ถึงโลกมืดมิด...ชีวิตก็ยังสดใส

ผู้เขียนรู้จักกับยายคนหนึ่ง อายุย่างเข้า 85 ปีแล้ว ปัจจุบันสายตาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เหมือนเดิม แต่ยายก็เป็นคนอารมณ์ดีอยู่เสมอ ยิ่งมีคนไปหา ไปพูดคุย หรือมีคนพาไปบ้านคนอื่นบ้าง ยายจะรู้สึกดีเป็นพิเศษ แม้จะมองไม่เห็นอะไรก็ตาม ยายต้องใช้ชีวิตแบบนี้มาเกือบ 10 ปีแล้ว ที่ต้องอยู่ในโลกของความมืด จะมองเห็นได้ก็ในเพียงความฝันเท่านั้น พอตื่นขึ้นมาก็มองไม่เห็นเหมือนเดิม

ที่บ้านของยายอยู่กับลูกสาววัย 50 กว่าปีคนหนึ่งที่คอยดูแลเป็นหลัก เวลาที่ลูกสาวไม่อยู่ ยายก็สามารถอยู่ได้ด้วยตนเอง เพราะเวลาจะเข้าห้องน้ำ จะมีเชือกสายหนึ่งให้ยายได้ค่อยๆ สัมผัส ค่อยๆ เดินรูดตามเชือกไปจนถึงห้องน้ำ ยายทำจนเคยชินเหมือนกับคำพูดที่ว่า "หลับตาก็ยังทำได้" ส่วนเวลาทานข้าวก็จะเป็นช่วงเวลา มีลูกหลานคอยทำให้เป็นปกติ หรือมีขนมทานเล่นใกล้ๆ ตัว

โลกของยายอาจจะมืดมิด แต่ชีวิตของยายยังสามารถเป็นกำลังใจให้ลูกหลาน เป็นพลังให้ผู้อื่นได้และทำความดีได้

เราไม่อาจเข้าถึงความรู้สึกและเป็นอยู่ของยายได้จริงๆ อย่างมากก็แค่จินตนาการ เราก็รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องอยู่กับความมืดตลอดเวลา อยากมองเห็น อยากทำอะไรก็ทำไม่ได้ การได้พูดคุยกับผู้อื่น จึงเป็นความสุขและกำลังใจที่ยิ่งใหญ่แล้ว

ดังนั้นการที่มีผู้สูงอายุ มีผู้ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ หรือไม่สามารถได้ยินเสียงอะไร จึงต้องการกำลังใจและการเอาใจใส่อย่างมาก ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ อย่าได้ละเลยหรือไม่สนใจพวกเขาเลย เพราะถือว่าเป็นอีกช่วงเวลาที่ดีที่เราจะได้ดูแลและตอบแทนคุณท่านได้อย่างเต็มที่ในวันที่ความสามารถของท่านลดลงไปแบบนี้ เพราะวันหนึ่งหากเป็นตัวเราก็ต้องการสิ่งเหล่านี้ด้วยเช่นกัน

ทุกภาพประกอบ โดยผู้เขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !