3 เดือน..หมดอายุขัย

น้องเราเรียนไม่เก่ง และช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดี พ่อเราเลยตั้งไว้ว่า ถ้าน้องได้เกรดเฉลี่ยไม่ถึงสอง ไม่ส่งให้เรียนแล้ว ให้ไปหางานทำแล้วเก็บเงินส่งตัวเองเรียนเอง เราสงสารน้องมาก แต่ช่วงนั้นน้องเราไม่ตั้งใจเรียนจริงนะแหละ

ที่สุดแล้วน้องเราก็ทำไม่ได้ เกรดเฉลี่ยไม่ถึงสองเลยไม่ได้เรียนต่อ มาหางานทำกับเพื่อนในนิคมจังหวัดหนึ่ง พอได้งานทำก็พักอยู่ในหอพักนอกแต่เป็นหอพักที่โรงงานเช่าไว้โดยพนักงานจะจ่ายค่าเช่าน้อยหลักร้อยเท่านั้น ตอนแรกน้องอยู่กับเพื่อน แล้วพอเราเรียนจบ พอดีกับที่เพื่อนน้องเราออกจากหอพักพอดี ก็เลยชวนให้เรามาพักอยู่ด้วยกัน

เครดิตภาพ : StockSnap จาก  Pixabay

ทางไปที่ทำงานมีทั้งทางไกลและทางใกล้ ซึ่งน้องเราก็เพิ่งรู้ว่าทางใกล้ต้องมาทางนี้ ซึ่งดูน่ากลัวพอสมควรและน้องเราต้องทำงานเข้ากะ น้องไปกลับด้วยทางใกล้บางไกลบ้างมาระยะหนึ่ง จึงเริ่มเปลี่ยนเส้นทางเป็นทางใกล้ทุกวัน ทำแบบนี้มาเข้าเดือนที่สอง เช้าวันอาทิตย์หลังจากที่เราไปตลาดนัดตอนเช้า น้องบอกฝันว่าพระมาขอบิณฑบาตรที่ปลายเตียงมาสามวันแล้ว เราก็บอกว่า เรื่องดีนะฝันเห็นพระ เลยโทรไปเล่าให้แม่ฟัง หลังจากวางสายไปประมาณครึ่งชั่วโมง แม่บอกว่า พาน้องไปวัดที่พระดูดวงได้ เราก็เข้าไปถวายสังฆทาน พระท่านว่า มากันแล้วเหรอโยม กว่าจะมาได้ อาตมารอมาสามวันแล้ว เรากับน้องหันไปมองหน้ากัน คือ..อะไร

เครดิตภาพปก : TeeFarm จาก Pixabay