เรื่องเล่า...ศาลพี่

            เรื่องเล่า “ศาลพี่” เป็นเรื่องที่เล่าสืบต่อกันมารุ่นสู่รุ่นเรื่องเกิดขึ้นในวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ วิทยาลัยนี้ตั้งอยู่แถวชานเมือง ห่างไกลจากผู้คนเป็นจำนวนมาก ล้อมรอบไปด้วยสวนยาง ไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรผ่านไปมา และแทบจะไม่มีใครรู้จักที่นี่ ต้องเป็นคนในพื้นที่เท่านั้นถึงจะเคยได้ยินชื่อ เรื่องเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ตอนนั้นวิทยาลัยนี้มีนักศึกษาไม่ถึง 200 คน เป็นวิทยาลัยขนาดเล็ก นักศึกษาทุกคนได้พักในหอในทำให้ทั้งวิทยาลัยรู้จักและสนิทกันแทบจะทุกคน

            เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดเมื่อวันที่ 12 สิงหาคมซึ่งตรงกับวันแม่ ในปีนั้นส่วนใหญ่นักศึกษาจะกลับบ้าน เหลือเพียงบางส่วนที่ไม่กลับบ้าน นักศึกษาที่เหลือจึงชวนกันไปเที่ยวกลางคืนที่ผับแห่งหนึ่งในจังหวัด คืนนั้นเป็นคืนที่สนุกสนาน ต่างคนต่างสนุกไปกับเสียงเพลงและเครื่องดื่มมึนเมาพอถึงเวลาผับปิดก็พากันไปต่อที่ตลาดกลางคืน หาอะไรทานเพื่อให้สร่างเมาก่อนขี่รถกลับ เวลานี้ก็ประมาณตีสามตีสี่แล้ว ได้เวลาพอสมควรก็พากันกลับมาที่หอพัก ขี่มอเตอร์ไซค์ซ้อนท้ายกันกลับมา บางคันก็ซ้อนสาม บ้างคันก็ซ้อนสอง บรรยากาศในวันนั้นเงียบสงัด ทางกลับวิทยาลัยก็วังเวงเหมือนเช่นเคย ทุกคนจึงรีบขี่รถด้วยความเร็วเพื่อรีบกลับไปหอ พอขี่มาถึงสี่แยกไม่ทันจะได้มองซ้ายมองขวา หรือสัญญาณจราจร ก็ขี่ผ่านแยกมาโดยไม่ทันเห็นรถบรรทุกที่กำลังขับมาด้วยความเร็วสูง รถบรรทุกวิ่งชนปะทะกับร่างหญิงสาวสองคนที่ขี่รถตัดหน้า หญิงสาวทั้งสองถูกชนอย่างเต็มแรง มีหญิงสาวรายหนึ่งร่างติดกับล้อรถบรรทุกถูกรถบรรทุกลากยาวไปหลายเมตร ร่างที่เหลือแทบจะไม่มีชิ้นดี ส่วนหญิงสาวอีกรายก็กระเด็นไปชนกับขอบฟุตบาทอย่างแรงทำให้สมองของเธอกระจาย ถ้าเธอสวมหมวกกันน๊อตอาจจะไม่มีภาพที่น่าสยดสยองเช่นนี้ 

             หลังจากวันนั้นทุกคืนใครที่เดินผ่านห้องนี้ บางครั้งจะได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงดังออกมา ทั้งที่ไฟในห้องปิดและมีลูกกุญแจล็อคประตูหน้าห้อง บ้างก็มีคนเห็นเธอยืนอยู่ที่หน้าระเบียง แต่มีเรื่องนึงที่น่ากลัวมากเรื่องนี้เกิดขึ้นกับรูมเมทของหญิงสาวที่เสียชีวิต รูมเมทได้ย้ายไปนอนห้องเพื่อนอีกคนเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะมาหลอก คืนแรกที่ไปนอนห้องเพื่อนได้ยินเสียงเคาะประตู พร้อมเสียงของหญิงสาวตะโกนเรียกชื่อของรูมเมทให้กลับห้องเป็นอย่างนี้เกือบอาทิตย์ คนทั้งหอต่างหวาดกลัว ผู้อำนวยการจึงจัดทำบุญครั้งใหญ่หลังจากนั้นสถานการณ์ก็ดีขึ้น ไม่มีใครพบเห็นผีหญิงสาวอีก

            จนกระทั้งวันหนึ่งอาจารย์ที่เคยสอนหญิงสาวที่เสียชีวิต เธอได้พอเจอกับดวงวิญญาณของหญิงสาวทั้งสองกอดคอกันร้องไห้ และมีชาวบ้านแถวนั้นที่ผ่านไปมาสี่แยกนี้ก็พบเจอดวงวิญญาณเช่นกัน ด้วยความที่รักและห่วงใยลูกศิษย์ของอาจารย์จึงเชิญดวงวิญญาณของหญิงสาวทั้งสองคนมาไว้ในศาลที่วิทยาลัย เรียกศาลนี้ว่า “ศาลพี่” ศาลนี้ถูกสร้างขึ้นและอยู่มาจนถึงปัจจุบัน