2 สิ่งที่ต้องมี หากชีวิตนี้ต้องการความสุข

วันเวลาผ่านไป การเดินทางเข้าสู่ช่วงวัยกลางคนกำลังก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ ทำให้ต้องมานั่งคิดว่า... ที่ผ่านมา เราทำอะไรลงไปกับชีวิต? เรารู้สึกอย่างไร? และเราจะเอายังไงต่อ?
:
:
คำตอบสำหรับคำถามแรก คือเราเองไม่ได้ทำอะไรกับชีวิตจริงจัง ...เราไม่ได้เข้มงวดกับการศึกษาในรั้วสถานนั้น เราทำงานแค่พอหาเลี้ยงชีพ เราทำธุรกิจได้รุ่งเรืองดีในช่วงจังหวะที่ดี และเราดวงไม่แข็งอึดไม่พอเมื่อต้องเจอกับสถานการณ์เลวร้าย โชคดีที่เราคิดได้ เราจึงไม่ได้จริงจังอะไรกับมันมากไปกว่าการปลอบตัวเองว่า ทุกความสำเร็จต้องผ่านการล้มเหลว ทุกสรรพสิ่งย่อมมีขึ้น-ลงและเกิด-ดับ ...โชคดีที่เรายังคิดได้
:
:
เราจึงมีคำตอบให้กับคำถามที่สองไม่ยากเลย... เรารู้สึกไม่ต่างกับคนทั่วไป เราทั้งสุขและทุกข์ ดีใจและเสียใจ ยากก็ปลอบตัวเองว่าดี มีก็บอกตัวเองว่าเดี๋ยวก็หมด เรามองชีวิตตนเองว่าอยู่ในลำดับกลางๆ ของห่วงโซ่สังคม พออยู่พอกิน เหลือบ้าง อดบ้าง เจ็บได้และร้องไห้เป็นในบางคราว แต่ไม่ถึงกับฟูมฟายตีอกชกตัว ...เพราะโชคดีที่เรายังคิดได้? หรือ เราคิดได้เราจึงโชคดี?

:
:
:
สายลมอ่อนๆ ในวันนี้จึงพัดมาบอกเราว่า เราจำเป็นต้องมีจิตใจที่ดี เราจึงจะพบความสุข
:
จิตใจที่ดี เราคิดว่าน่าจะประกอบด้วย การมีปัญญาเพื่อจะเข้าใจในสรรพสิ่ง และเหนือกว่าการมีปัญญา ก็คือการมีทัศนคติที่ดี ...เมื่อเข้าใจและมองโลกในแง่งามเป็นแล้ว แม้ยามที่เราไม่เหลืออะไรเลย ไร้รัก ไร้ค่า ไร้เวลา เราก็ยังสามารถพบความสุขในช่วงชีวิตที่ไม่มีอะไรเหลือเลยได้
:
แต่หากแม้นเรามีทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เราปราศจากจิตใจที่ดี มีเท่าไรก็ย่อมไม่พอ ย่อมไม่พบความสุข
:
:
ก่อนความแก่จะมาเยือน เราจึงคิดว่าควรเริ่มตัดทอนองค์ประกอบอื่น อันไม่เกี่ยวกับการทำให้จิตใจดีทิ้งไป แล้วหันมาสั่งสมความรู้ หมั่นเพียรทั้งเขียนและอ่าน ฝึกฝนตนให้หัดมีทัศนคติที่ดีตั้งแต่วันนี้
:
:

กระนั้นก็ตาม หากเราอยากมีชีวิตอย่างเป็นสุข เราจำเป็นต้องมีอีกอย่างที่ดี นั่นก็คือ สุขภาพกาย ข้อนี้ง่ายในการคิดตาม เราจะมีความสุขได้อย่างไร หากร่างกายเราเจ็บปวด ไร้อิสรภาพในการดำรงชีวิตปกติ จึงมีคำกล่าวที่ว่า สุขภาพดีไม่มีขาย มีเงินเท่าไรก็หาซื้อไม่ได้ เราจ้างคนทำงานได้ แต่จ้างคนมาเจ็บป่วยแทนย่อมไม่ได้
:
:
สุดท้ายในช่วงเวลาที่กำลังล่วงเข้าสู่วัยกลางคน เราจึงสรุปกับตนเองได้ว่า อย่าเถียงกันเลยเรื่องต้องมีอะไรและมีเท่าไหร่ เงินสำคัญขนาดไหน และมันคือคำตอบของทุกสิ่งหรือเปล่า? เราตอบตนเองได้แล้ว และเราดีใจที่เราไม่หลงแก่ไปกว่านี้แล้วค่อยมารู้ทีหลัง...
:
: