จากคนกลัวเเมวในวัยเด็กสู่ทาสเเมวในวัย25ขวบ!

จากคนกลัวเเมวในวัยเด็กสู่ทาสเเมวในวัย25ขวบ

Hi~ ค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆทาสเเมวทุกคน นี่เป็นบทความเเรกของการเล่าสู่กันฟังจากซันนะคะ

ต้องย้อนไปในตอนเด็กที่เริ่มจำความได้ ว่าซันเป็นคนที่กลัวเเมวมากๆ ความรู้สึกคือตัวมันนิ่มไป ขนเยอะ เเละยิ่งเวลาขู่เหมือนเสือไม่มีผิด บรื๊อ~ เเละด้วยน้องสาวคนกลางที่ชอบเเมวมากๆ มักจะเอาเเมวมาเล่นบนตัว เอามาเเหย่พี่เพราะรู้ว่ากลัว เคยโดนญาติเเซวว่าเกิดปีหนูถึงได้กลัวเเมว (ไม่น่าจะใช่มั้ง =-=^)

ซึ่งพอโตมาก็รู้สึกเฉยๆกับการกลัวเพราะถือคติที่ว่า “เเมวตัวนิดเดียวจะมาทำอะไรเราที่ตัวโตกว่ามันตั้งเยอะ “ เเต่ก็มีเหตุการณ์ครั้งนึงได้เป็นจุดเปลี่ยนจากการกลัว เป็นการตกหลุมรักเจ้าสี่ขา ขนยาวปุกปุย ที่จู่ๆก็หลวมตัวมาเป็นทาสเเมวโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ในวันนั้นจะต้องไปนอนบ้านเพื่อนสาวคนหนึ่งชื่อว่า ”ย้ะ” ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ เหตุผลที่ต้องบ้านย้ะนั้นเพราะบ้านมันใกล้กับสถานที่เพื่อที่สอบ ในใจก็หวั่นๆว่าจะนอนบ้านย้ะได้ไหมนะ? เพราะบ้านนี้เลี้ยงเเมวตั้ง5 ตัว เเต่ถ้าไม่นอนตอนเช้าก็เดินทางไปสอบสายเเน่ๆ จึงใจดีสู้เสือ เอาน่าเเค่คืนเดียวจะไปยากอะไร

ในใจกรี๊ดร้องเเต่ไม่กล้าลุกหนีกลัวมันตะปบเอา เเต่ผิดคาด มิกิเอาหน้าอ้วนนั่นมาเกยที่เท้า พร้อมกับสายตาบ๊องเเบ๊ว มันพยายามอ้อน เอาหัวมุดถูไถตัวซัน จนเป็นซันเองที่เอามือไปเกาคางให้อย่างงงๆ มิมิครางออกอย่างพอใจก่อนที่จะโดดมานั้งบนตัก ยอม ซันหยุดยกมืออกจากตัวมิกิ เหมือนน้องจะไม่พอใจ พร้อมมองหน้าเหมือนจะบอกว่า “เกาคางต่อสินังนุด”

ย้ะออกจากห้องน้ำก็ตกใจว่ามิกิมานอนบนตัวซันได้ยังไง  เเล้วทำไมถึงไม่ร้องโวยวายไม่ผลักมิกิ อย่าว่าเเต่ย้ะมันสงสัยเลยตัวซันเองก็สงสัยเหมือนกัน =_=^ เราทั้งสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน หรือว่านี่จะเป็นบุพเพอาละวาดของซันกับเเมว

ย้ะเล่าว่ามิกิไม่ค่อยชอบเข้าหาใครเลย เเม้เเต่ย้ะเองที่เป็นเจ้าของ เเต่เเปลกมากที่วันนี้มาเดินมาหาซัน เเละซันก็ไม่ได้กลัวมันเอาเข้าจริงๆเเมวก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นเเต่ตอนเด็กเราอาจจะฝังใจอะไรสักอย่างกับเเมวเลยกลัว คืนนั้นมิกินอนบนเตียงกับซันจนเช้า เเถมตอนกลับมีเเอบมาส่งด้วยนะ อ่า ~ เริ่มหลงรักเจ้าสี่ขาขนนิ่มตัวนี้เเล้วสิ

หลังจากวันนั้นไม่ว่าอะไรก็คิดถึงเเมว มีมเเมว เข้ากลุ่มคนเลี้ยงเเมว ติดตามเพจเเมว นั่งหัวเราะได้เป็นวันกับคลิปเเมวตลกๆ เจอเเมวที่ไหนก็จะจับอยากจะเล่นด้วย จนเกิดความคิดอยากเลี้ยงเเมว เเต่ด้วยตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่น่าพร้อมมีภาระเลี้ยงดูอะไรให้ดีเลยพับโปรเจ็คนั้นเอาไว้ในใจ เเต่ก็มีหาข้อมูลสายพันธ์ุในใจไว้บ้างเเล้ว พร้อมตั้งชื่อรอว่า “ซินซิน” เป็นภาษาจีนเเปลว่าหัวใจ

เเต่เเล้ววันหนึ่งไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้เข้ากลุ่มคนเลี้ยงเเมว ทีเเรกก็กะว่าจะดูให้สบายใจไปงั้นเเหละเเต่ดันถูกชะตากับเเมวน้อยตัวนึง เเล้วก็ไม่รอช้าที่จะทักไปหาเจ้าของน้องทันที

เหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก ทักเจ้าของเเมวไปตอนเที่ยงตอนบ่ายสองก็โอนค่าเทอมทันที (งงมาก) ได้น้องมาในราคา9k ตอนนั้นคิดว่าราคาสูงเเต่ก็ชอบหลงรักน้องไปเเล้ว เอาเลยละกัน จัดการสั่งกรง ที่นอน อุปกรณ์สำหรับน้องเเมวในวันนั้นทันที เเต่ด้วยความไม่พร้อมของสถานที่จึงฝากเจ้าของเก่าไว้2วัน เเละเเล้วก็ถึงวันที่จะต้องส่งตัวน้องมา ต้องบอกไว้ก่อนว่าฟาร์มของน้องอยู่สุราษ เเต่ซันอยู่สตูล ฉะนั้นน้องจึงต้องนั่งรถตู้โดยสารมาสองต่อคือจากสุราษลงหาดใหญ่ เเละหาดใหญ่มาสตูล วันนั้นใจตุ่มๆต่อมๆ ว่าน้องจะรอดไหม จะโอเคไหม จะร้องดังรึเปล่า จะถึงตอนไหน เเต่ปรากฏว่า พอรถตู้มาถึงน้องนั่งตาเเป๋วในตะกร้า คนขับบอกว่าตัวนี้เก่งนะไม่ร้องเลยตลอดทางมา ไอ้เราก็ห่วงเกือบตาย ทันทีที่เจอหน้ากันคือกรี๊ดออกมาเลยค่ะ น่ารักไม่ไหว ซินซินลูกรักของมี๊

คืนนั้นคือนอนไม่หลับเลยค่ะ ทุกคนอาจจะสงสัยเเล้วที่บ้านละ ไม่ว่าอะไรหรอ?? จริงๆไม่ได้บอกใครเลยค่ะว่าเลี้ยง ทุกคนในบ้านเห็นกันก็คืนนั้นเลย ย่านี่เเทบจะเป็นลมพอรู้ราคา เเต่ก็ยอมให้เพราะน่ารักของซินซิน มีรูปประกอบด้วยนะคะว่าคลั่งรักซินซินเเค่ไหน

ตั้งเเต่วันนั้นเป็นต้นมา บ้านเราก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมีเสียงหัวเราะของการเห็นท่าทางตลกของซินซินเเทบทุกวัน  เเค่นอนยังน่ารักเลย เราพยายามหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อที่จะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด เเต่ด้วยความเลี้ยงครั้งเเรกเห็นอะไรเเปลกๆ ก็จะเลิ่กลั่กหน่อยๆ อย่างเช่นน้องสำรอกขนครั้ง ซันนี่รีบโทรหาหมอเลย สรุปเเค่สำรอกขน ท่าอ้วกขนาดนั้นก็ตกใจสิ

รูปนี้ตอนอายุ 5เดือนค่ะ เราเลี้ยงระบบปิด100%เเต่มีพาน้องออกมาเดินเล่นขี่รถเล่นบ้าง

เเละรูปนี้ตอน7เดือน3สัปดาห์ ทำหมันเรียบร้อย ตอนเเรกคิดว่าจะผสมพันธุ์ให้น้องท้องสักครอก เเต่คิดว่าเราไม่น่าจะเลี้ยงเเมวเด็กเเละเเม่เเมวไหว เเละคิดว่าการทำหมันเป็นการทำให้สุขภาพน้องดีขึ้นด้วย อยู่กับเราได้นานขึ้นเลยตัดสินใจทำ

ไว้คราวหน้าจะมาเล่าประสบการณ์ทำหมันน้องนะคะ สุดท้ายนี้ขอฝากพี่ๆน้องๆ เพื่อนๆ ก่อนที่คิดเลี้ยงอะไรควรคำนึงถึงว่าเราพร้อมเเล้วจริงๆที่จะมีภาระ พร้อมที่จะเลี้ยงดูเขาให้รอดปลอดภัยได้นานเเค่ไหน รักอย่างเดียวอาจจะไม่พอ เเต่ต้องมีความใส่ใจเเละความรับผิดชอบเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ ด้วยรักเเละห่วงใยจากมี๊ของซินซินค่ะ

เครดิตภาพทุกภาพเป็นของผู้เขียนทั้งหมด

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !