ติดเกาะสยอง

ในวันพักร้อนของดุสิต เขากำลังขับรถมุ่งหน้าตรงไปที่หมู่บ้านชายทะเล เพื่อไปขึ้นเรือประมงของชาวบ้านที่เขาเหมาไว้โดยเฉพาะ เพื่อล่องเรือไปตกปลากลางทะเล  ซึ่งเขาหาโอกาสแบบนี้มานานแล้ว และพักร้อนที่นี้เขาก็มีโอกาสได้ทำมันเสียที เขารู้สึกตื่นและขับรถเปิดเพลงเบา ๆ ฟังไปอย่างสบายอารมณ์  ขับรถไปถึงที่ชายทะเลช่วงบ่ายกว่า ๆ ซึ่งก็ยังไม่ถึงเวลาที่นัดเรือไว้ เขาจึงออกมานั่งกินอาหารรอเพราะนัดกับเรือไว้ตอน 5 โมงเย็น  ขณะนี่เขานั่งอยู่ที่ร้านอาหารนั้นเขาก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินขายสร้อยเครื่องราง รูปร่างหน้าตาแปลกๆ  ซึ่งดุสิตไม่เคยเห็นมาก่อน  เขาจึงเรียกเด็กหญิงเข้ามาถามเพื่อจะขอซื้อ

ภาพโดย shauking จาก Pixabay

ดุสิตได้ถามไปว่า “นี่สร้อยอะไรหรอหนู รูปร่างแปลก ๆ”

เด็กหญิงได้ตอบว่า “มันเป็นเครื่องรางที่ทำจากเปลือกหอยค่ะ หายากมากเลย แถวนี้มีแค่หนูคนเดียวที่ขาย”

ภาพโดย Stefan Kiss จาก Pixabay

ดุสิตนั่งตกปลาจนดึกอยู่ ๆ เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พายุลูกใหญ่ถล่มเข้ามากลางทะเลทำให้ฝนกระหน่ำตกอย่างหนัก  ตัวเรือโยกไปโยกมาตามแรงคลื่น นายเข้มพยายามบังคับเรือไม่ให้เสียการทรงตัว แต่เพราะมีคลื่นลูกใหญ่สูงจากตัวเรือหลายเมตรซัดเข้ามาที่ตัวเรืออย่างจึง ทำให้เรือของนายเข้มแตกเป็นเสี่ยง ๆ ดุสิตกับนายเข้มกระเด็นลงน้ำทันที ทั้งสองพยายามกระเสือกกระสนเอาตัวรอดจากพายุท่าบ้าคลั่งนี้  ดุสิตจมลงไปในน้ำ เขาหายไม่ออกและมองอะไรไม่เห็นทุกอย่างมีแต่ความมืด ในขณะที่เขาแทบจะหมดสติไป  เมือของเขาได้ไปคว้ากับบางสิ่งบางอย่างที่ลอยอยู่เหนือน้ำ  เขารีบดีตัวเอาหัวขึ้นมาจากใต้น้ำและเกาะห่วงยางไว้

ตอนนั้นเขามองไม่เห็นนายเข้มแล้ว รอบ ๆ ตัวเขามีแต่ความมืดเขาไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดจากกลางทะเลนี้ได้อย่างไร เขาลอยคอไปเรื่อย ๆ หลายชั่วโมง  แรงคลื่นผลักห่วงยางของเขาให้ลอยไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้ทิศทาง จนเขามองเห็นเงาว่ามีเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เขาพยายามถีบตัวห่วงยางเพื่อดันเข้าฝั่งให้ได้  เมื่อถึงบนฝั่งเขาก็คิดว่าตอนนั้นเขารอดตาย แต่เขาก็ต้องคิดต่อว่าจะออกไปจากเกาะนี้ยังไง ทำยังไงถึงจะมีคนมาช่วย  เขาติดอยู่บนเกาะนั้นหลายวันและเขาก็แปลกใจว่า มีเครื่องบินและเรือผ่านมาตลอด เขาพยายามเรียกหรือส่งสัญญาณของความช่วยเหลือ ก็ไม่มีใครเห็นและมาช่วยเขาเลย เขาอดน้ำอดอาหารจนผมโซ คืนหนึ่งในขณะที่เขานั่งซึมอยู่ที่ชายฝั่ง  เขายินเสียงประหลาดดังออกมาจากในป่า  เสียงนั้นมันน่ากลัว  เขาจึงรีบวิ่งไปหลบอยู่หลังโขดหิน เขาตกใจและกลัวมากที่เห็นโครงกระดูคนนับสิบ เดินไปมาอยู่ริมชายฝั่ง  แต่เขาก็ทำได้เพียงแอบมองอยู่อย่างนั้นจนพวกมันหายไป

ภาพโดย Wolfgang Eckert จาก Pixabay

วันต่อเขาเห็นเรือประมงลำหนึ่งลอยเข้ามาใกล้ ๆ เกาะใกล้พอที่เขาสามารถมองเห็นนายเข้มยืนอยู่บนเรือ เขาแน่ใจว่านายเข้มกำลังตามหาเขาอยู่แน่ ๆ เขาจึงตะโกนเรียกอย่างสุดเสียง เรือก็ลอยเข้ามาใกล้ ๆ เกาะขึ้นดุสิตดีใจว่าเขาจะได้กลับบ้านแล้ว  แต่เรือกลับถอยกลับไปราวกลับว่าคนที่อยู่บนเรือมองไม่เห็นเขา และไม่ได้ยินที่เขาเรียก  เขาทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดความหวัง และในเย็นวันนั้นเขาก็ได้พบกับคำตอบว่าทำไมถึงไม่มีเรือหรือเครื่องบินมองเห็นหรือได้ยินเขาเลย  เมื่อมีศพลอยมาติดชายฝั่งดุสิตเดินเข้าไปใกล้ ๆ เขาเห็นว่าศพนั้นเน่าเปื่อย แต่ดูจากเสื้อผ้าและสร้อยเครื่องรางที่ห้อยอยู่ที่คอ ก็ทำให้ดุสิตรู้ทันทีว่า นั่นคือศพของเขาซึ่งได้ตายไปแล้วจากการจมน้ำตั้งแต่เรือแตก ทำให้วิญญาณของเขาต้องติดอยู่ที่เกาะแห่งนั้นตลอดไป