สูตรขนมดอกจอกของแม่ แก้พิษโควิด

บทที่ 3 ฝึกวิชา

วันหยุดสุดสัปดาห์ หลังจากซื้อวัตถุดิบการทำขนมดอกจอกเรียบร้อย ก็มุ่งหน้าไปหาแม่ พร้อมพิมพ์ขนมดอกจอกอันเก่า ที่แช่น้ำมะขามเปียกแล้ว จนเป็นสีทอง ตามที่แม่สั่ง หนึ่งวันเต็มของการฝึกวิชาจนกล้าแข็ง ผลลัพธ์คือจำนวนขนมดอกจอกอันมากมาย ที่แจกจ่ายไปตามบ้านต่าง ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง

บทที่ 4 งานเข้า

หนึ่งวัน หลังจากแจกจ่ายขนมดอกจอกที่หัดทำไป ก็มีกระแสตอบรับเป็นยอดสั่งจองมาอย่างล้นหลาม บ้านละห้าห่อบ้าง สิบห่อบ้าง รวมแล้ว หนึ่งร้อยห้าห่อ คุณพระ !! ดีใจสุด ๆ และแล้วการผลิตขนมดอกจอกเชิงธุรกิจ ก็เริ่มต้นขึ้น หลังจากวันนั้น ก็มียอดสั่งมาไม่มาก วันละห้าห่อบ้าง สิบห่อบ้าง ไม่สั่งเลยก็มี แล้วทำไงดีล่ะ

บทที่ 5 ขยายตลาด

ในเมื่อมีแต่คนข้างบ้านเป็นลูกค้า ยอดขายเลยลดลงเรื่อย ๆ ใครจะมากินขนมดอกจอกทุกวัน จึงจำเป็นต้องหาตลาดใหม่ กลุ่มเป้าหมายคือร้านขายของชำ และแล้วปฎิบัติการขยายตลาดจึงเริ่มขึ้น ขนมดอกจอก 200 ห่อ ถูกนำใส่รถและตะเวณไปตามร้านขายของชำต่าง ๆ ทั่วตำบล บางร้านตื่นเต้นมากเมื่อได้เห็นขนมดอกจอก บอกว่าไม่ได้กินมานานแล้วรีบเอาเลย บางร้านบอกว่าไม่มีใครกินหรอกสมัยนี้ เชยจะตาย  หลังจากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนแล้วทำให้หาข้อสรุปได้ว่า แม่ค้าพ่อค้าจะต้องเป็น เจนเนอร์เรชั่นเบบี้บูม เท่านั้นจึงจะรับขนมของเราไปขาย ฮ่าๆ