตาขึ้น  พับร่างลุกนั่ง 

ก๊อกๆๆ

มีคนเคาะประตู    คำปนนั่งนิ่ง  เงี่ยหูฟัง  เสียงเคาะดังชัดเจน  เขาสูดลมเข้าปอด แล้วตัดสินใจขยับลุกขึ้นก้าวไปหยุดหน้าประตู 

“ใครน่ะ”

“น้องเป็นใคร” คำปนถาม อย่างน้อยที่สุดใจชื้นขึ้นมาบ้าง  เพราะคนข้างนอกสามารถสื่อสารกับเขาเข้าใจ  แสดงว่าไม่ใช่ภูตผีดวงวิญญาณใดๆทั้งสิ้น

“หนูเป็นนักศึกษาค่ะ”

“นักศึกษาเหรอ...”  คำปนตัดสินใจปลดล็อกประตูแล้วเปิดออก   หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างนอกรีบเบียดแทรกเข้ามาโดยไม่ต้องรอให้คำปนอนุญาต

“ขอโทษอีกครั้งนะคะ”

คำปนเห็นอาการเหมือนกับกำลังตื่นกลัวอะไรบางอย่างของหญิงสาวแปลกหน้าในชุดนักศึกษาจึงรีบปิดประตูลง  แสงไฟในห้องสว่างจนสามารถมองเห็นว่าหญิงสาววัยไม่น่าจะเกินยี่สิบปี  ผิวสองสี  ผมซอยสั้นสวยเฉี่ยว 

“ท่าทางของน้องเหมือนกำลังกลัว”

“ค่ะพี่”

“เกิดอะไรขึ้นหรือ”

“มีคนตามหนูมาค่ะ  หนูกลัว”

“เขาเป็นใคร”

“ไม่ทราบค่ะ”

คำปนไม่ใช่หนุ่มน้อยไร้ประสบการณ์   เขาเคยผ่านอะไรต่อมิอะไรมาบ้าง  เรื่องผู้หญิงก็เช่นเดียวกัน  ถึงแม้ยังไม่มีคนรัก  แต่เขาเคยเที่ยว  มีเรื่องเล่าหลายร้อยหลายพันซ่อนอยู่ในมุมมืด  จากการพูดคุย ซักถาม บอกเล่า  สุดท้ายหญิงสาวแปลกหน้าสารภาพว่ามีความจำเป็นต้องใช้เงิน 

“หนูขอแค่พันเดียวค่ะ  ทำได้ทุกอย่าง  สด แต่ไม่เอาประตูหลังนะคะ  ถ้าพี่จะให้หนูค้างคืนด้วยหนูขอพันห้าค่ะ”

“ก็ไม่เลว”

“ตกลงไหมล่ะคะ”

“ไม่ตกลง  พี่อยากพักมากกว่า”

“พี่คะ  หนูขอร้องเถอะค่ะ”

น้ำเสียงของเธอเริ่มวิงวอน   คำปนไม่สามารถหยั่งรู้ได้หรอกว่าเรื่องที่เธอเล่ามานั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือโกหก  และเรื่องราวเหล่านี้อาจจะผ่านการเล่ามาตั้งหลายร้อยครั้ง  เธออาจไม่มีหนทางเลือกในชีวิตมากนัก   ก็เช่นเดียวกับเขา  เอาเข้าจริงๆแล้วไม่มีหนทางเลือกมาก  แต่เพราะโอกาสที่ได้รับจากผู้ใหญ่ของบริษัท  จึงเขยิบเข้ามารับตำแหน่งเซลควบกับการขับรถตระเวนทั่วจังหวัดทางภาคอีสาน

สาวในชุดนักศึกษา  จะเป็นนักศึกษาจริงหรือปลอมไม่ใช่ประเด็นสำคัญ  เรื่องสำคัญกว่านั้นก็คือ  เธอต้องการเงิน   เงินเปรียบเสมือนความสว่างไสวที่สาดไล่ความมืด   

“ตกลงนะคะพี่  พันเดียวเอง  หนูทำให้พี่ได้ทุกอย่างนะคะ”

อันที่จริง  คำปนไม่ได้ข้องแวะกับเพศตรงข้ามมาแรมเดือนแล้ว  ใช่ว่าปราศจากความต้องการ  เขายังมีความรู้สึกเฉกเช่นผู้ชายทั่วไป  เพียงแต่ไม่ได้เสาะแสวงหาเท่านั้น  เงินพันบาทสำหรับเขาไม่ถือว่ามากมายอะไร  พอตัดสินใจตกลง  สีหน้าของสาวนักศึกษาจึงรื่นเริงขึ้น

