อื่นๆ

หนุ่มนักโบกกับสาวขี้บ่น (Book review)

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
หนุ่มนักโบกกับสาวขี้บ่น (Book review)

ชื่อเรื่อง: หนุ่มนักโบกกับสาวขี้บ่น

ผู้เขียน สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก,ตุ้มพุทรา,วายร้ายสีแดง

คำโปรย: แด่วิญญาณเสรีของคนหนุ่มสาว -สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก แล้วคนเฒ่าคนแก่ที่มีวิญญาณเสรีล่ะ - ตุ้มพุทรา แล้วชั้นล่ะยะ...ใครจะรับผิดชอบ - วายร้ายสีแดง

ปกหลัง: ในวันที่เราได้รถเร็ว ขณะนั่งบนกระบะก็จะมีมือที่โบกไหวๆ ล่ำลาตะวันอย่างคนได้ใจ แต่ถ้าโชคไม่ดีนัก หนุ่มสาว ข้างถนนจะภาวนาขอให้อาทิตยอยู่กับขอบฟ้านานอีกสักหน่อยหรือหากวันนั้นเป็นวันที่เรานอนเขลงอยู่ริมหาดใดหาดหนึ่ง หัวใจก็จะพองโตราวกับได้ดื่มดวงอาทิตย์ หลายครั้งที่ดวงอาทิตย์ทำให้ฉันคิดถึงคนที่บ้านและชั่งใจกับการออกมาผจญภัยในครั้งนี้ การตัดสินใจเพียงพริบตาเดียวกับสร้างประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ให้กับชีวิต

1เรื่องย่อ: เรื่องราวการเดินทางจากกรุงเทพ กลับเกาะสมุย ที่เกือบเป็นเรื่องจริงทั้งหมดของเหล่านักโบก ที่ต้องการทดสอบน้ำใจผู้คนบนท้องถนน แบบสบายกระเป๋า กลุ่มนักโบก ตะลอนไปอ้างแรม หลากหลายที่นอน ทั้งอ่างเก็บน้ำ หน้าห้องน้ำ ศาลาริมทาง บ้านคนเพิ่งรู้จัก หรือกองห่วงยางริมทะเล ไปสัมผัสลมทะเลกันให้ฉ่ำปอด ร่วมเดินทางหลายร้อยกิโลเมตร บนหลังรถกะบะ ในรถเก๋ง ยันสิบล้อ ให้ลมเวลารถวิ่งเร็วๆ กระแทกหน้า สนุกสนานไปกับขบวนนักโบก  เรื่องราว แบ่งเป็น 3 ผลัด ของ 3 นักเขียน ผลัดแรก สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก 1 ในนามแฝงของ ศุ บุญเลี้ยง เล่าเรื่องราวจากกรุงเทพ ไปเกาะสมุย ผลัดสอง ตุ้มพุทรา เล่าเรื่องราว ในเกาะสมุย  ผลัดสุดท้าย วายร้ายสีแดง เล่าเรื่องราวขากลับจากสมุย กลับกรุงเทพ เรียงร้อยเรื่องราวของ 3 นักเขียน ที่สไตล์แตกต่าง แต่กลมกลืนกันพอดี

Advertisement

Advertisement

2ในมุมผู้อ่าน: หลังอ่านจบ ฉันย้อนกลับมาอ่านคำนำ อ้าวเฮ้ย! 'เปี้ยม' พระเอกคนหนึ่งของเรื่อง ที่ทางผู้เขียนขอยืมชื่อและนิสัยของเค้ามาใช้ทั้งทั้งที่เค้าไม่ได้ไป กลายเป็นตัวชูโรงที่ฉันชอบความซื่อ หลายครั้งที่ขำความเป็นเปี้ยม แต่จริงๆ แล้วเปี้ยมไม่ได้ไปด้วย ถ้าเรื่องนี้ไม่มีเปี้ยมคงลดทอนความตลกลงไปไม่น้อย

หลายปีต่อมา ฉันได้ไปเที่ยวเกาะสมุย แค่คิดว่ามาสมุยคราวนี้จะมีโอกาสไปเห็นศาลาลุงพร แหล่งพำนักช่วงนึงของคณะนักโบก และเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่เหมาะกับดูท้องฟ้า เปลี่ยนสี ที่ไม่เคยเหมือนกันสักวัน  ขณะรถตู้จอดแวะซื้อหอยนางรม โลกกลม ที่จอดหน้าบ้านบุญเลี้ยงพอดิบพอดี มารู้ตัวอีกทีฉันก็วิ่งแจ้นเข้าไปหาศาลาลุงพร โชคดีเจอแม่พี่จุ้ย แกบอกเจอแฟนหนังสือ แฟนเพลงพี่จุ้ยมาที่บ้านอยู่บ้าง เลยไม่ตกใจเท่าไหร่ น่าเสียดายที่มีนักท่องเที่ยวพักอยู่ (ตอนนั้นศาลาลุงพรเปิดเป็นโฮมสเตย์) ฉันเลยได้เดินชมห้องสมุดแค่นั้น เพียงแค่นั้นความรู้สึกก็พองโต เหมือนได้ไปเที่ยวตามรอยซีรี่ส์เกาหลี

Advertisement

Advertisement

3บทสรุปทิ้งท้าย :ให้คะแนน : 4/5

สิ่งที่ฉันค้นพบได้จากทริปนักโบก ความสุขที่สุดหาใช่ถึงปลายทาง คือความสุขระหว่างทางที่ได้เดินทางต่างหาก อาจแปรเปลี่ยนเป็นความทรงจำแสนหวาน หรือมิตรภาพอันอบอุ่น  สิ่งที่ดีที่สุดในเล่มนี้:เป็นไกค์บุ๊คแนะนำที่เที่ยว สไตล์คนพื้นถิ่น เหมาะกับไปหย่อนใจ ละเลียดเดินทาง คัดสรรเรื่องราวสนุกมาให้เพลิดเพลิน ทั้งขำขัน และปลื้มปลิ่มกับมิตรภาพ สิ่งที่แย่ที่สุด:เรื่องราวผ่านมาหลายปี ทำให้ไม่อัพเดทเส้นทางการเดินทาง และสถานที่อาจเปลี่ยนแปลงสภาพตามกาลเวลา  ทิ้งท้าย: สนุก จนวางไม่ลง อ่านจบถึงขั้นอยากแบกเป้ไปโบกรถ รับลมทะเลที่เกาะสมุย กันเลย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์