ทริปสุดหลอน…ในรีสอร์ท...หัวหิน

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา​ ส่วนตัวเป็นคนที่ชื่นชอบการท่องเที่ยวและบรรยากาศของการเดินทาง​ จึงได้เดินทางอยู่บ่อยครั้ง ประสบการณ์ที่จะนำมาเล่าในวันนี้ถือเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่ฉันรู้สึกว่าหลอนและจำได้แม่นมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ

"อาทิตย์หน้าไปเที่ยวหัวหินกันนะ" หลังจากได้ยินคำนี้ฉันก็ดีใจมาก ฉัน​ แม่และน้องจัดแจงเสื้อผ้าอย่างเรียบร้อยเตรียมตัวไปพักผ่อนที่หัวหินตามคำชวนของคุณพ่อ​ ครั้งแรกที่เห็นรีสอร์ทนี้​ ฉันรู้สึกว่าที่นี่ดูดีเลยทีเดียว​ มีพนักงานมาต้อนรับพร้อมช่วยยกกระเป๋า​ ที่นี่เป็นรีสอร์ทขนาดกลาง​ มีอยู่ประมาณ​ 30​ ห้องพัก​ ด้านหลังของรีสอร์ทติดทะเล​ มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่พร้อมบาร์เครื่องดื่ม​ ห้องแต่ละห้องจะอยู่ห่างกันพอสมควร​ และจะอยู่ถัดกันออกไปริมทางเดินไปสู่ด้านหลังรีสอร์ทที่เป็นทะเล​

เรานั่งสวดมนต์เรียงกัน​ 3​ คน​ บนเตียงใหญ่หันหลังเข้าหัวเตียง​ หันหน้าเข้าทีวี​ ตอนที่ฉันกำลังสวดมนต์อยู่นั้น​ ภาพผู้หญิงในชุดสีขาวผมยาวกำลังคลานออกมาจากใต้โต๊ะทีวีก็ผุดขึ้นมาบนหัวอย่างชัดเจน​ เหมือนกำลังฝันแล้วเห็นภาพอยู่ตรงหน้ายังไงยังงั้น​ ฉันรีบลืมตาขึ้นเพื่อเตือนสติตัวเองว่าฉันอาจจะคิดไปเอง​ แต่ภาพนั้นกลับยังมีให้เห็นเลือนลางบนตาของฉัน​ พร้อมกับเสียงดัง​ ก็อก.. ก็อก!! ที่ดังลั่นออกมาจากโต๊ะวางทีวีข้างหน้าฉัน​ ฉันขนลุกซู่และรู้สึกกลัวมาก​ รีบหลับตาสวดมนต์ต่อ​ สวดมนต์เสร็จเราก็เข้านอนกัน​ คุณพ่อก็กลับมาจากงาน​ ตอนนี้สถานการณ์ทุกอย่างเหมือนจะกลับสู่สภาวะปกติอีกครั้ง​ ตื่นเช้ามาเราออกจากห้องพัก​ ขับรถกลับกรุงเทพ​ คุณแม่มาเล่าให้ฟังทีหลังว่าเสียง​ ก็อก.. ก็อก!!  ที่ฉันได้ยิน​ คุณแม่ได้ยินทุกครั้ง​ แต่ไม่อยากให้ฉันกลัวจึงบอกว่าไม่มีอะไรหรอก​ และตอนตี​ 3​ แม่ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ​ เห็นชิงช้าที่ทำจากไม้หวายที่ตั้งอยู่ด้านข้างของทีวีไกวเบาๆ​ ไกวไปไกวมา​ ซึ่งตรงนั้นไม่ใช้ที่ที่โดนแอร์เลย​ ลมแอร์ก็ไม่น่าจะแรงขนาดพัดชิงช้าไม้หวายที่ค่อนข้างหนักให้ไกวไปไกวมาอย่างมีจังหวะได้​ หลังจากคุณแม่เข้าห้องน้ำเสร็จก็มานั่งบนเตียงและสวดมนต์อุทิศส่วนกุศล​ ทันทีที่คุณแม่เริ่มสวดมนต์ชิงช้าก็หยุดไกวทันที​ มันประจวบเหมาะมาก​

ฉันฟังที่คุณแม่เล่าแล้วยิ่งขนลุก.. ทุกวันนี้ฉันยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่​เลย​ แต่โชคดีที่เราพักกันเป็นครอบครัว​ เพราะถ้าฉันต้องพักที่ห้องนั้นคนเดียว​ ฉันคงต้องขอย้ายห้องกลางดึกแน่ๆค่ะ​ ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันเชื่อมากว่าสิ่งลี้ลับมีอยู่จริงเพียงแต่เราอาจจะอยู่กันคนละภพภูมิเท่านั้น​ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันประจวบเหมาะและชัดเจนมาก​ "สิ่งที่มองไม่เห็น​ ไม่ใช่ว่าไม่มีอยู่จริง" เหมือน​ลมที่ไม่มีตัวตนแต่เรายังสัมผัสถึงลมนั้นได้...ฉันเชื่อในเรื่องนี้จริงๆค่ะ

ขอบคุณภาพจาก www.pixabay.com