“หนูขอตัวอาบน้ำนะคะ”

เธอถอดเสื้อออก  ท่าทางไม่ได้เคอะเขินต่อสายตาของคำปนแม้แต่น้อย  รูปร่างของหญิงสาวจัดได้ว่าสวยงาม  มีอกมีเอวและสะโพกผาย  คำปนใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเห็นความสวยงามตรงหน้า สาวนักศึกษาเปิดประตูก้าวหายเข้าไปในห้องน้ำ  คำปนนอนหงาย  มองเห็นพัดลมกำลังหมุน  กระแสลมสัมผัสกับผิวกาย  หูยังแว่วได้ยินเสียงสายน้ำจากฝักบัว  คำปนหลับตาลง  มองเห็นหญิงสาวในร่างเกือบเปลือยเมื่อสักครู่ปรากฏในจินตนาการ  เลือดลมก็สูบฉีดรุนแรงขึ้นเอง       

ทว่า... จู่ๆนั้น  แสงไฟกลับดับวูบลง  คำปนลืมตาขึ้น  หูยังแว่วได้ยินเสียงหญิงสาวอาบน้ำ  เขานึกประหลาดใจว่าไฟดับไม่ได้ทำให้หญิงสาวตกใจ  ยังสามารถอาบน้ำต่อไปได้ตามปกติ

“น้อง...” 

“....”  ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา    คำปนเรียกซ้ำหลายครั้ง ก็ยังคงเงียบสนิท  สถานการณ์ชักแปลกๆขึ้นมาอีกแล้ว  ก่อนที่คำปนจะประหลาดใจมากกว่านี้  ไฟฟ้าสว่างวาบขึ้น  และประตูห้องน้ำก็เปิดออก  หัวใจของคำปนเต้นรัวอีกครั้ง  เพราะ...ประตูเปิดออกแค่แง้ม  โดยไร้เงาของนักศึกษาสาว  หรือว่าเธอยังอยู่ข้างใน

“น้อง  น้อง...”

คำปนเรียก  คำตอบคือความเงียบเช่นเดิม  หรือว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับภูตผีปีศาจเข้าให้แล้ว  แค่คิด  หัวใจกระตุกเต้นผิดจังหวะ  และเริ่มกระตุกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ   คำปนตัดสินใจพิสูจน์ความจริง  เขาก้าวลงจากเตียงไปยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำแล้วตัดสินใจเปิดออก

คุณพระช่วย!

ม่านตาของคำปนขยายกว้างสุดขีด  เพราะภาพที่เห็นตรงหน้านั้นก็คือ  หญิงสาวในร่างเกือบเปลือย   แต่ว่าปัญหาก็คือ  เธออยู่ในสภาพของศพ  กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกับผนังห้องน้ำ  ดวงตาของเธอเบิกถลน  คำปนผงะถอยหลัง  ก่อนจะชนเข้ากับใครอีกคน

เขาหันขวับ   แล้วกระบอกตาก็เบิ่งกว้างสุดขีด  เพราะศพของหญิงสาวที่เห็นอยู่ในห้องน้ำ  กลับมายืนอยู่ตรงหน้าของเขา  ดวงตาเบิกถลนคู่นั้นจ้องมองมาที่เขาอย่างมาดร้าย  ต่อให้คนกล้าหาญที่สุดก็อาจจะมีอาการไม่ต่างจากคำปน  กล่าวคือหมดสติทรุดลงตรงนั้น  พอฟื้นขึ้นอีกครั้ง คำปนพบว่าตัวเองนอนหงายอยู่กับพื้น   คราวนี้ไม่รีรอ  รีบเผ่นออกจากห้อง  ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยงคืนเท่านั้น

คำปนนึกฉุนที่เพิ่งได้รู้ว่าห้องนั้นเคยมีการฆ่าผู้หญิงคนหนึ่ง  แต่เท่าที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครเจอดีเหมือนเขา

ขึ้นรถ  คว้าพระเครื่องที่แขวนอยู่กับกระจกส่องหลังมาอาราธนาขึ้นคอ  แต่ขณะสตาร์ทเครื่อง  เปิดไฟ  คำปนก็รู้สึกว่ามีใครอีกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้วที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

คำปนค่อยๆเหลียวไปมอง  พร้อมกับดวงตาที่แทบจะหลุดออกมาจากเบ้าอีกรอบ  เพราะ...ผู้หญิงจากในห้องตามมาถึงนี่!!!

อ.อเวจี  เขียน

ภาพโดย Enrique Meseguer จาก Pixabay

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์