อื่นๆ

รีวิวชีวิต

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
รีวิวชีวิต

ชูสองนิ้ว

จะเล่าช่วงอยู่มัธยมต้นก่อน

เริ่มจากที่ฉันอายุได้ 12 ปี ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน ตอนนั้นเข้ามัธยมศึกษาปีที่ 1 เป้าหมายของฉันคือ อนาคตอยากเป็นหมอ เอาจริงนะตอนนั้นในความคิดคือทำไมต้องมาเรียนที่นี่ด้วย ผู้ใหญ่รอบข้างก็ปลอบใจนะ เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ในความรู้สึกเราคือ เราไม่ชอบ สังคมมันไม่เหมือนกัน เราอยากเป็นอาชีพนี้แต่ที่เรียนของเราทำไมถึงเป็นที่นี่ ความคิดในเวลานั้นนะ คิดแต่ว่าเราอยากเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดมาก เพราะช่วงปิดเทอมเราไปเรียนพิเศษที่ตัวเมือง เราเจอคนมากมายที่เหมือนเรา ทัศนคติต่างๆรวมถึงการตั้งใจเรียน ก็นั่นแหละไม่ยุติธรรม เราได้มาเรียนที่นี่ ในเวลานั้นคืออยากตั้งใจเรียน อยากเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดให้ได้ เราไม่สนใจใครเลยจริงๆ เราเข้ากิจกรรมทุกอย่างในโรงเรียน ด้านการเรียนเราก็ดี สอบได้ดีเลย และสิ่งที่เราทำอยู่นั้น เราไม่แน่ใจเหมือนกันนะ ว่าเราทำอะไรผิด ทำใครไม่พอใจ เราแค่ทำหน้าที่ของเรา แต่สายตาที่ทุกคนในโรงเรียนมองมาที่เราคือเหยียดๆ รวมถึงเพื่อนในห้องที่เวลาทำงานกลุ่ม เราต้องเป็นคนทำคนเดียว ถามว่าช่วยไหม ช่วย แต่ช่วยด้วยความตั้งใจที่จะทำกับการบังคับให้ทำมันไม่เหมือนกัน เราทนมาตลอด  ทำไมต้องยอมด้วย  แต่ก็ต้องจำใจกัดฟันต่อ การแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมันมีความสำคัญไหมนะ

Advertisement

Advertisement

พระอาทิตย์ตกดินและต้นไม้

เวลาผ่านไปจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 เชื่อไหม เป็นช่วงที่เราภาวนาทุกวัน ว่าแต่ละวันเราต้องเจอกับอะไร พอมีสอบเข้ามัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนต่างจังหวัด เราสอบได้ลำดับ 25 จาก 100 กว่าคน มันเป็นการแสดงความยินดีที่ไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย เราถึงไม่เชื่อใจแล้วกับคน

คอม แสงโคมไฟ และตารางธาตุ

และในที่สุดเราก็สอบเข้าได้โรงเรียนประจำจังหวัด เราเข้าห้อง Gifted ของโรงเรียนประจำจังหวัดได้ โคตรภูมิใจ มันดีใจมากๆ ตอกหน้าใครได้ถึงหลายคน รวมถึงคนที่โรงเรียนที่ชอบดูถูกแม่  แต่แม่เรานะเป็นแม่ที่ดีมากๆเลย คอยอยู่กับเราในวันที่เราร้องไห้ วันที่ดิ่ง เราคิดในใจว่ามันต้องมีวันที่ได้ประสบผลสำเร็จ

ต้นไม้และถนนกับอากาศช่วงเย็นตอนนี้เราได้เจอเพื่อนใหม่ๆ เราเข้ากับพวกเขาได้ดีมาก เรามีความสุขมากเลย เราเจอเพื่อนที่ทำงานไม่ปล่อยให้เราทำคนเดียว เราเจอครูที่เข้าใจเด็ก มีเพื่อนที่คุยกันได้เกือบทุกเรื่อง และเรามีทัศนคติที่ดีขึ้นด้วย สังคมใหม่ๆทำให้เรามีความคิดที่ดีขึ้น เละสุดท้ายเราขอบคุณครอบครัวที่คอยอยู่ข้างๆคอยสนับสนุน เรารักพวกท่าน

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์