เสียงกลองผี

กลางดึกคืนหนึ่งท่ามกลางความเงียบสงบ เด็กผู้หญิงวัย 10 ขวบ คนหนึ่งกำลังนอนหงายดูโทรทัศน์อยู่กลางเสาบ้านแล้วเผลอหลับไป นอนหลับได้สักพักก็มีความรู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น ได้ยินเสียงกลองดังตีรัวๆ ดังมาจากไกลๆ จะลุกขึ้นยืนไปนอนในห้องนอนก็รู้สึกขี้เกียจเลยว่าจะนอนต่อตรงนี้เลยละกัน แต่เสียงกลองก็ยังดังรัวๆ เหมือนเดิม "ตึง ตึง ตึง แต แร แระ แตะ ตึง แตะ ตึง" ๆๆๆๆๆๆๆ เด็กผู้หญิงคนนั้นรู้สึกได้ยินเสียงกลองนั้นดังไกล้เข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จากที่ได้ยินเสียงดังไกล ๆ ก็เริ่มได้ยินเสียงดังขึ้น ชัดขึ้น

เด็กผู้หญิงคิดในใจว่า กลางดึกขนาดนี้ไม่น่าจะมีใครตีกลอง หรือซ้อมตีกลองหรอกมั้ง ข้างบ้านหรือบริเวณหมู่บ้านก็ไม่มีใครจัดงานฉลองอะไรนี่นา น่าจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาละ เขาค่อยๆ หรี่ตามอง ไปข้างหน้า เห็นเงาดำ ๆ กำลังคืบคลานมายังตัวของเขาที่นอนอยู่ เขาหลับตาปี๋แต่ความรู้สึกของเขาเหมือนเงาดำๆ นั้นมายืนมองตรงปลายเท้าของเขาพร้อมเสียงกลองที่ดังขึ้นจนแสบแก้วหู  "ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง" เขาขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัวและคิดว่า ไม่นะ ไม่นะ ขอให้เป็นแค่ความฝันด้วยเถิด หลังจากนั้นสักพักเงานั้นก็ค่อยๆ ทับบนตัวเขา จนเขารู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัว จะขยับพลิกตัวก็ขยับไม่ได้ เขากลัวมาก จนตัวสั่นสะท้าน แต่เขาก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังใกล้หน้าเขาขึ้นทุกที เขาพยายามจะเรียกแม่ของเขาแต่เหมือนปากของเขาจะไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ได้แต่ส่งเสียงเรียกแต่ในใจเท่านั้น ยิ่งขยับก็ยิ่งหนัก ยิ่งขยับก็ยิ่งหนัก เด็กผู้หญิงอยู่แบบอึดอัดแบบนั้นประมาณ 15 นาที แต่ในวินาทีนั้นชั่งยาวนานเหลือเกิน เขาร้องไห้ น้ำตาไหลพราก ด้วยความกลัวอย่างสุดขีด จนกระทั่งนาฬิกาโบราณที่บ้านของเขาตีบอกเวลาว่าตี 2 "ติ๊ง ติ๊ง" เขาก็ร้องออกมาอย่างสุดเสียงว่าช่วยด้วย.... แต่เสียงของเขาไม่มีใครได้ยินเลย เขารู้สึกว่าเงาดำนั้นได้หายไปแล้วและเขาก็ขยับตัวนอนตะแคงด้วยความสั่นไปทั้งตัว ม้วนตัวอยู่อย่างนั้นแล้วก็หลับไปถึงเช้า