อื่นๆ

เสียงทักทายจากเจ้าของห้องที่มองไม่เห็น

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เสียงทักทายจากเจ้าของห้องที่มองไม่เห็น

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับฉันเมื่อหลายปีก่อนเมื่อฉันและสามีต้องเดินทางจากบ้านที่รังสิตเพื่อเอารถไปส่งให้น้องชายที่ จ.เชียงราย วันนั้นเราเลือกที่จะออกเดินทางกันในช่วงเย็นกะว่าเหนื่อยเมื่อไรก็จะแวะหาที่พักกลางทาง เราทั้งคู่ขับรถไปเรื่อยๆ จนท้องฟ้าเริ่มมืด เพื่อนร่วมทางก็เริ่มน้อยลง จนกระทั่งถึงตัวเมือง จ.ลำปาง ก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่ม จึงตัดสินใจที่จะหาที่พักสำหรับค่ำคืนนี้ก่อนจะออกเดินทางต่อในตอนเช้า เมืองลำปางในตอนนั้นเป็นจังหวัดที่ไม่ใหญ่นักและค่อนข้างเงียบเชียบในเวลาค่ำคืน เราขับรถวนหาที่พักอยู่ ประมาณ 2-3 ที่ และตัดสินใจเลือกเข้าพักในโรงแรมเล็กๆ  แห่งหนึ่งใจกลางเมืองที่ๆ เราคิดว่าน่าจะดีที่สุดสำหรับเรา แต่ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นสถานที่ที่ซึ่งทำให้เราหลอนไม่มีวันลืม

หลังจากที่รับกุญแจห้องจากพนักงานต้อนรับเราก็เช็คอินเข้าห้องพัก สิ่งแรกที่ทำเมื่อวางกระเป๋าเรียบร้อยคือรีบยกหูโทรศัพท์ในห้องเพื่อโทรสั่งอาหารขึ้นมากิน เพราะหิวกันมาก แต่ปรากฎว่าโทรเท่าไรก็โทรไม่ได้เพราะไม่มีสัญญาณใดๆ เสียงในสายเงียบสนิท

Advertisement

Advertisement

"สายสัญญาณหลุดหรือเปล่า?"

สามีฉันถามพร้อมกับเดินมาเช็คสายโทรศัพท์ ผลปรากฎว่าทุกอย่างก็ปกติดี สุดท้ายเราเลยต้องใช้โทรศัพท์มือถือโทรลงไปแจ้งพนักงานของทางโรงแรม และมีพนักงานขึ้นมาตรวจสอบให้ เมื่อพนักงานมาถึงยังไม่ทันตรวจเช็คอะไร แค่ยกหูโทรศัพท์ขึ้นลองกดเบอร์ ปรากฎว่าใช้งานได้ปกติ

"โทรศัพท์ปกติดีนะครับ ไม่มีอะไรเสีย ใช้งานได้แล้วครับ"

ทำเอาเราและสามีงงเป็นไก่ตาแตกไม่คิดเฉลียวใจเลยว่าเหตุการณ์ผิดปกตินี้ คือการทักทายแรกจากเจ้าของห้องที่มาแกล้งกัน หลังจากเสร็จสรรพทุกอย่าง อิ่มท้องแล้วก็เริ่มง่วงเพราะเหนื่อยกันมาทั้งวัน รีบอาบน้ำเข้านอน แต่ก็ไม่ลืมสวดมนต์ไหว้พระ บอกเล่าเจ้าของสถานที่ว่าคืนนี้ขอมาพักอาศัยด้วยสักคืน แล้วก็นอนหลับไป เวลาผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้เหมือนกัน หลับๆ อยู่

เอี๊ยดดด....พลันก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด ต่างก็คิดว่าอีกคนคงลุกไปเข้าห้องน้ำเลยไม่ได้สนใจอะไร ยังคงนอนต่อไป แต่มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เพราะหลังจากนั้น เสียงเปิดปิดประตูยังคงดังตลอดไม่ยอมหยุด ...เฮ้ย...มันคืออะไร? จะว่าลมพัดเข้ามาในห้องก็เป็นไปไม่ได้ เพราะห้องพักที่โรงแรมนี้ไม่มีระเบียง และหน้าต่างก็ปิดอยู่ เราทั้งคู่เริ่มใจไม่ดี และ "ผี" คือสิ่งที่เราคิดถึง "เขา"  ที่เรามองไม่เห็นยังคงพยายามทักทายเราผ่านเสียงปิดเปิดประตูไม่หยุด หรือว่า "เขา" อยากให้เรารู้ว่าห้องนี้มีเจ้าของ ต่างคนต่างอดทนนอนนิ่งอยู่บนเตียงไม่มีใครกล้าลุกขึ้นไปดู กลัวจะเจอเขาแบบจะๆ จนในที่สุดสามีฉันก็หมดความอดทนเลยพูดกับ "เขา" ว่า

Advertisement

Advertisement

"คนจะนอนอย่ามาแกล้งกันแบบนี้ ไม่งั้นเห็นดีกันแน่"

ไม่น่าเชื่อหลังจากบอก "เขา" ไปแบบนั้น ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงบ เสียงปิดเปิดประตูดังเอี๊ยดอ๊าดหายไปและไม่ดังขึ้นอีกเลย "เขา" คงรับรู้แล้วสินะ ประกอบกับดูนาฬิกาก็ใกล้เช้าแล้ว เราทั้งคู่เลยตัดสินใจเก็บของเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมเลยดีกว่า ไม่นอนกันแล้ว กลัว "เขา" จะมาเล่นด้วยอีก

คืนหนึ่งคืนนั้นที่ลำปาง เป็นคืนที่เราไม่มีวันลืมเลย โชคยังดีที่ "เขา" มาทักทายแค่เสียงประตู ไม่งั้นฉันอาจช็อคตายเป็นแน่ แล้วคุณล่ะเคยเจอสิ่งลี้ลับมาทักทายอย่างที่ฉันเจอบ้างไหม แล้วคุณเตรียมใจไว้แค่ไหนหาก "เขา" อยากจะมาทักทายคุณ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์