“ช้อย” หมาจรจัดที่น่ารักที่สุดในโลก

“ช้อย” ชื่อนี้ฉันไม่ได้ตั้ง …

เมื่อ3ปีที่แล้ว ฉันได้รับข้อความว่า “สนใจเลี้ยงหมาเพิ่มมั้ยพี่?”เมื่อกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไปว่า “ไม่” เพราะส่วนตัวที่บ้านก็เลี้ยงหมาอยู่จำนวน9 ตัวอยู่แล้ว จึงไม่อยากรับภาระเพิ่มเข้ามา เพราะค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงในการเลี้ยงหมาแต่ละตัว ไหนจะค่ายาหยอดเห็บ ไหนจะค่ารักษาพยาบาล ไหนจะค่าวัคซีนแต่ละตัว ซึ่งในตอนนั้น พอได้อ่านข้อความที่คล้ายกับว่าจะต้องมีสมาชิกเพิ่ม ก็รีบตัดบทว่า “ไม่จ้า” แต่ก็ได้แค่คิดในใจ เพราะสมองกับมือในการตอบกลับไม่สัมพันธ์กัน ทันใดนั้น ก็มีอีกข้อความเด้งขึ้นมา และเมื่อเปิดดูก็เห็นรูป เจ้าหมาน้อยตัวสีขาว ขนสั้น ตาแป๋วแหว๋ว มีขนสีดำรอบตาข้างขวา มองดูคล้ายหมาพันธุ์ แจ็ครัสเซลส์ แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่ปักใจที่อยากจะเลี้ยง เพราะดูรีวิวแล้ว บ้านน่าจะพังแน่นอน และ ที่สำคัญคือ ลูกที่อยู่ที่บ้าน ก็มีแค่พันธุ์ ปอม และ ชิวาวา ซึ่งก็กลัวที่จะกัดกัน … และไม่ทันที่จะพิมพ์ตอบกลับข้อความใดไป “เลี้ยงช้อยเถอะนะพี่มันน่าสงสาร” แค่ภาพและข้อความชื่อที่ส่งมาให้นั้น ก็ยิ่งทำให้ลังเลหนักเข้าไปอีก ถึงแม้จะสงสารหมาช้อยมากเพียงใด แต่พื้นที่บ้านและกำลังที่จะเลี้ยงนั้นช่างน้อยเหลือเกิน ฉันเริ่มคิดหนัก และต้องปรึกษาเจ้าของบ้าน เพราะต้องคำนึงถึงเพื่อนบ้านด้วยเช่นกัน แค่เสียงเห่าจากลูกๆฉัน ก็สร้างความรำคาญมากพอแล้ว คือ กว่าจะลงตัว ลูกหมาทำตัวน่ารัก ก็ต้องฝึกต้องสอนใช้เวลาพอสมควรเช่นกัน …

“ช้อย” เกิดมาเพื่อกิน

ช้อยกินทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เศษกระดาษ และด้วยความที่ช้อยเป็นลูกหมา ช้อยก็เลยกินไม่เลือก กินรองเท้า กินพรมเช็ดเท้า กินเศษใบไม้ คือ กินได้หมด ที่พบเจอ แต่ แต่ แต่ ช้อยไม่กินอาหารหมา !!!!! แต่จะว่าไปช้อยก็อาจจะเป็นหมาบ้านธรรมดา ที่ต้องการข้าวคลุกน้ำปลาหรือปล่าว … ซึ่งตอนนี้ เรื่องอาหารการกิน ก็เริ่มสร้างความหนักใจกับตัวดิฉันไปอีก ช้อยจะกินอะไรก็ได้ แต่ช้อยต้องกินอาหารที่เราเตรียมไว้ให้ด้วย ซึ่งช้อยไม่กิน …

“ช้อย” มีพบก็ต้องมีจาก

หลังจากที่ต้องอดทนกับพฤติกรรมที่น่ารักของช้อยมาได้ 3 วัน ทางดิฉัน จึงได้ตัดสินใจหาบ้านใหม่ที่พร้อมสำหรับพื้นที่และคนเลี้ยงดูใหม่ ให้กับหมาช้อยที่น่ารัก และ ช่างโชคดีมากๆที่ดิฉันมีกัลยาณมิตรที่ดี ทำให้มีคนรับเลี้ยงดูช้อย และบ้านใหม่ของช้อย ก็กว้างมาก มีสนามหญ้า มีเพื่อนมากมาย ช้อยไม่เหงาแล้ว แต่ทางฉันเอง ก็คงคิดถึงเจ้าหมาช้อยหน้าทะเล้น ที่ทำให้แต่ละวินาทีของการเลี้ยงดูนั้นยาวนานเหลือเกิน …

“ช้อย” กับร่างใหม่

หลังจากที่ไปส่งช้อย เข้าบ้านใหม่ ก็ได้ยินวีรกรรมมากมายจากเจ้าของใหม่ ช้อยได้กินอาหารที่ต้องการ ช้อยได้วิ่งเล่น ช้อยได้เห่าเต็มที่ และช้อยก็ดูมีความสุขมากๆ บางครั้งฉันก็มองช้อยเป็นหมา บางครั้งก็เป็นหมู ฮ่าๆ

“ช้อย” กับความทรงจำ

หลังจากนั้นกี่ปี ก็จำไม่ได้เหมือนกัน ช้อยโตเป็นหนุ่ม ร่างอ้วนท้วมอยู่ช่วงนึง หลังจากนั้นก็เริ่มซูบผอม ได้ข่าวจากคนที่เลี้ยงดูช้อยมาอย่างดีว่า ช้อยเป็นหมาที่น่ารัก แม้แรกๆมาจะซนเหลือเกิน แต่ ช้อยเป็นหมาที่รู้เรื่อง เป็นที่รักของเจ้าของใหม่มาก แต่ ช่วงชีวิตสั้นๆที่มีความสุขของช้อย ก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะ บ่ายวันหนึ่ง หลังจากที่เจ้าของใหม่กลับบ้านมา ก็พบว่าช้อย ได้จากเธอไปแล้ว ช้อยนอน ตัวแข็ง น้ำลายฟูมปาก ซึ่งเหตุการณ์ที่ช้อยต้องจากเราไปนั้น ก็ไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงได้ บ้างก็สันนิษฐานว่า ช้อยโดนยาเบื่อ บ้างก็คิดว่าช้อยป่วยตาย เพราะชอบกินทุกอย่าง กระเพาะ อาจจะย่อยอาหารลำบาก แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับช้อย ก็อยากให้ช้อยไปอยู่บนสวรรค์ เรื่องราวของช้อย จะยังคงจำติดอยู่ในความทรงจำ ตลอดไป …

Cre.ภาพถ่ายเองโดย Bunthadid