ฝันบอกลาง

ฝันหรือมายาเกิดจากสมองเราทำให้เกิดภาพตอนหลับหรือตอนคิดแล้วแต่สมองแต่ละคนจะสั่งการ บางคนก็ฝันว่าตกจากที่สูงหรือฝันเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ถ้าความเชื่อของไทยอาจจะคล้ายลางบอกเหตุ อาจจะออกแนวไสยศาสตร์มากกว่า แล้วแต่เหตุผลต่างๆ หรือที่พิเศษกว่านั้นคือฝันแล้วถูกหวย ฝันแล้วเกิดขึ้นจริงฝันบอกโชคซึ่งฝันในแนวนั้นส่วนใหญ่จะเกิดกับเรามากกว่า (ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ)

ย้อนไปตอนเราอายุประมาณ 11-13 ปี เรายังอยู่ที่กรุงเทพตอนที่เราปิดเทอมและไปเที่ยวแถวนั้น เราอาศัยอยู่ที่กรุงเทพกับป้าและพี่ชายอีกสองคน เราเป็นคนที่นอนหัวค่ำและไม่ค่อยสวดมนต์ก่อนนอนสักเท่าไหร่ พอถึง 21:00 เราจะนอนทันที และเราเป็นคนที่ศรัทธาในความเชื่อเรื่องพญานาคและมักจะไปที่วัดคำชะโนดเมื่อมีโอกาส
หัวค่ำคืนนึงใกล้จะถึงเวลานอนของเรา พี่ชายของเราจึงบอกเราว่าให้ไปนอนในห้องแม่นะ เพราะจะนอนข้างนอกซึ่งเป็นที่ประจำของเรานั่นเอง เมื่อถึงเวลานอนเราจึงเข้านอนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ เราฝันว่าเราไปที่ๆหนึ่งโดยเจอคนร่างกำยำบอกให้เรานั่งที่เก้าอี้ที่ลอยอยู่กลางอากาศ เราก็ไปนั่งจากนั้นเก้าอี้ก็พาเราไปในที่ๆ หนึ่งคล้ายๆเมืองที่มีผู้คนอาศัยอยู่มากมายแต่ละคนจะใส่เสื้อขาวโจงกระเบนซะส่วนใหญ่ แต่ที่สะดุดตาเรามากที่สุดน่าจะเป็นรูปปั้นพญานาคที่อยู่ในวิหาร มี 3 รูปปั้นรูปปั้นแรกจะเป็นพญานาคสีแดง รูปปั้นที่สองจะเป็นสีเงิน รูปปั้นสุดท้ายจะเป็นพญานาคสีเขียว เรากำลังจะเดินไปแตะรูปปั้นแต่เราตื่นซะก่อน ตั้งแต่ที่เราฝันคืนนั้น วันต่อมาเราเดินเตะขอบประตูบ้าง ลืมเอาอุปกรณ์การเรียนไป เดินสะดุดล้ม เราก็ไม่ได้คิดไรมาก คืนต่อมาเราฝันอีกว่าเราเข้าไปในวัดที่มีแต่รูปปั้นพญานาค เราสะดุดตากับรูปปั้นหินสลักที่สูงประมาณเสาไฟฟ้าเสาหนึ่งตั้งใกล้ๆ  หินสีดำที่มีคนเขียนสัญลักษณ์ไว้เมื่อเราจะไปสำรวจส่วนอื่นในวัดอยู่ๆ รูปปั้นหินสลักก็ขยับและเลื้อยตรงมาหาเราพร้อมกับบอกเราว่าจะออกจากวัดหรือไม่ออกจากวัด ทำให้เรากลัวมากเราจึงรีบตอบๆ ไปว่าออกก็ได้จะออก เมื่อเราหันหลังกลับกำลังจะเดินเราก็วูบและสดุ้งตื่น
เราก็ฝันเกี่ยวกับงูหรือพญานาคมาเรื่อยๆประมาณ 5-7 ครั้งแต่ละครั้งจะมีลางบอกเหตุเสมอ ซึ่งตอนนั้นเราตัดสินใจบอกป้าไป พอดีกับวันที่เราต้องเปิดเทอม ป้าเราจึงอาสาพาเราไปวัดคำชะโนด เราก็ตกลงและวางแผนไปเที่ยวตามปกติ