ดวงตาผี

ขอบคุณภาพโดย darksouls1 จากhttps://pixabay.com/th/illustrations/94-3383682/

ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ไม่มีใครปกปิดความรู้สึกที่มีต่อผู้อื่นจากการมอง แต่ถ้าสิ่งที่มองเราไม่ใช่ดวงตาของมนุษย์ล่ะ เราจะทำอย่างไร

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่ฉันอายุประมาณ 17 ปี ตอนนั้นยังเรียนชั้นมัธยมปลาย ช่วงวันหยุด ฉันหารายได้พิเศษด้วยการไปรับจ้างทำงานก่อสร้าง ผู้รับเหมาจะเอารถมารับไปทำที่ตึกแห่งหนึ่ง ฉันมีหน้าที่ผูกเหล็กเพียงอย่างเดียว

ระหว่างที่ทำงาน ฉันสังเกตว่าตึกข้าง ๆ ซึ่งเป็นตึกร้าง ตัวตึกทรุดโทรม บางแห่งก็ผุพัง พี่ปลาซึ่งเป็นเมียผู้รับเหมาบอกว่า ตึกมีปัญหา เพราะมีการฆ่ากันตายหลายศพ ฆาตกรเป็นเจ้าของตึก  เขาระแวงว่าเมียจะมีผู้ชายคนใหม่ และมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะสร้างตึกเสร็จแล้ว แต่ขายไม่ได้เลย

เขาฆ่าเมีย ฆ่าลูกจ้างทั้งผู้หญิง และผู้ชาย ตายรวม ๆ แล้ว 4 ศพ จากนั้นเขาก็คลั่ง ฆ่าตัวตายในตึกนั้นนั่นเอง จากนั้นตึกก็ร้าง เคยมีขี้ยาแอบไปเสพยากัน แต่ก็ถูกผีเจ้าของตึกหลอกจนกระเจิง

บรรยากาศเหมือนอยู่ในเมืองผีจริง ๆ ค่ะ ฉันได้แต่ภาวนาให้ฝนหยุดตกเร็ว ๆ ขณะนั้นเสียงลมพัดดังอู้ ๆ ฝนสาดไล่เข้ามาเรื่อย ๆ ฉันขยับเข้าไปหลบด้านใน และนั่งลงกับพื้นสกปรก เต็มไปด้วยฝุ่น

ขอบคุณภาพโดย Dieter  จากhttps://pixabay.com/th/photos/1184638/

ฉันมีความรู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว เหมือนมีคนแอบมอง หรือว่าตกอยู่ในสายตาใครบางคน ฉัน นึกถึงคนถูกฆ่าที่ตึกนี้ และผีเจ้าของตึกสุดเฮี้ยน แม้บอกตัวเองว่า มันคือเรื่องไม่จริง แต่ก็อดกลัวไม่ได้

ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนเดินลงส้นเท้าหนัก ๆ ฉันลุกขึ้นยืน มองไปรอบ ๆ ตัวด้วยความหวาดระแวง บางทีอาจจะมีพวกขี้ยาแอบอยู่ในนี้ก็ได้ และมันจะเข้ามาทำร้ายฉัน เพื่อความไม่ประมาท จึงก้มลงหยิบก้อนอิฐแตก ๆ ขึ้นมาถือเอาไว้

เสียงฟ้าผ่าดังมาก จนตึกสะเทือน ฉันสะดุ้ง ร้องด้วยความตกใจ ช่วงนั้นฟ้าแลบด้วย ฉันมองไปที่ผนังตึกที่มีรอยแตกเป็นร่อง

คุณพระช่วย ! ฉันเห็นดวงตาใครบางคนมองฉัน ดวงตานั้นน่ากลัวมาก เป็นประกายวาวออกมาด้วย ฉันรู้ทันทีว่า ไม่ใช่คนแน่ ๆ ฉันกรีดร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง ๆ แต่เสียงถูกกลบด้วยเสียงฟ้าร้อง ฉันจะวิ่งออกไป แต่เหมือนมีมือใครจับข้อเท้าเอาไว้ จนเสียหลักล้มลง หน้าฟาดลงกับพื้น เจ็บมากค่ะ ปวดร้าวไปทั้งใบหน้า และจุกที่ท้อง

ฉันมองไปที่เท้า ใจหายวาบ เห็นมือใครไม่รู้ดำ ๆ จับเท้าเอาไว้ ตอนนั้นกลัวมาก ทั้งสลัด และถีบเท้าไปมา

ก่อนที่ความกลัวจะทำให้ฉันขาดใจตาย พี่ปลา และคนงานพากันเข้ามาในตึก และพยุงฉันให้ลุกขึ้น ฉันร้องไห้จนเป็นลม ฟื้นขึ้นมาอีกทีจึงเล่าให้ทุกคนฟังว่าถูกผีหลอก พี่ปลาบอกว่าพรุ่งนี้ก็ทำบุญไปให้เขาซะ เขาคงมาขอส่วนบุญส่วนกุศล

ฉันทำตามที่พี่ปลาบอก แต่เวลามาทำงานที่นี่ ฉันไม่กล้ามองไปที่ตึกร้าง กลัวจะเจอดวงตาผีตนนั้น

จรรยา เลิศพงษ์ไทย