นางรำของโรงเรียน

เรื่องราวชวนขนหัวลุกในครั้งนี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมเรียนอยู่มัธยมปลาย ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี โดยสมัยนั้นผมต้องเตรียมเพื่อไปแข่งศิลปหัตถกรรมในตอนเช้าทำให้ต้องมานอนที่โรงเรียนเพื่อจะได้นั่งรถที่โรงเรียนเตรียมไว้ให้ไปแข่งให้ทันและห้องพักของพวกผมอยู่ชั้น 3 ซึ่งอยู่ตึกเดียวกับที่ซ้อมและเรียนวิชานาฏศิลป์ โดยห้องซ้อมนาฏศิลป์จะอยู่ชั้น 5 ซึ่งการมาค้างโรงเรียงในครั้งนี้ทำให้ผมและเพื่อนได้พบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดเข้า

หลังจากเสร็จสิ้นจากภาระกิจการเรียนในวันนั้น ด้วยความที่ผมต้องเตรียมตัวแข่งกับเพื่อนอีกสองคนคือ เอ และบี (นามสมมติ) ทำให้ผมและเพื่อนได้เตรียมเสื้อผ้าสำหรับมาใส่นอนในเวลากลางคืนเรียบร้อยแล้วก็มีการวางแผนซักซ้อมกันถึงหัวข้อที่และข้อมูลที่จะใช้ในการแข่งขันเพราะอาจารย์ตั้งความหวังไว้กับพวกผมมากทำให้พวกผมต้องซ้อมหลายอย่างทั้งจดจำเนื้อหา เตรียมพรีเซนท์ หน้าคณะกรรมการ และการวางตัวให้เรียบร้อยมีมารยาทเหมาะสม ทำให้การฝึกซ้อมกินเวลาอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาประมาณสองทุ่ม อาจารย์ผู้ควบคุมก็บอกให้ผมสามคนไปอาบน้ำได้ที่ห้องน้ำชั้น 5 เพราะมีฝักบัวให้อาบ แต่เพราะพวกเราเคยได้ยินเรื่องนางรำของโรงเรียนที่ผิดหวังจากความรักและกระโดดตึกของโรงเรียนเพื่อฆ่าตัวตายมาอย่างหนาหูทำให้ทุกคนกลัวและจะไม่อาบน้ำ แต่ก็โดนครูดุและว่าเพราะสกปรกทำให้ต้องจำใจไปอาบกันที่ชั้นนั้น พวกเราเลยต้องคิดแผนการเอาตัวรอดในการอาบน้ำอย่างไรไม่ให้น่ากลัว เอเลยเสนอว่า อาบพร้อมกันสามคนเลยเป็นไง ผมมองหน้ากับบีแล้วถอนหายใจ อายุพวกเราก็เริ่มเยอะแล้ว คงสยองกว่าเจอผีนางรำแน่ๆ บีเลยแนะนำไห้ อาบกันทีละคน คนที่รอข้างนอกสองคนก็จะคอยร้องเพลงไปเรื่อยๆจะได้ไม่เงียบและวังเวง สรุปแล้วทุกคนเห็นด้วยกับไอเดียของบี จึงไห้บีเป็นคนอาบก่อนส่วนผมกับเอก็ยืนร้องเพลงหน้าห้องน้ำ ด้วยความที่บี มันกล้าๆกลัวก็คอยถามเป็นระยะๆว่า "ยังอยู่นะเพื่อน อย่าทิ้งเรานะเว้ย " ผมกับเอก็จะตอบว่า "เออ ยังอยู่ๆ อาบเร็วๆเหอะ" ผ่านไปไม่นานนัก แผนที่เราวางกันดิบดีก็เป็นอันตกไปเพราะไฟในห้องน้ำดับลง เหมือนหลอดไฟในห้องน้ำอยู่ๆก็ทรยศขึ้นมาซะดื้อๆ ประจวบเหมาะกับการที่มีเสียงคล้ายคนเล่นดนตรีไทยเป็นวง ผมกับเอมองหน้ากัน พูดพร้อมกัน "คงไม่ใช่หรอกมั้ง" พอสิ้นเสียงลงเท่านั้นก็มีเสียงคนเดินมาจากที่มิดทางห้องนาฏศิลป์ ผมกับเอเห็นก็เป็นอันตกใจสุดขีดแต่ด้วยความกลัวทำให้พูดไม่ออก สิ่งผมกับเอเจอคือนางรำยืนรำอยู่ที่ระเบียงของชั้น 5 ครับแล้วค่อยๆถอยๆแล้วร่วงลงไป ผมกับเอตกใจสุดขีดวิ่งลงไปชั้นสามคลุมโปงด้วยความกลัว แต่นอกเหนือจากความกลัวสิ่งที่ผมลืมไปคือ ผมกับเอทิ้งบีไว้ในห้องน้ำ แต่ครั้นจะให้กลับไปรับผมก็ไม่กล้าจิงๆจนกระทั่งเผลอหลับไปทั้งๆที่นอนกอดกันกับเอสองคน