สุขสันต์วันตาย

ฉันและเพื่อนๆ มีนัดกันว่าจะไปจัดปาร์ตี้วันเกิดให้กับตู่ที่ชายทะเล พวกเราจึงแอบคิดแผนที่จะ แกล้งตู่เหมือนเคย พวกเราเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจึงสนิทกันมาก หลังจากที่พวกเราเรียนจบก็ยังคงติดต่อกันอยู่ และก็จะมีนัดเจอกันในวันเกิดของเพื่อนแต่ละคนแบบนี้ทุกๆ ปี กลุ่มของเราจะมีกันอยู่ 7คน คือ นันเป็นผู้หญิงห้าวๆ  ขี้แกล้งชอบอำเพื่อนตลอดเวลา ตองก็จะเป็นฝ่ายสนับสนุน แซมกับต้อมก็จะเป็นพวกเฮฮาสนุกสนาน โจ้กับตู่ก็จะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในกลุ่มเพราะจะตามเพื่อนๆ ไม่ค่อยทัน จึงโดนแกล้งตลอดเวลา และฉันส่วนมากก็จะชอบเป็นคนคิดแผนในการแกล้งเพื่อนๆ

พวกเราวางแผนกันว่าจะล่วงหน้าไปก่อนเพื่อจัดเตรียมของไว้ปาร์ตี้กัน โดยจะหลอกตู่ว่าโจ้เกิดเรื่องให้ไปหาด่วน แล้วก่อนจะถึงวันเกิดให้เพื่อนทุกคนทำเป็นว่าลืมวันเกิดของตู่ ทำเหมือนว่าทุกคนดูยุ่งๆ ไม่ว่างอะไรประมาณนี้

ฉันเปิดไฟแล้วพวกเราก็มานั่งปาร์ตี้กันตรงโต๊ะที่จัดไว้ แซมกับต้อมก็เปิดประเดินคุยกันถึงเรื่องแผนว่าทำไมตู่ดูไม่ตกใจเลย หรือว่ามีใครแอบบอกแผนหรือป่าว ตู่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่นั่งนิ่งๆ ฉันคิดว่าตู่คงโกรธเพราะในขณะที่เพื่อนๆ คนอื่นดื่มกันอย่างสนุกสนานตู่เอาแต่นั่งนิ่งๆ ไม่พูดไม่จากับใครเลย ซึ่งปกติแล้วตู่ไม่ใช่คนแบบนี้ ฉันจึงขอโทษตู่ที่เป็นคนวางแผนทั้งหมดนี้เอง ตู่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนเพื่อนๆ ก็เริ่มมานั่งรวมตัวกันที่โต๊ะ ก็พูดคุยกันตามปกติ อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ฉันหยิบขึ้นมาดูเห็นเป็นเบอร์ของแม่ตู่ตอนนั้นฉันแปลกใจมากว่าแม่โทรมาทำไม เพราะปกติแล้วแม่ไม่ค่อยโทรมา ฉันจึงรับสายเสียงของแม่สั่นเครือ จนฟังแทบไม่รู้เรื่อง ฉันจึงบอกให้เพื่อนๆเบาหน่อย ในตอนนั้นตู่ก็หันหน้ามามองฉัน เป็นเวลาเดียวกับที่แม่พูดขึ้นมาว่าตู่ตายแล้ว สายตาของฉันจ้องไปที่ตู่อย่างไม่กระพริบตา แม่บอกว่าตู่ขับรถไปชนประสานงากับรถสิบล้อ หน้าเละ คอหักตายคาที่ สภาพไม่เหลือชิ้นดีตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว ในตอนนั้นฉันตกใจมากนั่งจ้องหน้าตู่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉัน ตัวสั่นไปหมด น้ำตาไหลร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วอยู่ตู่ก็ยิ้มให้ฉัน ในตอนนั้นฉันถึงกับสติแตกร้องกรี๊ดแล้ววิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น เพื่อนๆ ก็วิ่งตามฉันมา ฉันเอาแต่ร้องไห้พูดจาไม่รู้เรื่องชวนให้เพื่อนๆ กลับแต่ยังไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟัง โจ้จึงวิ่งไปหาตู่ที่หลังบ้านแต่ไม่มีแล้ว ไปดูหน้าบ้านรถของตู่ก็ไม่อยู่ เพื่อนๆ ทุกคนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แล้วทุกคนก็ไปเก็บข้าวของแล้วเดินทางกลับกันในคืนนั้นเลย ในระหว่างทางฉันไม่พูดอะไรกับใครเลยเอาแต่นั่งร้องไห้มาตลอดทาง ฉันบอกให้ทุกคนแวะเข้าไปที่วัดทุกคนก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครเอ่ยปากถาม  พอไปถึงศาลาทุกคนถึงกลับช๊อค โจ้ล้มลงไปนั่งที่พื้น ทุกคนยืนงงทำอะไรกันไม่ถูก ร้องไห้โหกันออกมา  เมื่อเห็นว่ารูปหน้าโลงเป็นรูปของตู่ ฉันจึงเล่าให้ทุกคนฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดและทำให้พวกเราทุกคนเสียใจมากับสิ่งที่เกิดขึ้น