เจ้ากรรมนายเวร.. ยืนรอ

ผมได้มีโอกาสรู้จักสนิทสนมกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง​ เธอทำงานเป็นพนักงานจัดเรียงสินค้าเหมือนกันกับผมนี่แหละคับ​ เธอเป็นคนขยันมากที่สุด​ เท่าที่ผมเคยเจอเลย​ เธอมีชื่อว่า​ เผิน​ เป็นหญิงสาวผิวขาวหน้าตาสวย​ เผินมีพี่สาว​ 1​ คน​ พี่สาวของเผินมีชื่อว่า​ ถิน ซึ่ง​ 2​ พี่น้องคู่นี้ต่างก็มีครอบครัวกันแล้ว​

พี่เขยของเผิน​ชื่อว่า​ พี่เอก​ แกมีองค์นะ​คับ​  สามารถสื่อสารกับสิ่งที่มองไม่เห็นได้ แกชอบธรรมะไหว้พระสวดมนต์เป็นประจำทุกวัน​ ไม่เคยมีใครรู้มาก่อนเลยว่า​ พี่เอกมีความเชี่ยวชาญด้านนี้อย่างมาก​ แม้กระทั่งนังถินผู้เป็นเมียก็ยังไม่เคยรู้มาก่อนเช่นกัน

พี่เอกและนังถินมาเยือนถิ่นฐานบ้านเกิด​ เพราะพ่อของแม่​ หรือคุณตา​ ท่านได้เสียชีวิตด้วยโรคชราในวัย​ 99​ ปี​ อายุยืนทีเดียวคับ​ ศพของคุณตาถูกบรรจุลงโรงเย็น​ และตั้งพิธีสวดอภิธรรมกันที่บ้านแหละคับ​ เดิมทีจะนำไปประกอบพิธีกันที่วัด​ แต่ด้วยวัดใกล้บ้านที่ห่างออกไปเพียง​ 1​ เสาไฟฟ้า​นั้น​ มิอาจให้บริการได้เพราะศาลาไม่ว่าง​ แม่คิดจะไปที่วัดอื่นที่ไกลออกไป​ แต่อาจทำให้ค่าใช้จ่ายเพิ่มไปด้วย​ แม่จึงตัดสินใจนำศพของคุณตาไว้ที่บ้าน​ดีกว่า​ วัดใกล้บ้านของแม่นั้น​ ถือว่าเป็นวัดเก่าวัดแก่​ ปลูกสร้างมาช้านานเกิน​ 50​ ปี​ หรืออาจจะประมาณนังเผินนังถินยังไม่เกิดนั่นแหละ

เสร็จสิ้นงานศพของคุณตา​เรียบร้อย​ พี่เอกกับนังถินพร้อมใจจะทำมาหากินอยู่ที่บ้านเกิดนี่แหละ​ ทั้งคู่อาศัยอยู่ที่บ้านคุณตา​ ตามเจตนารมณ์ของคุณตาที่ได้บอกไว้กับพี่เอก​ ซึ่งอยู่คนละหลังกับแม่​ พี่เอกใช้สถานที่นี้ในการทำเป็นที่พำนัก​ช่วยเหลือเหล่าผี​ และคนที่ตกทุกข์ได้ยากจากโรคภัยที่เกิดจากสิ่งที่มองไม่เห็น​ หรือเรียกว่า​ โรคกรรมโรคเวร​ นั่นเอง

วันเวลาผ่านไป​ พี่เอก​แวะเวียนมาที่บ้านของเผินแต่เช้า​ แต่เผินไม่อยู่บ้านเพราะออกไปทำงาน​ พี่เอกจึงได้เจอกับแม่​ พี่เอกบอกกับแม่ว่า​ เมื่อคืนพบเห็นดวงวิญญาณดวงหนึ่ง​ ยืนจังก้าหันหน้ามาทางบ้านหลังนี้​ จึงได้สื่อสารกับดวงวิญญาณดวงนั้น​ ทราบชื่อว่า​ เจ้าจ้อย​ เป็นดวงวิญญาณที่ยังไม่ยอมไปผุดไปเกิด​สักที เจ้าจ้อยยังคงอาฆาตพยาบาทกับคนๆ​หนึ่ง​ ซึ่งอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้​ ทุกคืนหมาจะหอนโหยหวนในช่วงเวลาเดียวกัน​ นั่นคือ​ เจ้าจ้อย​ มารอรับดวงวิญญาณของนายบุญช่วย​ ซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเผินนั่นเอง​ เจ้าจ้อยหมายจะเอาชีวิตของบุญช่วยให้ได้​ เพื่อดับแค้นที่ค้างคาตั้งแต่ครั้งในอดีตชาติ

