อื่นๆ
ผีพราย
เมื่อปี พ.ศ. 2485 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ขณะนั้นคุณยายของผมอายุได้ 20 ปีเต็ม อายุน้อยแต่มีลูกแล้วถึง 5 คนด้วยกัน ประมาณว่าหัวปีท้ายปีกันเลยทีเดียวครับ คุณยายของผมมีสามีตั้งแต่อายุได้ 15 ปี เนื่องจากสมัยนั้นยังคงมีพิธีคลุมถุงชนให้เห็นอยู่เกลื่อนเมือง คุณยายจึงเป็นหนึ่งในพิธีนั้นด้วย แม้จะไม่เต็มใจนักก็ตาม
พิธีคลุมถุงชน หมายถึง การสมรสของคู่บ่าวสาวที่ต้องครองคู่กัน อันเนื่องมาจากความเห็นขอบของผู้อื่น หรือ พ่อแม่ฝ่ายชายฝ่ายหญิง ต่างฝ่ายต่างเห็นว่าสมควร โดยที่คู่บ่าวสาวมิได้ปรารถนาด้วย
คุณยายต้องทำงานและเลี้ยงลูกทั้งหมดโดยลำพัง เนื่องจากว่าสามีของท่านมีอาชีพเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง จึงต้องเดินทางไปทำงานในต่างสถานที่เป็นเวลานานๆ จะกลับมาบ้านเพียงเดือนละ 1-2 ครั้ง หรือบางครั้งนานกว่า 3 เดือน ก็มีอยู่บ่อยๆ
Advertisement
Advertisement
คุณยายมีอาชีพรับจ้างทั่วไป โดยเฉพาะรับจ้างหาบ ถือว่าเป็นงานถนัดและมีงานให้ทำได้ทุกวัน อาทิ หาบน้ำ หาบน้ำ หาบเกลือ หาบฟืน เป็นต้น มีงานหาบสารพัดต่างๆ นานา อัตราค่าบริการแต่ละครั้งอยู๋ที่ 2 สลึง คิดตามลักษณะของหาบ เพราะว่า 1 หาบ จะประกอบด้วย 2 กระบุง จะหาบเพียง 1 กระบุงก้อได้ แต่ไม่ค่อยนิยมมากนัก
คุณยายเล่าว่า การทำงานของท่านเสี่ยงต่อชีวิตอย่างมาก ท่านต้องเดินทางใกล้ไกลทุกวัน วันหนึ่งมีเสียงสัญญาณหว๋อจากทางการดังขึ้นสนั่น นั่นคือ การแจ้งเตือนให้ผู้คนวิ่งเข้าซ่อนตัวในหลุมหลบระเบิด หรือ หลุมหลบภัย นั่นเอง
คุณยายวิ่งปรี่ไปยังหลุมหลบภัยที่ใกล้ที่สุด เมื่อไปถึงปากหลุม มองเห็นว่ามีผู้คนแออัดอยู่ในนั้นจำนวนมาก ท่านจึงเข้าไปหลบในโอ่งน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งห่างออกไปจากหลุมนั้นราว 10 เมตร เสียงระเบิดดังสนั่นสะเทือนมายังโอ่งน้ำที่คุณยายหลบซ่อนอยู่ ทุกอย่างสงบเงียบดีแล้ว คุณยายจึงค่อยๆ แง้มฝาโอ่งเล็กน้อย เพื่อตรวจสอบสถานการณ์รอบตัว คุณยายเร่งรีบปืนออกจากโอ่งน้ำและซอยเท้าถี่ยิบหวังจะต้องกลับบ้านให้เร็วที่สุด
Advertisement
Advertisement
บริเวณนั้นดูเงียบฉี่ผิดปกติ คุณยายสังเกตุเห็นว่า ไม่มีผู้คนทะยอยขึ้นมาจากหลุมหลบภัยสักที ท่านจะรีบเข้าไปดูใกล้ๆ ทันใดที่เข้าไปใกล้ปากหลุมเรื่อยๆ คุณยายพบเห็นขิ้นเนื้อกระจัดกระจาย มีเลือดสาดนองเต็มไปหมด ปากหลุมดูกว้างขึ้นและผู้คนในนั้นตายหมดแล้ว คุณยายทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลพรากร้องไห้อย่างหนัก พลางบ่นตัดพ้อกับโชคชะตาว่า โชคร้ายนัก..ขนาดว่านี่คือ หลุมหลบภัยแล้วนะ ยังมีภัยมาเยือนอีก
หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 คุณยายมีอายุได้ 65 ปี ขณะนั้นท่านมีลูกทั้งหมดรวม 10 คนแล้ว แต่ละคนเติบโตและแยกย้ายกันไปทำงานกันหมดแล้ว คุณยายรักอาชีพการหาบของแกมาก ท่านยังคงมีลูกค้ามาจ้างหาบโน้นนี่อยู่บ่อยๆ วันหนึ่งมีลูกค้าว่าจ้างให้หาบเกลือ 4 กระบุง ซึ่งคุณยายต้องหาบไปมาถึง 4 รอบด้วยกัน ถึงจะได้รับเงินค่าจ้าง รวม 4 สลึง เส้นทางการหาบค่อยข้างทุลักทุเลทุรกันดาร ท่านต้องเดินผ่านดงป่าช้าของวัดร้างแห่งหนึ่งอีกด้วย สมัยก่อนนั้นถนนหนทางยังไม่มี รถลาไม่ต้องพูดถึงเลย ผู้คนต่างต้องเดินเท้าผ่านป่ารกร้างบ้าง ดินแดงดินโคลน เป็นต้น
