“มอง” สวนหลังบ้านเปลี่ยนไป เมื่อเจอภัยจากไวรัสโควิด-19

แต่ก่อนเวลามาบ้าน นอกจากจะอยู่ในบ้านแล้ว สวนหลังบ้านนาน ๆ จะไปทีเพราะไม่รู้ว่าจะไปทำไม สู้นั่งเล่นเน็ต ทำงานในบ้าน ตากแอร์เย็น ๆ สบายกว่าเยอะ ถ้าจำเป็นต้องไป ก็แค่แป๊บเดียวแล้วรีบกลับ

มุมมองผมต่อสวนหลังบ้านเปลี่ยนไป หลังจากต้องกลับมาเป็นWFH เริ่มต้นด้วยการกักตัวเอง ให้ห่างจากคนในครอบครัว ทำให้ไม่ได้ออกไปไหน ย้ายตัวเองจากไปอยู่กระท่อมหลังบ้าน กลางคืนอยู่สบายหน่อยเพราะมีลมพัดมาเรื่อย ๆ แต่ก็วังเวงเหมือนกัน พอถึงตอนกลางวัน จากกระท่อมที่เคยเย็นสบายก็ร้อนมาก แดดส่องแต่เช้า ต้องมองหาที่ร่มเพื่อหลบร้อน จะเข้าบ้านก็ไม่ได้ เหลืออยู่ที่เดียวคือสวนหลังบ้าน ที่ที่ไม่เคยอยากไปก็ต้องไป

ผมจำใจไปสำรวจสวนหลังบ้านว่ามีจุดไหนที่พอจะนั่งทำงานได้บ้าง ไปเจอต้นมะไฟใบหนามากต้นหนึ่ง ก็เลยเอาเปลไปผูกระหว่างต้น ตั้งแคร่ไม้ไผ่ แล้วก็นั่งบ้าง นอนบ้าง เดินบ้าง ทำงานใต้ร่มไม้แบบแก้ขัดไปก่อน

ชุดที่​ 2​ มีขิง​ ข่า​ ตะไคร้​ มะกรูด​ ติ้ว​ กระชาย​ พริกขี้หนู​ ขมิ้น​ หูเสือ​ กะเพรา​ แมงลัก พวกนี้เป็นสมุนไพรเสริมภูมิคุ้มกันร่างกาย

ชุดที่​ 3 มีอ้อยดำ​ รังผึ้งใหญ่หรือผึ้งป่าอยู่บนต้นมะพร้าวกับผึ้งโพรง 2​ รัง​ อยู่ที่โคนต้นประดู่และอยู่ในล้อรถยนต์ที่ผมจำลองทำเป็นรังผึ้งโพรงไว้ พวกนี้ใช้กินชดเชยน้ำตาลได้

ชุดที่​ 4​ กระรอก​ กระแต​ นกหัว​ขวานและนกอีกหลายชนิด พวกนี้เอาไว้ดูเล่นเพื่อความบันเทิง​ ไม่เครียด​ ทำให้อารมณ์ดี​  ส่งผลให้ภูมิคุ้มกันร่างกายไม่ลด

ชุดที่​ 5​ ปลาในสระน้ำ น้ำแห้งขนาดนี้​ คงต้องจับปลาแล้วล่ะครับ ไม่อย่างนั้นปลาก็ต้องตายอยู่ดี​ เพราะว่าน้ำตื้นเขินมาก เวลาโดนแดดนาน ๆ น้ำจะร้อนทำให้​ออกซิเจนหมด พวกนี้แปรรูปเป็นเสบียงระยะยาว

ชุดที่​ 6​ ใบไม้ที่ร่วงเยอะมาก พวกนี้จะเอามาทำปุ๋ยและจัดสรรที่ดินออกแบบแปลงปลูกผักใหม่​รอฤดูฝน​  ปลูกเองกินเองปลอดภัยจากสารเคมี ทำให้ร่างการแข็งแรง

ทั้งหมดนี้​ คือ​ สินทรัพย์หรือทรัพยากรในสวนหลังบ้านที่จะเป็นต้นทุนชีวิตในการช่วยรับมือช่วงกักตัว ตลอดหน้าร้อน​ ระยะเวลาที่ไวรัสระบาดและจังหวะชีวิตต่อ ๆ ไปในอนาคต

ไม่น่าเชื่อเลยครับว่า สวนหลังบ้านแค่ไร่เดียวจะมีต้นทุนด้านอาหาร ยา และมีสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่สวยงามอย่างนี้

จากสวนที่ผมไม่เคยอยากเดินเข้าไปหากไม่จำเป็น กลายเป็นว่าทุกวันนี้ ผมเดินบ้าง วิ่งเหยาะ ๆ บ้าง เข้าไปในสวนหลังบ้านวันละ 2 ครั้ง คือ ตอนเช้ากับตอนเย็นทุกวัน จนเสพติดการเดินเข้าสวนไปแล้ว วันไหนถ้ายังไม่ได้เข้าไป จะรู้สึกแปลก ๆ

ภาพประกอบโดย แสน ธรรมาวตาร