วิญญาณที่ไม่ยอมไปไหนของตาข้างบ้าน

ย้อนกลับไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ก่อนที่ตาข้างบ้านของผมจะเสียชีวิต เป็นช่วงเวลาที่มีเรื่องเล่าแปลกๆ เกิดขึ้นในบ้านมากมาย ในคืนแรกที่ผมไปนอนบ้านหลังนั้น เหตุที่ผมต้องไปนอนที่บ้านหลังนั้นเพราะว่าไปนอนเป็นเพื่อนของคุณยายเพราะบ้านเราสนิทกันมาก คือแรกที่ไปก็มีญาติมานอนเฝ้าดูอาการของคุณตา และในขณะที่ทุกคนกำลังหลับ อยู่ๆ คุณตาก็ร้องเสียงดัง เพราะอาการเจ้บท้องที่แกเป็น ทุกคนที่อยู่ในบ้านเลยไปดูอาการแก และได้ช่วงที่กำลังวุ่นวายผมก็ได้ยินเสียง “97” ตอนเช้าผมก็เลยมาถามว่ามีใครที่พูดเรื่องหวยกันบ้างเมื่อคืน แต่ไม่มีเลย และในวันต่อมาเป็นวันหวยออก คนที่อยู่บ้านนั้นก็ได้ซื้อตัวที่ผมบอก ถูกกันหมดเลย

ในวันต่อมาอาการของตาก็หนักขึ้นเรื่อยทำให้ญาติพี่น้องของแกมานอนที่นี่เยอะ ผมเลยไปนอนข้างโต๊ะกินข้าวกับหลานของแก อยู่ๆ ผมเกิดหิวน้ำตอนตี  2 เลยลุกมากิน และผมก็ได้เห็นเงา ของผู้ชายสองคนกำลังแย่งอะไรสักอย่างเมื่อเขามองมาทางผม เขาก็ได้ผลักอีกเงาชนกับโต๊ะกินข้าว และพากันวิ่งหนีออกทางประตูหลังบ้าน ผมไม่แน่ใจว่าที่ผมเห็นคือเงาอะไร เงามีขนาดใหญ่กว่าผมในขณะที่เงากำลังจะวิ่งสวนทางกับผมไป ผมก็ได้ยินอีกว่า “พรุ่งนี้ให้ตา ไปใส่บาตรและให้ตาอธิฐานขอต่อเวลาให้แกได้ทำบุญต่อ” และทุกคนก็สะดุ้งตื่นกันหมด และถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นผมบอกเพียงว่าเป็นแมวเข้ามาหาอาหาร ในพอตอนเช้าผมก็เลยมาบอกความจริง  และเหตุการณ์แบบนี้ก็มีมาเรื่อยๆ ผมเลยกลับไปนอนที่บ้านของตัวเองหนึ่งคืน

และในวันงานคนที่มางานศพของแกก็เจอเหตุการณ์ประหลาดๆ เช่น ได้ยินเสียงคนร้องเพลงที่หลังบ้าน เห็นคนเดินเข้าไปในเล้าไก่ แต่ไม่ออกมา เห็นคนนั่งที่เปลหวายของตา แต่เปลหวายนั้นจะเอาไปเผาให้แก จนวันเผาในตอนที่กำลังจะเอาร่างของแกเข้าไปในเตา ผมก็เห็นแกยืนมองดูตัวเองที่กำลังจะถูกเผา ผมจะหยิบเอามือถือมาถ่ายรูป แต่กลับกลายเป็นรูปดอกไม้ ผมเลยคิดว่าคงมีผมคนเดียวที่เห็นแก

งานศพผ่านไป แต่ว่าทุกครั้งที่ผมมองไปที่บ้านหลังนั้น ก็เหมือนว่ามีแกอยู่เหมือนเดิม มันดูปกติมากไม่เหมือนว่าแกตายแล้ว ในบางวันผมก็ได้ยินเสียงคนร้องเพลง และเปิดเพลง หรือบางครั้งผมก็ได้ยินเสียงคนให้อาหารไก่ แต่ผมก็ได้แค่หวังให้แกไปสู่สุขคติ

ขอบคุณที่อ่านนะครบ ไว้เจอกันใหม่ สวัสดีครับ

ขอบคุณรูปภาพจาก pixabay.com