โรงแรมสุดหลอนที่ภูเก็ต

"โรงแรมเป็นสถานที่ที่เราทุกคนต้องพบเจอกับสิ่งลี้ลับอย่างลีกหนีไม่ได้ผมก็เช่นกัน"

ภูเก็ตสวรรค์ของนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศเรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 6-7 ปีที่แล้วผมต้องเดินทางไปทำงานอย่างกระทันหันที่จังหวัดภูเก็ตด้วยงบจากบริษัทซึ่งทุกคนพอจะเดาออกว่ามันไม่ได้สูงมากและในสมัยนั้นการหาข้อมูลก็ยังไม่ได้เยอะมาก ผมกับน้องอีกหนึ่งคนจึงพบกับโรงแรมชื่อดังที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองภูเก็ตซึ่งเป็นโรงแรมเก่าที่อยู่มาอย่างยาวนานและพอเช็คราคาก็แค่ 600 บาทต่อคืนเท่านั้น เราก็บอกน้องไปว่า "เอานะแค่นอนที่ไหนก็ได้" ยังไม่ทันถึงโรงแรมก็มีเรื่องให้ชวนสงสัยหลังจากบอกพี่คนขับรถตู้ที่มารับเราที่สนามบินพอบอกชื่อโรงแรมไปเท่านั้นแหละ พี่คนขับหันมาทันทีแล้วถามย้ำว่า "พักที่นี่จริงหรอครับ...เปลี่ยนได้นะ" น้องผมถามกลับทันที "มีอะไรหรอพี่" พี่คนขับก็เลยหันกลับไปแล้วก็บอกว่า "ไม่มีอะไรหรอกครับผมเห็นว่าโรงแรมมันเก่าเลยอยากแนะนำที่อื่น" ด้วยความที่ผมไม่ได้กลัวอะไรก็เลยบอกไปว่า "ไม่เป็นไรพี่ผมเหนื่อยมากเมื่อคืนไปดื่มมายังไม่ได้นอนเลย" ความรู้สึกผมคือขอถึงโรงแรมเร็วๆ จะรีบนอนแล้วรีบออกไปทำงานต่อ...พอรถมาถึงหน้าโรงแรม ก็เป็นโรงแรมที่ขนาดกลางที่ตั้งอยู่ริมถนนสะดวกสบายแต่เก่าจริงๆ พอเดินเข้าไปผมว่าเป็นเอกลักษณ์เลยก็คือโรงแรมนี้จะมีบรรไดวนอยู่กลางโรงแรมด้านขวาเชื่อว่าถ้าเป็นคนที่นั่นพอจะนึกออกแล้วก็เช็คอินจนได้ห้องที่ชั้น 2 ก็เดินขึ้นบรรไดนี้ไป เปิดห้องเข้าไปเป็นห้องเตียงคู่น้องผมค่อนข้างขี้กลัวผีก็เลยขอนอนที่ชิดกำแพงด้านในติดกับตู้เสื้อผ้า ส่วนผมนอนที่ริมหน้าต่าง ห้องก็เก่าๆ ตามสภาพ เก็บข้าวของจนเรียบร้อย น้องผมสำรวจห้องอย่างละเอียดละครับ ไม่ว่าจะฝ่าเพดาน ตู้เสื้อผ้า เปิดหมดละครับ หลังจากนั้นผมก็ออกไปทำงานและกลับมาอีกทีก็ประมาณ 4-5 ทุ่ม ต้องบอกว่าเหนื่อยสุดๆ ละครับ มั่นใจว่าอาบน้ำแล้วหัวถึงหมอนคงหลับยาวๆ

หลังจากนั้นผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายพยายามหันหน้าไปทางน้องสิ่งผมเห็นทำให้ผมช็อคกว่าเดิมเมื่อพบว่าภาพที่เห็นคือผู้ชายแค่ผมขาวยืนอยู่บนตัวน้องผมหัวชนเพดานก้มหน้ามามองผม ซึ่งบอกตรงๆ ว่ารอบนี้ผมเห็นชัดค้างทุกรายละเอียด ว่าเป็นชุดไทยแบบท่านขุนคอเตาสีขาวนุ่งโจงกระเบนสีน้ำเงิน เขาไม่ได้ทำอะไรเพียงแต่มายืนเจาะอยู่อย่างนั้น จนผมนึกขึ้นมาได้ว่าเหล่าวิญญาณพวกนี้กลัวการแช่งผมเลยรีบด่าในใจสาบแช่งทุกคำที่นึกได้สักพักผมก็หลุดออกจากอาการผีอำและชายแก่และผู้หญิงที่ผมเห็นก็หายไปแต่น้องผมยังคงนอนหลับสบายอยู่ ผมก็เลยไม่อยากจะปลุกขึ้นมาให้กลัวกันเพราะพอผมมองนาฬิกามันก็ตีสามกว่าเข้าไปแล้ว

วันรุ่งขึ้นในขณะที่ผมกำลังเดินลงมาจากโรงแรมสิ่งที่ทำให้ผมต้องช็อคก็คือผมได้พบกับรูปขนาดใหญ่ที่ติดอยู่กำแพงตรงข้ามบรรไดซึ่งตอนขึ้นไปผมไม่ได้สังเกตเพราะความเหนื่อยพอเห็นตอนก่อนจะออกชัดเจนครับว่าชายแก่ที่ผมเห็นก็คือ "เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ที่ตายไปนานแล้วนั่นเอง" แต่ผมก็ไม่สามารถหาคำตอบของผู้หญ้ิงคนที่ผมเห็นเช่นกัน หลังจากนั้นผมกลับมาเจอพี่คนขับรถคนเดิมอีกครั้งเจอได้สอบถามข้อมูลพี่เขาก็เลยเล่าให้ฟังว่า โรงแรมนี้ขึ้นชื่อเรื่องผีดุคนไทยไม่ค่อยมาพักกันแล้วมีแต่ชาวต่างชาติเพราะส่วนใหญ่มักจะเล่ากันว่าเจ้าของโรงแรมเป็นคนหวงโรมแรมมากมักจะมีแขกได้พบเห็นอยู่เป็นประจำ

โรงแรมนี้เป็นโรงแรมเก่าแก่อยู่คู่เมืองภูเก็ตมาอย่างยาวนานนะครับ เหมือนปัจจุบันจะมีการรีโนเวทเพิ่มเติมนิดหน่อย ใครไปพักเมืองภูเก็ตก็ลองหาข้อมูลกันดูดีๆ ผมว่าค้นหายังไงก็เจอกับโรงแรมสุดหลอนอันนี้ที่ผมเคยได้ประสบผมเจอมา