ปลาหางนกยูง (ตอนที่ 3 ปัญหาเลือดชิด)

เวลาผ่านไปประมาณ 1 ปี ตอนนั้นพ่อแม่ปลาหางนกยูงตายไปแล้ว แต่ลูกปลาหางนกยูงที่โตขึ้นมาก็มีลูกเรื่อยๆ จนเยอะพอสมควร จึงไม่ได้แยกลูกปลาออกไปเลี้ยงแล้ว ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่อยู่บ่อเดียวกัน ผมเริ่มสังเกตว่าสีปลาหางนกยูงก็เริ่มไม่สวย เริ่มสีซีดลง ครีบต่างและหางเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ ผมยังคิดว่าปลาหางนกยูงมันอาจยังโตไม่เต็มที่ แต่พอเลี้ยงไปเรื่อยๆ ปลาหางนกยูงสีก็หายหมด บางตัวก็พิการ ตอนนั้นยังคิดว่าผมเลี้ยงไม่ดี ให้อาหารไม่ดีหรือเปล่า ยังไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่

พอโตมาจึงรู้ว่า มันเกิดจากเลือดชิด เพราะปลาหางนกยูงมันผสมพันธุ์กันในสายเลือดเดียวกันวนไปวนมาจนทำให้ยีนด้อยแสดงออกมา จริงๆแล้วการเพาะปลาหางนกยูงควรเริ่มจากพ่อแม่ปลาที่สายเลือดนิ่งแล้ว แต่อยู่ต่างสายกัน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาเลือดชิด และเมื่อขยายพันธุ์ไปสักระยะหนึ่ง ก็ควรมีการนำปลาหางนกยูงที่เลือดนิ่งแล้วที่อยู่ต่างสายมาผสมพันธุ์กัน เพื่อถ่างสายเลือดให้ห่างออกไป โดยที่ยังคงลักษณะและสีตามที่เราต้องการไว้ หรือถ้าเลี้ยงไว้ดูเล่นถ้าเลี้ยงสักระยะควรมีการปลาหางนกยูงจากที่อื่นมาเลี้ยงเพิ่ม เพื่อถ่างให้เลือดปลาหางนกยูงห่างกันออกไป ลูกปลาหางนกยูงจะได้คงความสวยงามต่อไปเรื่อยๆ ครั้งหน้าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ติดตามกันได้ครับผม ถ้าสนใจอ่านเรื่องปลาหางนกยูงตอนอื่นๆ คลิกตาม Link ได้เลยครับ ( ปลาหางนกยูง ตอนที่ 1 , ปลาหางนกยูง ตอนที่ 2 )