ผีบ้านผีเรือน

     เจ้าที่เจ้าทาง ผีบ้านผีเรือน หรือเจ้าบ้านเจ้าเรือน เราคนไทยเราคงคุ้นเคยกับคำเหล่านี้เป็นอย่างดี ซึ่งบ้านหลังใดที่อยู่ในศีลธรรม หมั่นสวดมนต์ไหว้พระ ทำแต่ความดี บารมีของเจ้าที่ที่อยู่ในบ้านก็จะสูงไปด้วย ทำให้คนในบ้านอยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข ไร้ซึ่งสิ่งไม่ดีเข้ามารังควาญคนในบ้าน แต่หากบ้านใดมีแต่ดุด่า สาปแช่งกันด้วยคำหยาบคาย ต่อให้ตั้งศาลพระภูมิไว้เป็นร้อยหลังท่านก็คงไม่อยากอยู่ หนำซ้ำยังเป็นการเรียกสิ่งอัปมงคลเข้ามาอยู่แทน

ภาพโดย Julian Hacker จาก Pixabay

   ในตอนแรกผู้เขียนเคยได้ยินได้ฟังมาบ้างในเรื่องของเจ้าที่ ผีบ้านผีเรือน แต่ยังไม่เชื่อเท่าใดนัก จนได้มาเจอเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่บ้านของผู้เขียนเอง ในวันงานบวชของพี่ชายคนโต ตอนนั้นจำได้ว่าช่วงเตรียมงานบวชมีญาติของฝั่งทางพี่สะใภ้มาร่วมงานด้วย แม่จึงให้มานอนพักที่บ้าน ซึ่งบ้านงานจะอยู่ห่างออกไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง เป็นบ้านของป้า เพราะบวชร่วมกับลูกพี่ลูกน้องอีกคน ในช่วงดึกที่ทุกคนกำลังจะนอนพักผ่อน เพื่อจะรีบตื่นมาแห่นาคในตอนเช้านั้น มีญาติผู้หญิงคนหนึ่งนั่งตัวสั่น ร้องโวยวายขึ้นมาแบบไม่ทราบสาเหตุ ปากก็พร่ำบ่นว่า “ เขาไม่ให้กูเข้า เขาไม่ให้กูเข้าบ้าน ”  ทุกคนที่เห็นต่างทำอะไรไม่ถูก จึงโทรเรียกแม่ของผู้เขียนให้กลับมาที่บ้าน เมื่อแม่มาถึงก็รู้ทันทีว่าควรจะต้องจุดธูปบอกเจ้าที่ที่บ้านว่ามีญาติมาขอพักอาศัย เพียงแค่จุดธูปบอกกล่าวได้ไม่นาน อาการของผู้หญิงคนนั้นก็สงบลง แม่จึงไปสืบสาวราวเรื่องกับญาติที่มาด้วยกันจนรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นร่างทรงขององค์ดำ ซึ่งผู้เขียนก็ไม่ทราบว่าหมายถึงเทพองค์ใด แต่สิ่งที่ทำให้เขามีอาการดังกล่าวก็เพราะว่า เจ้าที่ที่บ้านไม่ยอมให้องค์ที่ติดตามตัวเขามา เข้ามาในบ้าน จึงทำให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไม่เป็นสุข