ผีชาวเขาเชียงใหม่

alt="https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/48332733_2399140793460863_8611428987761065984_o_0_0.jpg?itok=RXOMDfn1" >

alt="https://onscene-prod.s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/files/styles/body_image_480w/public/inline-images/48406679_2399148990126710_5102081892476256256_o_0_0.jpg?itok=I8PfFFro" > ...เวลาล่วงไปจนใกล้จะเย็น พี่เจ้าของที่พักเพิ่งลงมาถึง ทำให้แผนในการไปถ่ายรูปกับดอกไฮเดรนเยีย ต้องเลื่อนไปในวันรุ่งขึ้นแทน  ในช่วงเย็นฉันและน้องก็ได้ไปเดินสำรวจรอบ ๆ ที่พัก ซึ่งเป็นแอ่งลงมาล้อมรอบด้วยภูเขา ฝั่งตรงข้ามกับที่พัก เป็นน้ำตกที่ไหลตลอดทั้งคืน ทุกสิ่งทุกอย่างดูสวยงาม อากาศก็กำลังเย็นสบาย  ทว่า ที่พักนั้นเป็นบ้านที่ทำด้วยไม้ไผ่มุงจาก มีนอกชานหน้าบ้านยื่นออกมาพอให้คนสองคนนั่งได้ ด้านในเป็นห้องนอนที่มีฟูก หมอน ผ้าห่มเก่า ๆ และมุ้งเตรียมไว้ให้ ส่วนห้องน้ำแยกออกไปนอกตัวบ้าน ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ในบ้านไม่มีไฟฟ้า มีเพียงหลอดไฟชาร์จแบตให้บ้านละ 1 ดวงเท่านั้น

...21.00 น. หลังจากรับประทานอาหาร อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ฉันก็กินยาแก้ปวดหัวเพราะมีอาการปวดหัวขึ้นมา ส่วนน้องบอกกับฉันว่ารู้สึกเพลีย จึงนอนหลับไป  ก่อนที่ฉันจะนอน ฉันได้ท่องคาถาเหมือนที่ฉันเคยท่องทุกวัน ก็คือ บทสวดมนต์ไหว้พระประจำวันและคาถามงกุฎพระพุทธเจ้าที่คุณตาของฉันเคยสอน แล้วก็หลับตามน้องสาวไป

...ประมาณ 2.00 น. อยู่ดี ๆ ฉันก็ตื่นขึ้นมา  ฉันได้ยินเสียงคนแก่ผู้หญิงหลายคนหัวเราะกันอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่จะได้ยินเสียเหยียบพื้นนอกชานขึ้นมา เสียงเหล่านั้นก็ยังคงหัวเราะไม่หยุด ทว่า อีกไม่นาน ก็มีสิ่งที่น่าแปลกใจเกิดขึ้น ประตูห้องของฉันล็อกใส่กลอนสนิท ไม่มีทางที่ใครจะเข้ามาได้ ไม่มีเสียงประตูเปิดใด ๆ ทั้งสิ้น แต่มีเสียงไม้ไผ่ที่ทำเป็นพื้นลั่นเหมือนกับมีคนเดินเหยียบบริเวณใกล้ ๆ ปลายเท้า และบริเวณใกล้ ๆ ศีรษะ  ฉันหายใจไม่ออก เหมือนมีใครมากดศีรษะของฉันจนหนักอึ้ง ฉันได้แต่นึกในใจว่าโดนเข้าแล้วแน่ ๆ จึงได้ท่องทุกบทสวดมนต์ที่พอจะนึกออก นึกถึงพระพุทธชินราช แล้วก็สวดวน ๆ อยู่อย่างนั้น จนเสียงหัวเราะและความรู้สึกถูกกดศีรษะหายไป

(ภาพจาก : pixabay.com)

...เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้น้องฟัง ก่อนที่จะไปอาบน้ำและรอรับประทานอาหารที่ทางที่พักจัดเตรียมให้ พี่ภรรยาเจ้าของที่พักเดินมาหาพร้อม ๆ กับข้าวต้ม พี่มองรอบ ๆ บ้าน พร้อมกับจับบริเวณชานบ้าน ก่อนจะทำหน้าตกใจแล้วถามว่า  "เมื่อคืนนอนกันได้ไหม?"  ฉันและน้องสาวได้แต่ยิ้มให้

...เมื่อถึงเวลาจ่ายเงินค่าที่พักและค่ารถ ที่จริงเราต้องจ่ายคนละพันกว่าบาท ทว่าพี่ภรรยาเจ้าขงที่พักกลับสั่งให้เจ้าของที่พักลดราคาให้เหลือเพียง 500 บาทเท่านั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ? ทำไมถึงลดให้ขนาดนั้น ?

...ขากลับ ฉันนั่งรถของลุงที่พาไปชมสวนดอกไม้และพาไปส่งท่ารถ ลุงเล่าให้ฉันว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านปกาเกอะญอ คนที่นี่เคารพผีบรรพบุรุษกัน แทบทุกบ้านเขาจะเซ่นไหว้บูชาผี ฉันที่ฟังอยู่ถึงกับนิ่งแล้วนึกหวนคิดถึงมูลเหตุที่ถูกผีหลอกขนาดนั้น ว่าคงเป็นเพราะฉันไปท่องบทสวดมนต์บทที่ค่อนข้างจะแรง จึงเหมือนเป็นการไปท้าทาย ขับไล่พวกเขา ทั้ง ๆ ที่ที่ตรงนั้นเป็นที่ของพวกเขานั่นเอง