ค่ำคืนแห่งความตลกร้าย

               เรื่องราวเกี่ยวกับผีเหรอ...มันก็เป็นเรื่องราวที่ยากจะเข้าใจได้ หลากคนอาจเคยประสบความกลัวกับสิ่งที่ได้รับเผชิญเรื่องราวมา ความกลัวจากสิ่งที่เรากำลังเผชิญหน้าจริงๆ หรือเป็นเพียงจินตนาการภายในสมองของเราเท่านั้น

               เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 ปีก่อน การไปเข้าค่ายอาสาของผม ณ สามร้อยยอด ประจวบคีรีขันธ์ โรงเรียนขอไม่ระบุไว้เพื่อเป็นการให้เกียรติสถานที่ การเดินทางเต็มไปด้วยความราบรื่นตลอดทาง การทำค่ายอาสาครั้งแรกมักจะออกมาโอเคเสมอ ความสุขที่เราได้รับกับการที่ทำสิ่งที่เราไม่เคยทำมาเลย รอยยิ้มของเด็ก เพื่อน รุ่นพี่ สิ่งนี้เป็นความสุขที่ยากจะปฏิเสธมันไปได้

credit รูป : D. Carlton

               23.00 น. ....

               ช่วงเวลายามค่ำคืน หากจำไม่ผิดนั่นคือเวลาที่ผมและเพื่อนอีก 2 คน ออกมาเข้าห้องน้ำยามดึก ด้วยความที่เป็นที่ต่างถิ่นที่เราได้เผชิญเข้ากับตัวเอง การที่เราได้อยู่ในสถานที่ต่างถิ่นเป็นความรู้สึกลึกลับ วังเวง และความรู้สึกพิศวงไปโดยไม่รู้ตัว บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความมืดหม่น ความเงียบจนสร้างบรรยากาศชวนขนหัวลุก...

credit รูป : miguel ugalde

               วี๊ด!... วี๊ด!... วี๊ด!...

               ระหว่างที่เพื่อนในห้องน้ำกำลังเข้าไปอยู่ ผมยืนผิวปากอยู่ด้านนอกอย่างชิลๆ ผิวปากไปเรื่อยๆจนกระทั่งเพื่อนทั้งสองเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงเดินเข้าห้องน้ำไป แม้จะบรรยากาศน่ากลัวเพียงใด แต่ผมก็พยายามมีสติอย่างมากที่สุด ความกลัวเป็นสิ่งที่คนเรามโนขึ้นมาเอง นั่นเป็นสิ่งที่ผมคิดเอาไว้...

               ซู่!!! ซู่!!! ซู่!!!

               ขณะผมกำลังจะเปิดก๊อกน้ำอยู่นั้น เสียงก๊อกน้ำห้องข้างๆดังขึ้นอย่างแรง... ทั้งสามตาเบิกโพงเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ เรื่องราวที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นมาได้ในปัจจุบันนี้

               “เฮ้ย! พวกมึงเล่นไรกันวะ ไม่ตลกนะเว้ย” ผมโวยวายแล้วเปิดประตูออกมา พบว่าเพื่อนทั้งสองของผมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่มีใครยืนอยู่ในห้องน้ำแม้แต่คนเดียว...

               “What the fuck!” เพื่อนของผมอุทานโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้บรรยากาศที่พวกเราเผชิญมันทำให้รู้สึกหนาวสันหลังไปโดยไม่รู้ตัว ขนทั่วร่างกายได้ลุกซ่าไปหมด ลมหายใจจากปกติกลายเป็นกระสับกระส่าย...

credit รูป : george Crux

               สถานการณ์มันเต็มไปด้วยความพิศวงและเรื่องไม่น่าเป็นไปได้ ในหัวคิดอย่างเดียวต้องหาทางกลบความรู้สึกหวาดผวานี่ทิ้งซะ ก่อนที่มันจะทำให้เรากลายเป็นบ้าไปเสียก่อน...

               “ก็อกน้ำออโต้ไง พวกมึงอะซีเรียสมากไป” ผมพยายามพูดติดตลก แต่เหมือนไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศมันดีขึ้นกว่าเดิม แต่ละคนหน้าเสียกันหมดแล้ว นั่นทำให้พวกเรารีบออกมาจากสถานที่แห่งนั้น เพื่อกลับสู่ห้องพักโดยเร็ว และได้แต่หวังว่าบรรยากาศฝันร้ายนี้จะเป็นเพียงเรื่องติดตลกเท่าที่พวกเราจะคิดได้... แม้เรื่องราวมันจะไม่ติดตลกก็เถอะ...

credit รูป : KELLEPICS