อื่นๆ

เรื่องจำในเรือนจำของฉัน EP.1: 1วัน เหมือน 1ปี

104
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เรื่องจำในเรือนจำของฉัน EP.1: 1วัน เหมือน 1ปี

แล้ววันนี้ของผมก็มาถึง หลังจากศาลชั้นต้นตัดสินในข้อหาคดี "ลักทรัพย์ ศาลยกมา 2 ปี แต่รับสารภาพจึงลดโทษให้กึ่งหนึ่งเหลือเป็นเวลา 1 ปี โดยไม่รอลงอาญา" ในตอนนั้นผมถูกนำตัวลงไปที่ใต้ถุนศาลเพื่อกักขังไว้ระหว่างรอการทำเรื่องประกันตัวผมนั่งรอเกือบทั้งวันในความคิดตอนนั้น 1วัน ทำไมมันช่างเหมือน 1ปี เลยนะครับ เกือบค่ำวันนั้น ผมได้รับการประกันตัวโดยใส่กำไลข้อเท้า(EM) ออกมาเพื่อสู้คดีในชั้นอุทธรณ์ โดยใช้เวลาประมาณ 5-6 เดือน เพื่อรวบรวมหลักฐานในการต่อสู้คดี จนมาถึงวันนี้ 29 กรกฎาคม 2563 เป็นวันที่ศาลอุทธรณ์นัดฟังคำตัดสินซึ่งผลก็คือ "ศาลอุทธรณ์ตัดสินยืนตามศาลชั้นต้น"

วันพิพากษาตัดสิน

หลังสิ้นคำตัดสิน ผมได้แต่ตัวชาและสมองผมบัดนี้มันตื้อไปหมดแล้ว แม่ผมร้องไห้ในขณะที่เจ้าหน้าที่เข้ามาใส่กุญแจมือผมและกำลังจะนำตัวผมลงไปด้านล่างของศาลเพื่อกักขัง ในระหว่างนี้สามารถทำเรื่องประกันตัวได้ซึ่งหลักทรัพย์ในการประกันตัวครั้งนี้ของผมต้องเป็นเงินสด 150,000 บาท ซึ่งผมเองได้แต่นั่งมึนและนึกถึงหนทางต่างๆ ว่าแม่ผมจะมีหนทางไหนเพื่อจะหาเงินจำนวนนี้มาประกันตัวผมออกไปได้

Advertisement

Advertisement

เรือนจำซึ่งสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนก็มาถึง เป็นเวลากว่า 5-6 ชม.ที่นั่งในที่กักขังผมเฝ้ามองคนที่ได้รับการประกันตัวทยอยกลับบ้านไปเรื่อยๆจนเหลือกันอยู่ไม่ถึง 10 คน ขณะนี้เวลา 16.00 น.เจ้าหน้าที่เข้ามานับตัวผู้ที่กักขังอยู่ ตามด้วยการถือกุญแจข้อเท้าเข้ามาตามจำนวนคนในนั้น เพื่อเตรียมตัวขึ้นรถที่กำลังถอยเข้ามารับพวกผมไปที่ใดที่หนึ่ง เวลานี้ศาลกำลังจะปิดและแน่นอนผู้ที่ไม่สามารถทำเรื่องประกันได้แบบพวกผมนั้นจะต้องถูกส่งตัวเข้า "เรือนจำ" !!!!

ช่วงเวลาที่นั่งรถไปเรือนจำนั้น น้ำตาของผมค่อยๆไหลออกมาและยังไม่เชื่อตัวเองว่ามันคือความจริง ครู่หนึ่งรถยนต์ก็นำพวกผมมาถึงปลายทาง ที่นั่นคือ "เรือนจำกลางจังหวัดกาญจนบุรี" นั่นเอง ผมค่อยๆก้มหน้าก้มตาเดินลงจากรถเพราะไม่ถนัดเนื่องจากใส่กุญแจข้อเท้าอยู่ ซึ่งด้านล่างมีเจ้าหน้าที่รอรับอยู่แล้ว เจ้าหน้าที่สั่งให้จัดแถวนับยอด ตามด้วยการตรวจค้นสิ่งของที่ผิดกฏเรือนจำ เสร็จแล้วจึงสั่งผมให้ค่อยๆเดินเข้าไปข้างในซึ่งที่นั่นเรียกว่า "แดนกักขัง" (เป็นที่สำหรับนักโทษใหม่ที่เพิ่งเข้ามา) พร้อมกับหยิบชุดสีลูกวัวชุดใหม่มาให้ผมเปลี่ยนซึ่งนั่นคือชุดแบบเดียวที่ผมจะต้องใส่ตลอดระยะเวลา 1 ปี ต่อจากนี้ เปลี่ยนชุดแล้วเจ้าหน้าที่ก็ทยอยถอดกุญแจข้อเท้าเพื่อให้ผมได้เข้าห้องขังหรือเรียกอีกชื่อว่า เรือนนอน

Advertisement

Advertisement

กำแพงสูง

ในห้องขังนั้นมันช่างเป็นบรรยากาศที่ ทึบ อึดอัด มีกลิ่นแปลกๆคงเรียกว่ากลิ่นคุก ใช่แล้วที่พูดมามันคือการขาดอิสรภาพไงหล่ะครับเวลาในนั้นมันช่างเดินช้า กว่าจะผ่านไปแต่ละชั่วโมงมันช่างแสนทรมาน ราวกับ 1 ชั่วโมง เป็น 1 ปี เลยก็ว่าได้ คิดจะหลับก็หลับไม่ลงในสมองครุ่นคิดถึงเรื่องที่จะทำนู่นนั่น อาจเป็นเพราะมันยังไม่ทันได้เตรียมใจที่จะต้องเข้ามาอยู่ในนี้ ผมกินข้าวแทบไม่ได้ กินแค่กันตาย คราวละ 3-4 คำ แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า "ตรอมใจ" เรือนจำ

สุดท้ายอยากขอฝากข้อคิดถึงผู้อ่านทุกท่านขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีสติไม่ตั้งอยู่บนความประมาทประพฤติตนให้ถูกต้องตามกฎหมายผมจึงอยากแชร์เรื่องราวประสบการณ์ตรงของผมเองให้ทุกท่านได้รับรู้ถึงความรู้สึกหากต้องเข้าไปใช้ชีวิตในเรือนจำว่ามันทุกข์ทรมานขนาดไหนและจงรู้จัก "ผิดจำย้ำคิด" กันให้มากๆนะครับ

Advertisement

Advertisement

ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านโปรดติดตามอ่านได้ต่อในEPหน้านะครับยังมีเรื่องราวให้ได้อ่านอีกเยอะครับ

เครดิตภาพ [ภาพทั้งหมดถูกแก้ไขโดย เขียนเรื่องเล่าจำ]

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน  App TrueID โหลดเลย ฟรี !

STAR COVER

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เขียนเรื่องเล่าจำ
เขียนเรื่องเล่าจำ
อ่านบทความอื่นจาก เขียนเรื่องเล่าจำ

ขอฝากผลงานการเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับประสบการณ์ของตนเองและเรื่องราวที่คนทั่วไปอาจไม่เคยรู้มาก่อน

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์