ชีวิตในวัยเรียน ในขณะที่ทำงานควบคู่ไปด้วย

จนวันหนึ่งแม่บอกอยากได้อะไร ทำไมไม่รับจ้างหรือหาทำจากวันหยุดที่ไม่ได้ไปโรงเรียน ฉันเลยตัดสินใจไปทำงานกับแม่ ซึ่งตอนนั้นฉันก็เป็นเหมือนแม่ ขี้อาย ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูด หัวการค้าไม่มีเลย แต่อาจารย์ หลวงเตี่ย กับอาจารย์สมศักดิ์ ได้สอนฉันเยอะ การคิดเงินโดยที่ไม่ต้องใช้เครื่องคิดเลขในการถอนเงิน หรือแม้กระทั่งสิ่งของนอกกาย เช่นทอง หลวงเตี่ยเคยบอกว่า แม่อาจารย์มอบเพชรให้อาจารย์ อาจารย์ไม่เห็นยึดติดเลย ซึ่งฉันก็มานั่งคิดและคุยกับแม่ แม่ขนาดอาจารย์เขารวยกว่า เราอีกเขายังไม่ยึดติดกับของนอกกายเลย จึงทำให้ฉันเริ่มคิดและไม่อะไรมากกับของนอกกาย หลังจากนั้นอีกประมาณ3ปี ต่อมาพระอาจารย์ท่านดังกล่าวได้ย้ายออกไปอยู่จังหวัดอื่น ในขณะนั้นฉันก็เรียนอยู่ที่ในเมือง ขึ้นปี 1 สาขาการบัญชี ปวส. ที่วิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งทำให้ฉันและแม่ต้องคิดหาทางใหม่เพื่อการทำงาน แม่ฉันเลยได้ออกมาค้าขายเอง โดยที่ตามพรอาจารย์คนดังกล่าวมา และฉันก็เริมที่หาสมัครงาน Part time เสาร์-อาทิตย์ จากการที่เรียนวันจันทร์-ศุกร์  ฉันก็สมัครงานได้ทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ค่าจ้างวันละ 500 บาท และวันหยุดนักขัตฤกษ์ ก็ได้สองแรง สวัสดิการก็ได้เทียบเท่ากับพนักงานคนหนึ่ง ตอนนั้นฉันขยันเพื่อทำงานหาเงินไว้และเก็บเล็กผสมน้อยในสิ่งที่ฉันอยากได้ด้วยตนเอง แต่แม่ของฉันก็ได้เงินและส่งฉันเรียนด้วยตัวของเขาเองจากการที่ค้าขาย ซึ่งในขณะนั้น แม่ก็ได้ค้าขายหลายทางทำให้มีรายได้ดี ฉันก็ทำงานแบบนี้ตั้งแต่ปี 1 จนเรียนจบปริญญาตรี ในขณะที่เรียนเพื่อนบางคนก็พูดบ้างว่า พ่อแม่เขาส่งมาเรียนไม่ให้ทำงานแบบนี้หรอก ให้เรียนอย่างเดียวบ้าง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจ ถึงฉันจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย การเรียนเกรดเฉลี่ยดี ไม่มีตก พอการเรียนออกมา ก็ส่งผลการเรียนให้แม่ดูตลอด ซึ่งแม่ฉันก็ภูมิใจและหายเหนื่อย  (รูปภาพทั้งหมดเป็นของตัวฉันเองและแม่ค่ะ)