Advertisement
Advertisement
คุณยายเหนื่อยล้าจากการเดินทางจบในรอบที่ 3 ก่อนที่จะเริ่มเดินทางในรอบที่ 4 ซึ่งเป็นรอบสุดท้ายนั้น คุณยายได้หยุดพักอยู่ใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ท่านได้ปัสสาวะไว้บริเวณนั้นด้วย ที่แห่งนั้นเป็นพื้นที่โล่ง มองเห็นบ้านเรือนอยู่ไกลออกไป หลังจากคุณยายได้หยุดพักร่างกายพอสมควร ท่านจึงเริ่มเดินทางจนจบสิ้นการรับจ้างโดยสมบูรณ์
ค่ำคืนนั้นคุณยายนอนหลับไปด้วยความเมื้อยล้าและอ่อนเพลียจากการทำงานมาทั้งวัน ท่านสะดุ้งตื่นกลางดึก ท่านมีความรู้สึกว่า บริเวณที่ขาทั้งสองข้าง คล้ายๆ กับว่ามีฝูงมดจำนวนมากเดินกันขวักไขว่ คุณยายรีบลุกขึ้นนั่ง มือควานหาไม้ขีดไฟ เพื่อจุดเพิ่มแสงสว่างให้ตะเกียงน้ำมัน ภาพที่เห็นแทบทำให้คุณยายยิ่งสงสัยหนักขึ้น เมื่อท่านไม่เห็นฝูงมดที่ขาทั้สองข้าง แต่ความรู้สึกว่ามีอยู่นั้นยังคงไม่หายไป ท่านยังคงรู้สึกว่ามีฝูงมดเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ จึงได้ใช้มือปัดสบัดไปมาที่ขาอยู่หลายครั้ง แต่ไม่เป็นผล สุดท้ายจบลงด้วยการสวดมนต์ นโม 3 จบ ตามด้วย พุทธัง ปัจจะขามิ ธัมมัง ปัจจะขามิ สังฆัง ปัจจะขามิ สิ้นสุดการบริกรรมคาถา เหล่าฝูงมดจึงอันตรธานหายไปหมดสิ้น
เช้าวันรุ่งขึ้น ขาทั้ง 2 ข้าง ของคุณยาย มีอาการแดงบวมช้ำอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้คุณยายไม่อาจรับจ้างงานใดๆ ได้เลย ท่านวานให้หลานชายข้างบ้านไปซื้อยาหม้อมาต้มกิน แต่ยังไม่มีวี่แววจะทุเลาลงบ้างเลย ทางออกสุดท้ายต้องพึ่งพาหมอไสยศาสตร์
คุณยายแข็งใจลุกเดินอย่างช้าๆ น่าแปลกว่าอาการบวมฉุนั้น ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย คุณยายไปถึงบ้านหมอจิตในช่วงสายๆ หมอจิตในวัย 88 ปี ยังคงดูแข็งแรงดี หมอจิตเป็นหมอไสยศาสตร์สายสีเทา ได้มรดกตกทอดและร่ำเรียนวิชามาจากเขมร ถือเป็นวิชาที่แรงและแกร่งที่สุดก็ว่าได้
หมอจิตหยั่งรู้ถึงการมาของคุณยายในครั้งนี้ หมอจิตเตรียมสิ่งของไว้พร้อมแล้ว ได้แก่ กรวยใบตองบายสีและไข่ไก่ 1 ฟอง หมอจิตร่ายเวทอยู่ครู่ใหญ่ คุณยายนั่งเหยียดขาทอดยาวไปข้างหน้ารอเวลาพิธีเริ่มต้น หมอจิตจุดธูปกำโตส่งให้คุณยายถือไว้ ปากก็ขมุบขมิบบริกรรมคาถา และเป่าลมปากยาวๆ ไปที่ขาของคุณยายทั้ง 2 ข้าง คุณยายรู้สึกเสียวแปลบ ใจเต้นระรัว ปากร้องออกมาดังลั่นด้วยความเจ็บปวด คุณยายบอกว่า มันเหมือนมีอะไรบางอย่างวิ่งจากหัวเข่าขาซ้ายข้ามไปหัวเข่าขาขวา สิ่งนั้นวิ่งไปถึงหัวแม่เท้าข้างขวา และดูเหมือนจะวิ่งทะลุออกมาสู่ภายนอก มันสร้างความเจ็บปวดยิ่งนัก
