อื่นๆ
แมวตัวแรกของฉันที่หายไป
แมวตัวแรกของฉันที่หายไป
สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องแมวของเราที่ได้เลี้ยงเป็นตัวแรกชื่อทาโร่ ที่จริงแล้วแม่ของไอ้เจ้าทาโร่เป็นแมวของป้าเราเองชื่อทอง แต่เราไม่ได้นับว่าเป็นแมวของเราเพราะเราได้เลี้ยงมันมามากสุดก็แค่เล่นด้วย และแล้ววันนึงเจ้าทองก็ท้องเราก็ตื่นเต้นมาก พอถึงวันที่ทองคลอดเจ้าเหมียวออกมาปรากฎว่าทองคลอดเจ้าเหมียวออกมาได้ 3 ตัว เป็นแมวเพศเมียทั้ง 3 ตัว และบอกกับป้าว่าขอเลี้ยงเองสัก 1 ตัว และตั้งชื่อให้มันว่าทาโร่ และอีก 2 ตัว เพื่อนสนิทเราขอไปเลี้ยงแล้วให้เราตั้งชื่อให้ เราเลยตั้งว่า โดโซะกับเบนโตะ ซึ่งสีตัวของโดโซะกับเบนโตะนั้นเป็นสีปลาสลิด (สีออกเทาๆ) เหมือนแม่ของเจ้าเหมียว ที่ว่าสีปลาสลิดนั้นเพราะป้าบอก ทีแรกเราก็ว่ามันคือสีเทานั้นแหละ ส่วนเจ้าทาโร่มีสีตัวเป็นสีดำปนน้ำตาล เหมือนเสือเลย ด้วยความที่ครอบครัวเราเป็นคนอีสานแม่จะชอบเรียกไอ้เจ้าทาโร่ว่า "ตาโร่" ในภาษาอีสานนั้น ตาโร่แปลว่าตาโต
Advertisement
Advertisement
ทาโร่มีนิสัยน่ารักมาก ทั้้งขี้อ้อน ขอมือก็ให้ และบางครั้งก็ชอบทำตัวตลก ทุกวันหลังเลิกเรียนทาโร่จะชอบวิ่งมาหา และบางครั้งหลับอยู่ที่ไหนสักที่ แต่พอเรียกชื่อ "ทาโร่" ยัยเหมียวก็จะรีบวิ่งมาเลยทันที เหมือนไอ้ต้าวหมาน้อยเลย ความรู้สึกตอบนั้นเหมือนเลี้ยงหมามากกว่าแมว เวลาที่ทาโร่นอนจะชอบไปนอนที่ใต้ท้องรถกะบะของพ่อ ที่มันจะเหมือนแผ่นเหล็กที่พอจะให้เจ้าเหมียวขึ้นไปนอนได้ และบางครั้งเจ้าเหมียวก็จะชอบมุดไปข้างใต้กระโปรงรถกะบะ เราเลี้ยงเจ้าเหมียวทาโร่มาได้ประมาณ 1 เดือนเศษๆ
วันนึงพ่อได้ขับรถกะบะออกไปตั้งแต่เช้าโดยที่ไม่รู้ว่ามีเจ้าเหมียวทาโร่ที่นอนหลับอยู่ใต้ท้องรถ แล้วไอ้เจ้าทาโร่นั้นเป็นที่หลับลึกแบบมากๆ ลึกจนขนาดว่าไม่ได้ยินเสียงสตาร์ทรถกะบะเลย พอเรากลับมาจากโรงเรียนในวันนั้นเราไม่เห็นทาโร่แต่ก็ไม่ได้แปลกใจเพราะคิดว่าทาโร่คงนอนหลับอยู่ที่ไหนสักที และด้วยความที่วันนั้นมีงานกลุ่มและเพื่อนก็มาทำงานที่บ้านเราด้วย ตอนถึงตอนเย็นๆใกล้มืดป้าเราจะเอาอาหารให้เจ้าเหมียวแต่ไม่เห็นทาโร่ เลยตามหารอบบ้านแต่ก็ไม่เจอ เลยคิดว่าคงไปเล่นแถวๆนี้แหละ แล้วมีคุณตาร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยที่สนิทกับป้ามาบอกป้าว่าเห็นแมวน้อยตัวหนึ่งมาวิ่งเล่นอยู่แถวหน้าร้านแต่ไม่รู้ว่าเป็นแมวใครด้วยความที่คุณตามีหมาที่ร้านมันจึงเห่าเจ้าเหมียวแล้วมีลูกค้าคนนึงมาเห็นแล้วรู้สึกเอ็นดู และคุณตาเจ้าของคิดว่าเป็นแมวจรจัด เลยบอกกับลูค้าว่า "เอาไปเลี้ยงเลย คงเป็นแมวจรจัดไม่มีเจ้าของแถวๆนี้แหละ" แล้วลูกค้าคนนั้นก็เอากลับบ้านไปด้วย
Advertisement
Advertisement
ป้าที่ได้ฟังแบบนั้นละก็มาบอกเราว่าเจ้าทาโร่หายไป เมื่อกี้มีคุณตาร้านอาหารตามสั่งมาบอกแล้วเขาก็ให้ลูกค้าเอาไปเลี้ยงแล้ว แต่ลูกค้าคนนั้นพ่อของเรารู้จักเพราะพ่อรู้จักคนทั้งตำบล เพราะว่าพ่อทำงานที่เกี่ยวกับการที่ต้องไปพบปะกับคนทั้งตำบล แล้วพ่อกับป้าก็ไปที่บ้านของลูกค้าคนนั้น แล้วปรากฎว่าแมวที่ว่านั้นไม่ใช่เจ้าทาโร่ แล้วพ่อกับป้ากลับมาละพ่อก็เพิ่งนึกได้ว่าไอ้เจ้าทาโร่ชอบนอนอยู่ใต้ท้องรถและคิดว่าน่าจะหายไปตอนที่รถพ่อขับรถออกไป แล้วเจ้าเหมียวคงตื่นมาแล้วตกใจอาจจะโดดลงรถระหว่างทางไปแล้ว ตั้งแต่ตอนเช้าจะไปตามหาตอนนี้คงจะไม่เจอแน่ๆ เราก็เลยทำใจ และรอเพราะคิดว่าทาโร่น่าจะจำทางกลับบ้านได้แต่ก็ไม่เลย จนถึงตอนนี้ซึ่งผ่านมาแล้ว 2 ปีกว่าๆได้
และสุดท้ายนี้เราก็ยังจะคิดถึงเจ้าเหมียวตัวแรกของเราตลอดไปนะT_T
Advertisement
Advertisement
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
photo : kawaiinarao
ความคิดเห็น
