แรงรักแรงอาฆาต

      นุ่นเป็นโอเปอเรเตอร์ของบริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพ วันนี้เธอก็มาทำงานด้วยกระโปรงสีเข้ารูปดำ เสื้อสีชมพูอ่อนดูหวานเข้ากับเธอดี นุ่นเป็นผู้หญิงขาว ผมสั้น หุ่นดี มีชายหนุ่มเดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์

เธอยิ้มให้แล้วทักด้วยน้ำเสียที่แจ่มใส “สวัสดีค่ะ ติดต่อเรื่องอะไรคะ”

 ชายหนุ่มยิ้มให้แล้วบอกว่า “ผมมาคุยงานครับ ที่นัดไว้”

นุ่นดูตารางงานแล้วก็พาไปที่ห้องรับรอง หลังจากที่ชายหนุ่มคุยงานเสร็จในก่อนที่จะกลับก็แวะมาลาและแนะนำตัวกับนุ่น “ผมชื่อ เอก นะ แล้วเจอกันนะครับ”

นุ่นจึงตอบไปว่า “นุ่นค่ะ แล้วเจอกันค่ะ” แล้วเอกก็เดินจากไป

                                              ภาพโดย junko จาก Pixabay

        หลังจากนั้นมาทั้งคู่ก็สนิทกันมากขึ้น เพราะเอกมาติดต่องานที่บริษัทนี้บ่อย ต่อมาเอกกับนุ่นก็ได้คบกัน ทั้งคู่รักและเข้าใจกันมาก ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่เคยห่างกันไปไหน นอกจากเวลาที่เอกจะกลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดเท่านั้น เอกจะกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดทุกเดือนไปครั้งหนึ่งก็ประมาณ 3-4 วัน เวลากลับบ้านเอกก็จะวีดีโอคอลหานุ่นตลอด จนทั้งคู่คบกันมาได้สามปีจึงตกลงจะมาอยู่ด้วยกัน นุ่นแปลกใจที่ตลอดเวลาที่คบกันเอกไม่เคยพูดถึงแต่งงานเลย นุ่นคิดว่าเอกคงรอสร้างตัวให้มั่นคงกว่านี้ก่อน จึงไม่ได้ถามอะไร เอกเป็นฝ่ายย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดของนุ่น เพราะตัวเอกเองเช่าอยู่แต่ของนุ่นเป็นของตัวเองไม่ต้องผ่อนจึงประหยัดค่าใช้จ่ายมากกว่า หลังจากที่เอกย้ายมาอยู่กับนุ่นได้สักพัก นุ่นก็เริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ในช่วงสามทุ่มของทุก ๆ วันเอกมักจะออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงนานๆทุกวัน เอกมักจะบอกนุ่นว่า เคลียร์งานกับลูกน้องแบบนี้เสมอ จนมาอยู่วันหนึ่งเอกต้องกลับบ้านต่างจังหวัด นุ่นแปลกใจว่าทำไมเอกไม่เคยชวนเธอไปบ้านที่ต่างจังหวัดเลย จึงแอบขับรถตามไป จนไปถึงที่หมู่บ้านแห่งในกรุงเทพนี่เอง เอกเลี้ยวไปในบ้านโดยที่ไม่ได้ปิดประตูรั้วไว้ นุ่นเดินไปที่หน้าบ้านก็ได้ยินเสียงของเอกเล่นกับเด็กด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข นุ่นยืนดูอยู่หน้าก็เห็นเอกเข้าไปกอดและหอมหญิงสาวคนหนึ่ง ในตอนนั้นนุ่นหัวใจเหมือนหยุดเต้น ยืนตัวสั่นอยู่หน้าบ้าน น้ำตาลไหลพรากออกจากดวงตา นุ่นทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนตัวชาอยู่แบบนั้น แล้วนุ่นก็ค่อยๆเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวคนนั้นหันมามองนุ่นจนเอกต้องหันมามองตาม เอกถึงกับตกใจหน้าเปลี่ยนสี เอกหน้าซีด ทำอะไรไม่ถูก เดินเข้ามาหานุ่นแล้วจับแขนแต่นุ่นสะบัดออก เอกพูดแต่คำว่า ขอโทษ โดยที่ไม่มีคำอธิบายใด ๆ นุ่นยืนน้ำตาไหลพราก

           แสงไฟหน้ารถของเอกส่องไปที่ต้นไม้ทำให้เอกเห็นว่าหลังต้นไม้มีผีสาวที่ใส่ชุดดำที่เห็นในรถเมื่อกี้ยืนสะแหยะยิ้มให้เอกอยู่เอกกลัวหลับตาปี๋ไม่กล้าหันไปมอง เอกรออยู่นานกว่าจะมีคนมาช่วย เอกฟื้นขึ้นมาอีกทีที่โรงพยาบาลจึงรู้ข่าวว่าเมียและลูกของเขาได้ตายคาที่ ส่วนตัวของเขาเองต้องถูกตัดขาทั้งสองข้าง เอกเสียใจมากได้แต่ด่าทอผีสาวตนนั้น สักพักก็มีบรรดาเพื่อนๆของเอกมาเยี่ยม จนเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมาว่ารู้เรื่องนุ่นหรือยัง เอกก็หยุดร้องไห้แล้วก็หยุดฟัง เพื่อนคนนั้นจึงเล่าว่านุ่นฆ่าตัวตายอยู่ที่คอนโดมาหลายอาทิตย์แล้วพึ่งจะมีคนพบศพเมื่อวานนี้เอง นุ่นกรีดตามร่างกายตัวเองแล้วก็แขวนคอตายในห้อง มีแต่เลือดเหม็นคละคลุ้งไปหมดตอนที่คนไปเจอ แต่ที่แปลกกว่านั้นคือนุ่นใส่ชุดดำและกำอะไรในมือแน่นไม่ยอมปล่อย หลังจากที่เพื่อนกลับไปหมดเอกก็นั่งซึม แล้วอยู่ก็มีเสียผู้หญิงดังอยู่ใกล้ ๆ ว่า“กูจะจองเวรมึงทุกชาติไป”  เอกตกใจสะดุ้งหันไปมองที่กระจกก็เห็นเงาสะท้อนของผู้หญิงชุดดำนั่งอยู่ใกล้ ๆ ตน จึงพยายามตกใจขยับหนีจนหล่นจากเตียง เอกพยายามขยับตัวพอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าผู้หญิงชุดดำคนนั้นคือนุ่น ยืนสะแหยะยิ้มอยู่ตรงหน้า เอกเสียงสติร้องลั่นออกมาเหมือนคนบ้า หลังจากนั้นมาเอกก็ถูกส่งตัวไปรักษาอาการทางจิต แต่นุ่นก็ยังคงอยู่กับเอกแบบนั้นตลอดไป

                                           ภาพโดย Pete Linforth จาก Pixabay