หมอจิตนำไข่ไก่ลูบที่ขาทั้ง 2 ข้างของคุณยาย แกลากไข่ไก่จากหัวเข่าจรดถึงปลายนิ้วเท้า พร้อมกับพูดบางอย่างอยู่ในลำคอ หมอจิตนำไข่ไก่วางไว้ในบายสี ก่อนที่จะค่อยๆ ใช้มือของแก ดึงบางอย่างออกจากปลายนิ้วหัวแม่เท้าข้างขวา คุณยายตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า สิ่งที่ถูกหมอจิตลากออกมาอย่างช้าๆ นั้น มันดูคล้ายเส้นด้ายสีขาว แต่สกปรกเปอะเปื้อนไปด้วยโคลนตม มันไปอยู่ในนั้นได้อย่างไรกัน เส้นด้ายมันมีความยาวถึง 3 เมตรกว่าเลยทีเดียว หมอจิตร่ายเวทพร้อมกับเป่าขับไล่สิ่งชั่วร้ายที่ขาของคุณยายอีกครั้ง เป็นอันจบพิธีกรรม
หลังจบสิ้นพิธีคุณไสยถอนของ หมอจิตได้เสวนาพูดคุยอย่างจริงจังกับคุณยาย พร้อมอธิบายถึงสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าของคุณยายว่า เส้นด้ายขาวๆดำๆ นั่นคือ เศษเสื้อผ้าของผีพราย เป็นสิ่งที่ผีพรายกระทำให้เกิดไว้ เนื่องจากโกรธมากที่ถูกปัสสาวะของคุณยายไหลไปโดนเขา ในขณะที่เขากำลังพักผ่อนอยู่ หมอจิตพูดต่อไปว่า ผีพรายต้องการให้คุณยายไปขอขมาในจุดที่ได้ปัสสาวะทิ้งไว้ และขอให้ทำการบวชอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์เป็นระยะเวลา 15 วัน ซึ่งคุณยายตบปากรับคำอย่างเต็มใจ
คุณยายบวชชีโกนหัวที่วัดใกล้บ้าน แกบวชได้นานถึง 3 เดือนเลยนะ แกบอกว่า ให้ดอกเบี้ยแก่ผีพรายเสียหน่อย แหม..คุณยายยังพูดติดตลกอีกนะครับ
ขอบคุณภาพจาก
https://pixabay.com/th/photos/%E0%B8%9B%E0%B9%88%E0%B8%B2-%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81-%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B4-%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89-%E0%B8%A5%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A-931706/
https://pixabay.com/th/photos/%E0%B8%84%E0%B8%B9%E0%B9%88-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99-%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B8%AD-%E0%B8%84%E0%B8%99-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81-2424928/
https://pixabay.com/th/photos/%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B9%82%E0%B8%A1%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B9%8C-%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%9A%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%A2-urbex-%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%87-2456444/
https://pixabay.com/th/photos/%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%B5%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1-%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%B5-%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2-%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1-996997
https://pixabay.com/th/photos/%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97-%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98-%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%8A%E0%B8%B5-1769528/
ความคิดเห็น