นิราศรถไฟสอนลูก

นิราศนี้แต่งขึ้นในระหว่างการเดินทางของผู้เขียนโดยทางรถไฟ จากสถานีพิษณุโลก ถึงสถานีบางเขน กรุงเทพฯ และในระหว่างนั้นก็นึกถึงลูกๆ ทั้งสามขึ้นมา ไม่ใช่อารมณ์ห่วงหาอาวรณ์อย่างนิราศทั้งหลาย แต่เป็นอารมณ์ที่อยากเขียนบันทึกการเดินทางสนุกๆ ไว้เล่าให้ลูกๆ ฟังตอนกลับมา แต่จะเริ่มต้นเรื่องว่าไงดีน้า.... คิดอยู่สักพัก ใบหน้าท่านสุนทรภู่ก็ลอยมา พอเริ่มเขียนคำว่า "นิราศ" ลงไปบนสมุดบันทึก ก็รู้ตัวขึ้นมาทันทีเลยว่าต้องเขียนอะไรต่อไป.... ปู๊นนน..

นิราศรักพักผูกจากลูกสาม

เข้าเมืองกรุงสังสรรค์วันฟ้าคราม

เพียงชั่วยามจะกลับมาคืนเรือน

เก้าโมงเช้ารถไฟจากพิษโลก

เร็วลมโบกล่องใต้ใดจะเหมือน

ผ่านบึงพระบางกระทุ่มกลุ่มบ้านเรือน

เกี่ยวแล้วเพื่อนชาวนาทำเทือกดิน

ถึงพิจิตรงามวิจิตรบรรจงสร้าง

ฝีมือช่างสร้างพูนปูนทรายหิน

สร้างโลกสวยทางหนคนอยู่กิน

ประสบการณ์จะกลับสนับสนุน

ความลำบากตรากตรำนำเป็นทุน

คอยเกื้อหนุนให้ลูกสู้ฝ่าฟัน

รถไฟผ่านปากน้ำโพโอ้พาสาน

ปิงและน่านไหลรวมนครสวรรค์

เจ้าพระยาตั้งต้นผลอนันต์

งานใหญ่นั้นใช้ความรักสามัคคี

ทางรถไฟรางคู่สู้อุตส่าห์

บดอัดมาวางรางสร้างวิถี

รางคู่บอกข้อคิดชีวิตดี

จะต้องมีรับและให้ได้ดุลกัน

ถึงตาคลีตำนานพระสังข์ทอง

นิทานก้องตื่นเต้นเน้นขบขัน

สอนมองคนที่เนื้อในใช่รูปพรรณ

เจ้าเงาะนั้นแท้จริงคือสังข์ทอง

ลพบุรีถิ่นนี้ปรางค์สามยอด

เร็วปรอทคือลิงนี้ไม่มีสอง

ลูกต้องเรียนรู้เร็วก่อนทดลอง

ให้ไวว่องเหมือนลิงลพบุรี

หมู่บ้านหมอเคยเป็นถิ่นหมอช้าง

เคยทำทางไปพระพุทธบาทศรี

ตัดถนนทางตรงท่าเรือนี้

แต่กรุงศรีใช้งานโบราณมา

ปัจจุบันรถไฟยนต์ถนนคล่อง

จะขึ้นล่องสนุกสุขหรรษา

ลูกต้องรู้กว่าจะมีวันนี้มา

รุ่นปู่ย่าตายายสร้างมาอย่างไร

ถึงชุมทางรถไฟบ้านภาชี

รถไฟอีสานเหนือนั่นเห็นไหม

จากกรุงเทพมาภาชีรี้แยกไป

พบแยกไซร้คือธรรมดาโลกานี้

อยุธยากรุงเก่าเคยรุ่งเรือง

ค้าขายเฟื่องเรืองรุ่งนามกรุงศรี

เรืองอำนาจสี่ร้อยสิบเจ็ดปี

ก่อนถูกตีแตกสิ้นเพราะอ่อนแอ

กรุงศรีใหญ่มีราชาและอำมาตย์

รุ่มรวยราษฎร์ไทยเทศนอกดังจอกแหน

เพราะประมาทการศึกไม่นึกแล

จึงต้องแพ้ต้องพ่ายย้ายกรุงเลย

เมื่อลูกยังเสพสุขจงฉุกคิด

อย่าวางจิตวางใจไปทำเฉย

รู้สร้างภูมิคุ้มกันนั้นชมเชย

ฝึกให้เคยรู้ระวังยั้งระทม

สถานีบางปะอินถิ่นวังเจ้า

เป็นเรื่องเล่าบ้านอออินพระสนม

แม่พระเจ้าปราสาททองครองกรุงกรม

ทรงรื่นรมย์สร้างวัดวังปูชนีย์

แม้แม่เป็นสามัญชนไร้ยศศักดิ์

หวงแหนรักเทิดทูนพูนศักดิ์ศรี

กตัญญูอีกทั้งกตเวที

เป็นเครื่องชี้ความดีแต่นานมา

ถึงรังสิตกำเนิดแหล่งนาแปลงใหญ่

คลองเคยใช้ปลูกข้าวส่งออกหนา

เคยเป็นอู่อุดมพันธุ์ข้าวปลา

วันนี้มากลายเป็นถิ่นโรงงาน

ที่ดอนเมืองเลื่องลือคือทัพฟ้า

รถไฟมารับส่งผู้โดยสาร

จะเดินทางไปมาอากาศยาน

รถเมล์ผ่านต่อเนื่องทั้งใกล้ไกล

สถานีหลักสี่นี่ของป๊า

อายุมาหลักสี่นี่สงสัย

ว่าชีวิตมีความหมายว่าอย่างไร

เป็น midlife ปล่อยวางทางอยากเป็น

ถึงปลายทางบางเขนเกษตรศาสตร์

เขียวสะอาดงดงามยามได้เห็น

ชื่อ “เกษตร” แปลว่า "ดิน" ถิ่นร่มเย็น

อีกทั้งเป็นแหล่งกำเนิดวิชาการ

ป๊าอยากให้ลูกรักดินถิ่นกำเนิด

ที่ก่อเกิดความรู้สู้สืบสาน

เป็นคนดีที่น่ารักรู้จักการณ์

ได้กอปรการทดแทนคุณแผ่นดิน

จบนิราศรถไฟเพียงเท่านี้

ให้ลูกมีความสุขไม่ขัดสิน

ให้หมั่นเพียรทำดีทั้งชีวิน

เกิดจากดินควรหมั่นขยันเอย

-- จบ...ปู๊น...ปู๊น...--

ที่มาของภาพทั้งหมดและภาพปก: ผู้เขียน

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงสุดหลากหลาย บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !