ห้องสมุด

เรื่องเล่าประสบการณ์หลอนในครั้งนี้เป็นเรื่องเล่าของน้องจุ๋ม น้องจุ๋มเป็นเด็กสาววัยมัธยมปลาย ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 6 ซึ่งเป็นชั้นปีสุดท้ายของการเรียนมัธยมปลายเเล้ว น้องจุ๋มเป็นเด็กเรียนดี เก่งรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของทฤษฏีหรือปฏิบัติ น้องก็สามารถทำได้หมด เเถมทำออกมาได้ดีอีกด้วย ในอนาคตข้างหน้าเธออยากจะประกอบอาชีพเป็นสัตวเเพทย์หญิงในโรงพยาบาลชื่อดังเเห่งหนึ่ง เเน่นอนว่าการจะเข้าไปเรียนต่อให้สายสาขาเเพทย์นั้น เธอต้องเตรียมตัวเป็นอย่างมาก ถึงเเม้จะเก่งในเรื่องเรียนเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว เธอก็ยังไม่หยุดที่จะไขว่คว้าหาความรู้เพิ่มเติม เหตุการณ์สุดหลอนที่เกิดขึ้นกับเธอ มันเริ่มต้นขึ้นที่ห้องสมุดประจำโรงเรียนที่เธอเรียนอยู่ ปกติเเล้วในทุกๆวันหลังเลิกเรียนเธอเองก็เเวะเข้าห้องสมุดเป็นประจำทุกวันอยู่เเล้ว เพราะที่นั่น สำหรับเธอมันคือคลังความรู้ชั้นดี มีหนังสือมากมายหลากหลายประเภทให้เลือกอ่าน ไม่ต้องสั่งซื้อมาให้เสียเวลารอนาน อีกอย่างคือห้องสมุดโรงเรียนจะมีให้บริการยืมคืนหนังสือ ทำให้เธอชอบเเวะไปเลือกหนังสือที่ชอบ เเล้วยืมไปอ่านที่บ้านอยู่เป็นประจำทุกวัน 

" จุ๋ม ครูขอฝากดูเเลห้องสมุดสักพักไปได้มั้ย? วันนี้เธอจะกลับเร็วรึเปล่า พอดีครูมีธุระด่วนต้องไปน่ะ " คุณครูถามจุ๋มในขณะที่กำลังอ่านหนังสือ 

" ได้ค่ะครู วันนี้หนูคิดว่าจะอยู่ยาวพอดี " จุ๋มตอบกลับ 

" โอเค งั้นครูขอฝากห้องสมุดสักพักนะ หยิบหนังสือมานั่งอ่านที่โต๊ะบรรณารักษ์ก็ได้ ตามสบาย " ครูพูดก่อนเดินหยิบกระเป๋าออกไป 

หลังจากนั้นไม่นานก็มีกลุ่มนักเรียนหญิง 4 คนเดินออกมาจากห้องสมุด พร้อมกับเม้าท์มอยอะไรกันมาระหว่างทางตามประสาสาวๆ เเต่มีอยู่ประเด็นหนึ่งที่ทำให้จุ๋มถึงกับสะดุ้งหูผึ่งตั้งใจฟังอย่างไม่ลดละ ประเด็นนั้นคือเหตุการณ์หลอนในห้องสมุดเเห่งนี้นั่นเอง สาวๆทั้งสี่คนพูดคุยกันว่า เมื่อไม่กี่วันมานี้มีข่าวลือออกมาว่าครูที่ทำหน้าที่บรรณารักษ์โดนผีหลอกที่ห้องสมุด เหมือนว่าวิญญาณตนนั้นจะเคยเป็นบรรณารักษ์เก่าของที่นี่ เธอเป็นผู้หญิงผมยาวใส่เเว่น เป็นเด็กเรียนดี เเละชอบอ่านหนังสือมาก เเต่เธอเป็นคนที่ถูกเพื่อนๆในห้องรุมเเกล้งอยู่เป็นประจำ เหตุผลเพียงเเค่ว่าเธอตัวเตี้ย เเละมีสิวเขรอะบนใบหน้า วันนั้นเป็นวันที่เธอโดนเเกล้งเยอะเป็นพิเศษ เพราะคาบบ่ายทั้งคาบครูฝากงานเอาไว้ให้ทำ เเละไม่อยู่สอน จังหวะนั้นมันเป็นการเปิดช่องว่างให้คนมาเเกล้งเธอต่างๆนาๆ ไม่ว่าจะเป็นการใช้คำพูดดูถูกดูเเคลน หรือจะเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมอย่างการเอาสมุดเธอไปซ่อนจนเธอไม่สามารถทำงานได้ เธอเป็นคนที่ไม่สู้คนครับ เเละเป็นคนที่ชอบเก็บความรู้สึกเอาไว้คนเดียว มันเลยทำให้เธอเครียดจนถึงขั้นจบชีวิตตัวเองลง ในวันเดียวกันที่เธอถูกเเกล้งอย่างหนัก จบชีวิตลงในสถานที่ที่เธอเองชอบเเละรักมันมากที่สุด เเต่หารู้ไม่ว่ามันสร้างความเดือดร้อนให้คนที่เข้ามาอ่านหนังสือช่วงเย็น 

" เมื่อไหร่คุณครูจะกลับมานะ เริ่มกลัวเเล้วสิเรา " จุ๋มบ่นพึมพัมกับตัวเองบนโต๊ะบรรณารักษ์

" เอ้า ยัยจุ๋ม เธอยังไม่กลับบ้านอีกหรอ ระวังจะโดนผีหลอกเอานะจ้ะ " หนึ่งในกลุ่มผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับจุ๋มพูดขึ้น 

" ... " เธอเงียบเเละไม่ตอบกลับอะไร เเล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป 

" หยิ่งจังเลยนะเธอเนี่ย " หนึ่งในกลุ่มผู้หญิงพูดพร้อมเดินออกไป 

เวลาผ่านไปค่อนข้างนานมากเเล้ว เเต่คุณครูบรรณารักษ์ก็ไม่มีวี่เเววจะกลับมาสักที จนตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็นเเล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืด สถานที่เริ่มวังเวง ตอนนี้มีเพียงเเค่จุ๋มที่ยังอยู่ในห้องสมุดเพียงคนเดียว เธอยังคงนั่งรอคอยคุณครูต่อไป เพราะกุญเเจไม่ได้อยู่กับเธอเสียด้วย ปกติเเล้วเธอเองก็จะกลับบ้านเวลานี้เป็นประจำ เเต่ว่าวันนี้เธอดูเหมือนจะไม่โอเคเสียเลย อาจจะเป็นเพราะว่าได้ยินเรื่องหลอน เลยทำให้เกิดอาการกลัวขึ้นมาอยู่ทุกนาที ห้องสมุดเเห่งนี้ตั้งอยู่ด้านขวามือสุดของโรงเรียน กว่ายามจะเดินทางมาสังเกตดูก็คงใช้เวลานานพอสมควรเลยทีเดียว 

เเล้วเหุตการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ๆจุ๋มก็รู้สึกได้ว่าเหมือนมีคนเดินเข้าห้องสมุด เเต่พอยกหนังสือที่อ่านลงมาจากสายตา เธอกลับไม่พบใครเลยเเม้เเต่คนเดียว มีเพียงเเค่สายลมอันเย็นยะเยือกพัดผ่านเข้ามาด้านใน จังหวะนั้นเธอเริ่มใจสั่น เพราะตัวเธอเองก็ไม่เคยโดนผีหลอกมาก่อนเลยในชีวิต เพราะพ่อเธอเคยพาเธอไปดูดวงเเล้วหมอดูก็ทั้งท้วงว่าตัวเองไม่มีเซ้นส์อะไรเลยสักนิด เวลาผ่านไปเกือบ 20 นาที คุณครูบรรณารักษ์ก็ยังไม่มาเสียที เธอเองก็ยังคงอ่านหนังสือต่อไป ตอนนี้ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า เป็นช่วงเวลาพลบค่ำ กึ่งกลางวันเเละกลางคืน มันทำให้ตัวเธอคิดมากขึ้นไปอีก เพราะตอนเด็กพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า ช่วงเวลานี้มันเหมือนกับช่วงเวลาที่โลกมนุษย์เเละโลกวิญญาณได้เชื่อมต่อกัน ทำให้เรามีโอกาสสามารถมองเห็นวิญญาณได้ 

เเล้วเหตุการณ์มันก็เกิดขึ้นดั่งพ่อพูดจริงๆ ในขณะที่จุ๋มกำลังอ่านหนังสืออยู่นั้น หางตาด้านซ้ายก็เหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในโซนหนังสือวิทยาศาสตร์ เธอตัวเล็ก ร่างกายหอมเเห้ง ผมยาว เเละใบหน้าเต็มไปด้วยสิวเขรอะ ตรงกับที่พวกกลุ่มผู้หญิงพูดกันเรื่องของเด็กบรรณารักษ์เก่าที่ปิดชีวิตลงเพราะโดนเพื่อนเเกล้งอย่างหนัก สภาพตอนนี้คือเธอกำลังนั่งร้องไห้พร้อมกับหนังสือที่กองตรงหน้า 

