ใคร ???

เราจำได้แม่น  เพราะเราอยู่ ม.6  กำลังจะจบแล้ว  แต่อยู่ดีๆ  เราก็เป็นอีสุกอีใส..............มันแย่มาก  เป็นตอนโต  แต่เราโชคดีที่รู้ตัว หมอฉีดยากันอาการลุกลามให้  ตุ่มขึ้นหน้าแค่ 4-5 จุด  ที่เหลือในร่มผ้า  ไม่น่าอายเท่าไหร่

Credit ภาพ : Mystic Art Design จาก Pixabay

ตอนนั้นเราอาศัยอยู่กับน้า เพราะต้องมาเรียนในเมือง  น้ามีลูกอายุ ขวบกว่าๆ  พอหมอบอกเราเป็นอีสุกอีใส  แม่เราก็มารับเรากลับบ้านนอกทันที  เพราะกลัวติดหลาน  เราก็กลับมา ช่วงแรกอาการยังไม่ออกเท่าไหร่ ไข้ต่ำ ๆ และมีตุ่มขึ้นประปราย  คืนแรกผ่านไป ก็ปกติดี  (ปกติเรากลับบ้าน  เราก็จะแค่สวดมนต์  ไม่ได้ขอเจ้าที่เจ้าทาง เพราะเราถือเป็นบ้านเรา)  แต่พอวันที่ 2  ไข้เริ่มสูง เกือบตลอดเวลา  ตุ่มออกเยอะขึ้น  ทั้งคัน ทั้งไข้  ไม่สบายเลย  แม่เราเคยเป็นแล้ว  เลยมานอนเฝ้าเราได้  แต่คืนที่ 2 เราเพลียมาก เราปูฟูกนอนกับพื้น แม่ก็จะมานอนกับเราที่พื้นนี่แหละ   ก่อนนอนแม่บอกให้หันหัวไปทางทิศเหนือ (แม่เราถือทิศหัวนอนมาก)  ที่มีหิ้งพระอยู่ข้างบน  เราทำตามที่แม่บอกแล้วเราก็หลับไปก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าแม่มานอนด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดง่าย ๆ ภาพตัดไปเลย

คิดได้แบบนั้นปุ๊บ เหมือนเริ่มตื่นตัว เริ่มมีสติ ไอ้แขนที่ว่า  คว้ามือเราหมับ  เราตกใจมาก คิดว่าฝัน แต่ความรู้สึกมันไม่ใช่ฝัน  แม่นอนตะแคงลืมตามองเราพร้อมแขนที่3 คว้ามือเรา แล้วจับแรงมาก  เรารีบหลับตาแล้วพูดว่า แม่ปล่อยๆๆๆๆๆ  แต่เสียงที่ผ่านคออกมามีแค่   “อืออออออออออ  อือออออ”

Credit ภาพ: Nick Magwood จาก Pixabay

เราตื่นเพราะแม่ปลุกเรา แม่บอกว่าเราฝันร้าย แม่ปลุกเรา ............จากด้านหลัง

คือเรานอนหันหลังให้แม่มาตลอด  แล้วสิ่งที่เราเห็นว่าเป็นแม่  ที่อยู่ข้างหน้าเราคืออะไร เค้าเป็นใคร  เราก็ยังไม่รู้จนถึงทุกวันนี้

ปัจจุบันถ้ากลับบ้านเราก็ยังนอนตรงนั้น  ไม่ได้กลัวอะไร  ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง  เราคิดว่าเราคงป่วยจนฝันร้าย  ถึงแม้ทุกอย่างเหมือนจะจริงมาก  และเรายังจำความรู้สึกที่โดนบีบข้อมือได้ชัดเจน