ไลฟ์แฮ็ก
ปั้นลิง
ปั้นลิง อาชีพที่ต้องใช้ฝีมือ
ถ้าถามเด็กทั่ว ๆ ไปว่า “เคยกินลิงไหม?” พวกเขาจะส่ายหัวดิก ๆ และบอกว่า”ลิงกินไม่ได้” แต่ถ้าถามเด็กแถว ๆ บ้านผมเด็ก ๆ บางคนจะตอบว่าเคยกินลิง ช้างด้วย หรือบางคนอาจจะบอก “เคยกินกระทั่งมังกร” ฮา ถึงตอนนี้ผู้ใหญ่บางคนอาจจะงง ว่าเอ๊ะ เด็กอะไรจะกินลิงกินมังกร กินยันช้าง แต่พอไปเห็นลิงที่เขาเสียบไม้ขายตามตลาด ทุกคนก็จะถึงบางอ้อเลย บอกอ๋อ ลิงนำตาลนี้เอง เรียกว่าเด็ก ๆ นี้เห็นไม่ได้เลย บ้างจะกินลิง บ้างจะเอาช้าง เอามังกร
สมัยผมเป็นวัยรุ่นลิงพวกนี้ผมมักจะเห็นมันเกาะอยู่ตามท้ายรถจกรยานคันเล็ก ๆ มีกล่องไม้สี่เหลี่ยมมัดไว้ที่ท้ายรถ ในกล่องมีหม้อกลม ๆ ใส่น้ำตาลหลากสีสำปั้น แล้วรถลิงนี้ผมก็มักพบเห็นอยู่ตามข้าง ๆ รั้วโรงเรียน สมัยโน้นตัวหนึ่งที่ไม่ค่อยใหญ่โตนักแต่เป็นลิงสวย ๆ ก็สองบาท พวกที่ตัวใหญ่ ๆ หน่อยก็สามบาทจำพวกมังกร ส่วนพวกที่ราคาถูกคือพวกที่ปั้นเป็นลูกโลกกลม ๆ ฮา สามารถเป่าให้พองได้ พวกนี้ตัวละบาท พวกเด็ก ๆ ที่ทุนน้อยก็จำเป็นต้องกินลูกกลม ๆ นี้แทนลิง แต่รสชาติก็เหมือน ๆ กัน แต่ความสวยมันต่างกัน หรือบางทีกินได้นานกว่ากัน เพราะกินไปด้วยอวดความงามของมันไปด้วย เขาเรียกว่าเด็กกินลิง
Advertisement
Advertisement
ทุกวันนี้การขายลิงนั้นตกมาอยู่ในการดูแลของคนที่บ้านผมนั่นคือพี่สาวผม แกขายลิงมาหลายปี ทุกวันนี้ลิงราคาแพง ขายส่งนี้ก็ตัวละสิบบาท แล้วแต่ขนาด พอเขาไปขายตามตลาดน่าจะแพงกว่านี้ อาจเป็นตัวละยี่สิบสามสิบบาท
สมัยลิงตัวละสามบาท พ่อค้าลิงที่มีฝีมือรวดเร็วแทบไม่ต้องปั้นลิงแบบนี้ไว้เลย แต่เขาใช้วิธีปั้นแบบสด ๆ ด้วยการขึ้นรูปเป็นก้อนน้ำตาลเสียบไม้ จากนั้นจึงใช้ตะไกเล็ก ๆ ตัดแต่งอย่างชำนิชำนาญ หมุนไป หมุนมา เรียกว่าตัวหนึ่งนี้ใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีเลย ฝ่ายผู้ซื้อนี้ไม่ได้ซื้อแค่สวยหรือกินได้เท่านั้น แต่การได้เห็นลีลาการตัดก้อนน้ำตาลของคนขายนี้แล้วดูแล้วเพลินดี สมัยโน้นพ่อค้าที่เก่ง ๆ บางคนอาจหารายได้จากลิงตัวละสามนี้ได้ถึงวันละพันเลยก็มี เรียกว่าเป็นอาชีพหนึ่งที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่จริง ๆ รายได้นี้อย่างงามเลยเชีบว
Advertisement
Advertisement
และทั้งหมดนี้ก็คืออาชีพของคนขายลิงครับผม พบตามตลาดอย่าลืมอุดหนุด อร่อยแถมกินได้ เพราะมันทำจากน้ำตาลผสมน้ำอัดลม ฮา ครับท่านผู้ชม
เรื่องและภาพโดยผู้เขียน ลูกอีสาน
ความคิดเห็น