" ฮือออ ฮือออ พี่ขาช่วยหนูด้วย " เสียงร้องไห้ของเธอดังขึ้น พร้อมขอให้จุ๋มช่วยเหลืออะไรบางอย่าง 

" .... " จุ๋มนิ่งไปสักพัก ด้วยความกลัวเลยทำให้ขาชา ทุกส่วนในร่างกายเริ่มชาไปหมด 

" ฮืออ ฮืออ " ผีสาวร้องไห้ดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ จนจุ๋มเกิดความสงสาร

" มะ มีอะไรให้พี่ช่วยงั้นเหรอ " เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว 

" หนูไม่น่าจบชีวิตตัวเองลงเลยพี่ มันทั้งหนาว ทั้งเหงา หนูคิดถึงพ่อเเม่ " ผีสาวกล่าว 

" พะ พี่ได้ยินเรื่องของน้อง จะ จากคนคุยกันเเล้วนะ สะ เสียใจด้วยนะ " เธอตอบกลับไป 

" นั่นเเหละพี่ หนูไม่น่าเลย ฮืออ ฮืออ " ผีสาวร้องไห้อีกครั้ง

ตอนนี้เเทนที่เธอจะนั่งบนโต๊ะ เธอได้ลุกออกมาที่โต๊ะที่ผีสาวนั่งเพื่อดูหน้าชัดๆ เเต่เเล้วมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ร่างกายของผีสาวไม่ปรากฏให้เธอเห็นเหมือนช่วงเเรก ตอนนี้เหมือนมีเพียงเเค่เสียงเเละอากาศธาตุเปล่า จุ๋มทำตัวไม่ถูก ได้เเต่ทรุดตัวนั่งลงบนพื้น 

" พะ พี่เข้าใจน้องนะ เพราะ พะ พี่เองก็เป็นคนเงียบๆ กะ ก็มักโดนเเกล้งบ่อยๆเหมือนกัน "

" งั้นเหรอคะ ฮึก ฮึก " เสียงร้องไห้ที่ดังกึกก้องของผีสาวเงียบไป 

" ดะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ทำบุญไปให้นะ นะ หนูบอกที่อยู่พ่อเเม่มาด้วยนะ เดี๋ยวพี่จะไปลาท่านให้ อยากบอกอะไรท่านล่ะ "

" ขอบคุณมากค่ะพี่ หนูอยากจะขอโทษท่านที่ต้องเสียใจกับสิ่งที่หนูทำเเค่นั้นเอง "

สิ้นสุดเสียงจู่ๆประตูห้องสมุดก็เปิดออก เห็นเป็นร่างคุณครูประจำห้องสมุด ภาพที่ครูเห็นคือ จุ๋มกำลังฟุบหลับบนโต๊ะกลางห้องสมุด เหมือนกับว่าวิญญาณผีสาวตนนั้นไม่ได้ต้องการที่จะมาหลอกให้เธอตกใจ เเต่เพียงเเค่อยากมาส่งสารที่ตัวเองพูดไม่ได้ออกไป เพราะตัวเธอเองตอนเป็นคนก็ไม่ได้เป็นคนไม่ดีอะไร คงไม่อยากให้เธอตกใจ เลยมาสื่อสารกันเเบบนี้ หลังจากนั้นเรื่องก็ได้จบลง จุ๋มเล่าเรื่องที่เธอเจอให้ครูฟัง เเล้วออกตามหาบ้านผีสาวตนนั้น เธอนำเรื่องราวที่ผีสาวต้องการบอกพ่อเเม่ ไปบอกเล่าต่อให้พ่อเเม่เธอได้สำเร็จ ท่านเสียใจมาก เเต่กลับรู้สึกโล่งใจเเปลก ที่ตัวน้องผีสาวจะไม่ถูกกลั่นเเกล้งอีกต่อไป พร้อมทั้งพูดด้วยว่า ถ้าชาติหน้ามีจริงอยากให้เธอเกิดมาเป็นลูกพ่อกับเเม่อีก ครั้งนี้พ่อกับเเม่จะดูเเละเธออย่างดี คอยให้คำปรึกษา เเละจะไม่ปล่อยปละละเลยเธออีกต่อไปเเล้ว จากนั้นตัวจุ๋มเองก็ได้เเวะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผีสาวพร้อมกับคุณครูบรรณารักษ์ ครูบรรณารักษ์ได้ขอบคุณเธอที่เป็นสื่อกลางให้ผีสาว เพราะตัวครูเองก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้า เหตุการณ์ครั้งนี้จะตราตรึงใจจุ๋มไปอีกนานเเสนนาน เเละมันเป็นอีกเหตุการณ์นึงที่เป็นอุทาหรณ์ให้กับเธอได้เป็นอย่างดี 

ขอบคุณภาพปกสวยๆจาก pixabay.com/th