โรงเเรมหลอน

ทางฝ่ายพนักงานก็ต้อนรับปกติ ไม่มีการเตือนหรือทำหน้าตกใจอะไร  พอมาถึงห้องเราก็วางกระเป๋าวางอุปกรณ์ทุกอย่าง ตอนนั้นปกติครับ ห้องปกติเลยไม่ได้มีอะไรที่สื่อให้เรารู้ว่าเราจะเจอกับอะไร ผมเข้าไปอาบน้ำคนเเรก พออาบน้ำเสร็จก็มานั่งเช็กรูปที่ถ่ายมา พอเพื่อนผมอาบน้ำเสร็จมันก็มาเช็กบ้าง เราถ่ายกันหลายรูปครับเลยใช้เวลาดูรูปกันนานหน่อย กว่าจะเช็กรูปเเละเช็ดกล้องเสร็จก็ปาเข้าไปประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ ผมได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ผมก็เลยเดินไปส่องตาเเมวที่ประตู ปรากฎว่าไม่มีใครครับ หน้าประตูว่างเปล่า ผมเตรียมหันหลังกลับมานอนยังไม่ได้ก้าวขาไปได้ไกลก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอีก ผมก็ส่องดูอีกก็ไม่มีใคร ตอนนั้นเริ่มหงุดหงิดเเล้วเพราะปกติเป็นคนอารมณ์เสียกับอะไรไร้สาระง่ายอยู่เเล้ว

ผมก็ตัดสินใจเปิดประตูออกไปเเล้วมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใคร ผมก็ปิดประตู สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะอีก คราวนี้ผมไม่เปิดครับกะว่าให้มันเคาะจนกว่ามือมันจะเเตกไปข้าง ไม่สนใจ เดินกลับมานั่งที่เตียงเตรียมตัวจะล้มตัวลงนอนเเล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนใช้ห้องน้ำเเบบเหมือนเปิดฝักบัวอาบน้ำอยู่ หันไปมองเพื่อนข้างๆ มันก็อ่านหนังสืออยู่  ตอนนั้นคิดในใจไม่ใช่ละ สะกิดเพื่อนชวนกันไปเปิดประตูห้องน้ำดู ก็ไม่มีอะไรอีก พื้นไม่เปียกน้ำเลยครับ เเห้งสนิท ผมกับเพื่อนคือนอนไม่หลับเเล้วต้องเปิดยูทูปหาอะไรฟัง คราวนี้มันกำลังจะเคลิ้มๆ จะหลับ ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินทั่วห้องเลยครับ เดินเเล้วหยุดเดินเเล้วหยุด จนมาหยุดข้างเตียงผมเเล้วได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ เเล้วมันก็บ่นพึมพำอะไรไม่รู้เหมือนไม่ใช่ภาษาไทยไอ้เราก็จะลืมตาดูก็ไม่กล้า ต้องนอนฟังเสียงไปจนได้ยินเสียงเพื่อนปลุกถึงได้รู้ว่าเช้าเเล้ว ช่วงกำลังเก็บของถึงได้หันไปมองดูที่หัวเตียงดีๆ ถึงได้รู้ว่ามันมียันต์ติดอยู่บนหัวเตียงของผม เอาไงละทีนี้รีบเก็บของออกจากโรงเเรมสิครับ