บุญช่วย​เป็นคนนิสัยไม่ดี​ ติดเหล้า​ ติดการพนัน​ ติดยาเสพติด​ งานการไม่ทำ​เป็นหลักเป็นแหล่ง​ เป็นพ่อหม้ายเมียหนีทิ้งไว้ให้อยู่ลำพัง​กับแม่ของเผิน​ แม่จึงต้องแบกรับภาระเพิ่มจากเดิม​ ตอนนี้บุญช่วยไม่ได้อยู่ที่บ้าน​ แกป่วยหนัก​อยู่โรงพยาบาลมาแรมเดือน​ อาการมีแต่จะทรุดลงทุกวัน​ พี่เอกบอกว่า​ บุญช่วยมีกรรมหนัก​ ไม่ชอบสร้างสมความดี​ แถมมีเจ้ากรรมนายเวรมายืนรอเอาคืนอยู่หน้าบ้านทุกวัน​ เขาไปรอที่โรงพยาบาลไม่ได้​ เพราะที่นั่นมีเจ้าที่ปกปักษ์รักษาอยู่​ เจ้าจ้อยรอคอยการกลับมาบ้านของบุญช่วยอยู่ที่หน้าบ้านของเผินเป็นประจำ​ ผู้คนที่อาศัยอยู่ใกล้ละแวกเดียวกันกับเผิน​ รู้สึกอกสั่นขวัญผวา​ บางรายเคยพบเห็นเงาดำๆ​ ยืนตะคุ่มๆ​ อยู่บริเวณรั้วบ้านด้วย​ แต่ละบ้านรีบเข้าบ้านนอนแต่หัวค่ำ​ ไม่มีใครกล้าออกมารวมกลุ่มตั้งวงพบปะกันเหมือนแต่ก่อนมา​ เนื่องจากจู่ๆ​ ผู้คนก็มีความรู้สึกกลัวบางอย่างขึ้นมาดื้อๆ​ ปากต่อปากสาวความยาวไปจนจับต้นชนปลายไม่ถูก​ สุดท้ายบ้านใครบ้านมัน​จะดีที่สุด

พี่เอกขอร้องให้แม่เดินทางไปโรงพยาบาลด้วยกัน​ เพื่อพบหน้าและเล่าเหตุการณ์ให้บุญช่วย​รับทราบ​ ก่อนจะขอให้บุญช่วยรับปากว่า​ จะบวชให้แก่เจ้ากรรมนายเวรเป็นระยะเวลา​ 3​ เดือน​ ซึ่งบุญช่วยยินดีที่จะทำตามที่เจ้ากรรมนายเวรต้องการ​ บุญช่วยอยากหายป่วย และอยากออกจากโรงพยาบาลเต็มทีแล้ว

หลังจากบุญช่วยได้ตบปากรับคำกับพี่เอก​ พี่เอกก็ส่งต่อคำรับปากของบุญช่วยไปให้แก่เจ้ากรรมนายเวรตนนั้นรับรู้​ ซึ่งเจ้ากรรมนายเวรมีสีหน้ายินดีอย่างยิ่งที่จะให้โอกาสแก่บุญช่วย พร้อมทั้งอโหสิกรรม​ให้ด้วย​ แถมเจ้ากรรมนายเวรคงอยากได้บุญใหญ่​ เพื่อจะได้ไปผุดไปเกิดเสียทีนั่นเอง

3​ วันต่อมา​ บุญช่วยเข้าวัดบวชพระตามความประสงค์ของเจ้ากรรมนายเวร​ น่าแปลกที่สารพัดโรคในตัวของบุญช่วย​ มันมลายหายไปดื้อๆ​ ไม่หลงเหลือสักโรคใดๆ​ ทั้งๆ​ ที่ก่อนหน้านี้อาการมีแต่แย่ลงทุกวัน​

ผ่านไป​ 9​ เดือน​ บุญช่วยได้ลาสิกขาบทมาเป็นฆราวาส​ บุญช่วยกลับคืนสู่ชีวิตปกติ​ ไม่มีเจ้ากรรมนายเวรมารอพบแล้ว​ และหน้าบ้านของเผินก็ไม่มีกลุ่มหมามาหอนทุกคืนเหมือนที่ผ่านมา​ พี่เอกประเสริฐยิ่ง​นักสามารถช่วยคนช่วยผีได้ในเวลาเดียวกัน

ขอบคุณภาพโดย

1866946 จาก​ Pixabay.com

Clker-Free-Vector-Images จาก​ Pixabay.co

4144132 จาก​ Pixabay.com